Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Αλλά και ότι η κατάθεσή του μπορεί και να μην τέλειωσε. Να έχει δηλαδή να προσκομίσει στην Προανακριτική κι άλλα στοιχεία που «βρήκε» ή «θυμήθηκε». Τελειώνοντας-τυπικά- την κατάθεσή του κι αφού έδωσε στοιχεία και μαρτυρίες τα οποία «δένουν» το κατηγορητήριο, σύμφωνα με νομικές πηγές, κατέστησε σαφές ότι περιμένει την κατάθεση του Ν. Παππά.

Ο οποίος λογικά θα είναι ο τελευταίος που θα καταθέσει, πριν η Προανακριτική αρχίσει να συντάσσει το πόρισμά της. Ανάλογα με το τι θα πει ο Ν. Παππάς, ο Χρ. Καλογρίτσας κατέστησε σαφές ότι «νομιμοποιείται» να ρίξει στο τραπέζι, πριν από τη λήξη των εργασιών της Επιτροπής, όποια από τα άλλα στοιχεία, τα οποία πιθανώς διαθέτει. Αρα το «στοίχημα» είναι και θα είναι ανοικτό μέχρι τέλους. Καθώς είναι επίσης σαφές ότι ο Χρ. Καλογρίτσας έπαιξε ένα παιχνίδι τακτικής και «δημιουργικής ασάφειας».

Οπως είπε χαρακτηριστικά έμπειρο μέλος της Προανακριτικής, ο μάρτυρας «είπε τόσα όσα». Είπε όσα χρειάζεται για να «δεθούν» η υπόθεση ΣΥΡΙΖΑ Channel και η μη σύννομη συμπεριφορά του τότε αρμόδιου υπουργού, χωρίς όμως να τραβήξει την πρίζα. Χωρίς το «τελικό χτύπημα», το οποίο μοιραία θα δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα και «πιο ψηλά».

ΣΕ ΕΝΑ διαρκές παιχνίδι διαπραγμάτευσης, αλλά και ρεβάνς ο «κόκκινος εργολάβος» επηρέασε καθοριστικά την παρτίδα, αλλά δεν την τέλειωσε. Και κράτησε τον Α. Τσίπρα εκτός κάδρου προδήλως. Αλλά και τον Ν. Παππά τον «στόλισε επαρκώς», αλλά «δεν τον τέλειωσε», παίζοντας μαζί του το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Το γιατί συμβαίνει αυτό βρίσκει την ούτως ή άλλως δύσκολη απάντησή του σε ένα ευρύ και θολό τοπίο. Το οποίο συνθέτουν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, το power game μιας ολόκληρης εποχής και η ψυχοσύνθεση ενός γερόλυκου της Αριστεράς, ο οποίος δεν άντεξε να τον «δούλεψαν» οι «πιτσιρικάδες»…

ΑΥΤΗ η απάντηση μπορεί να δοθεί νωρίτερα ή αργότερα. Ωστόσο, όσον αφορά το επίδικο της Προανακριτικής, ο Χρ. Καλογρίτσας φέρεται να περιέγραψε επαρκώς την αθέμιτη συμπεριφορά ενός υπουργού, ο οποίος, ως μη ώφειλε, μιλούσε με τους ενδιαφερομένους καναλάρχες, εκμαίευε τα ποσά που διατίθεντο να διαθέσουν για μια τηλεοπτική άδεια, συμμετέχοντας έτσι στη διαμόρφωση των τελικών ποσών. Και κυρίως ο Χρ. Καλογρίτσας περιέγραψε, σύμφωνα με πληροφορίες, την «κοινοπραξία Παππά-Αρτεμίου», η οποία θα αποκτούσε μια από τις τηλεοπτικές άδειες. Με αποτέλεσμα να αποφευχθεί στο παρά ένα το παγκοσμίως παράδοξο του «εν ενεργεία υπουργού-καναλάρχη».

Ο κάποτε εξαιρετικά ενεργός και εδώ και 3-4 χρόνια εξαφανισμένος Κύπριος δικηγόρος, κατά τον Καλογρίτσα, ήταν ο άνθρωπος-ορχήστρα της «ομάδας Παππά». Ο άνθρωπος που έβρισκε λύσεις, από την εξασφάλιση της χρηματοδότησης του εγχειρήματος μέχρι την παροχή «τεχνικών» λεπτομερειών για το σβήσιμο των ιχνών των εταιριών που θα διαμεσολαβούσαν στη διαδρομή του οικονομικο-πολιτικού εγχειρήματος.

ΠΟΛΛΑ εκκρεμούν ακόμα. Κυρίως και πρωτευόντως όμως εκκρεμούν η στάση και οι απαντήσεις του Ν. Παππά, ο οποίος μετά και την τυπική ολοκλήρωση της κατάθεσης του Χρ. Καλογρίτσα ΔΕΝ έχει υποβάλει ακόμα μήνυση στον «καπετάνιο». Εκκρεμούν οι απαντήσεις της Τραπέζης της Ελλάδας στα δύο ερωτήματα που της έχει υποβάλει η Προανακριτική Επιτροπή για τον έλεγχο νομιμότητας των 3.000.000 της εγγυητικής που είχε καταθέσει ο τότε υποψήφιος καναλάρχης.

Και εκκρεμούν και οι καταθέσεις των υπόλοιπων μαρτύρων (μεταξύ αυτών του εκπροσώπου του Δ. Κοντομηνά, δημοσιογράφου Δ. Βερύκιου, του ελεγχόμενου Κ. Βαξεβάνη και του Β. Μαρινάκη). Οπως εκκρεμεί να αποφασιστεί αν θα χρειαστεί να κληθούν κάποια από τα πρόσωπα, τα οποία προέκυψαν από την κατάθεση του Χρ. Καλογρίτσα. Μεταξύ αυτών είναι ο Α. Αρτεμίου, ο Γ. Μαντζουράνης και η επί 40 χρόνια γραμματέας του «καπετάνιου».

ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

Αντίπαλος της Ν.Δ. δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έχει πέσει κατηγορία. Παίζει πια στη Β’ Εθνική. Και δημοσκοπικά και κυρίως πολιτικά. Αντίπαλος της Ν.Δ. είναι οι προκλήσεις της νέας εποχής. Οι οποίες εισβάλλουν με ορμή στη μετά την πανδημία εποχή, που έχει αρχίσει να φαίνεται. Προκλήσεις για πράσινη ανάπτυξη, για νέες και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, απλοποίηση της καθημερινότητας του πολίτη με την περαιτέρω ψηφιοποίηση, ενίσχυση και εκσυγχρονισμός των βασικών κοινωνικών υποδομών της χώρας (Υγεία, Παιδεία). Προκλήσεις για την ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης ενός σκουριασμένου και αναποτελεσματικού κράτους.

Από την άλλη, ούτε η Ν.Δ. είναι ο αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι μόνο γιατί δεν έχει να αρθρώσει λέξη για τα σύγχρονα προβλήματα, κάτι που φάνηκε κατά την πρόσφατη παρουσίαση του «νέου» οικονομικού προγράμματός του. Εκθεση ιδεών γυμνασιακού επιπέδου, με γενικότητες και γλυκανάλατες ασάφειες και καλολογικά στοιχεία από το αραχνιασμένο εκθεσάρι της Αριστεράς. Από δω η πραγματικότητα, από κει ο ΣΥΡΙΖΑ. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για τον οποίο ο αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η Ν.Δ. Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν τίθεται θέμα πρωτιάς και μάλιστα με μεγάλη διαφορά. Τίθεται όμως θέμα αναμέτρησης του ΣΥΡΙΖΑ με το 31,5% που πήρε στις εκλογές του 2019. Ποσοστό που μοιάζει απλησίαστο για τον αμήχανο και φοβισμένο ΣΥΡΙΖΑ του 2021.

Αρα ντέρμπι Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει, ούτε προβλέπεται να υπάρξει. Παίζουν σε άλλο πρωτάθλημα και σε άλλο γήπεδο. Η Ν.Δ. κάνει πρωταθλητισμό και ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με τον εαυτό του και τους δαίμονές του. Που δεν έχει καταφέρει να δαμάσει εδώ και 2 χρόνια. Παίζει πια σε άλλη κατηγορία, κυνηγώντας όχι τη Ν.Δ., αλλά την ουρά του…

ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥ

Τα ψεύδη, τύπου Α. Τριανταφυλλίδη («θα ψηφίζουν σε διάφορες περιφερειακές ενότητες», ενώ θα ψηφίζουν ΜΟΝΟ για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας), είναι το λιγότερο. Και όχι το πιο ασυνήθιστο για την αξιωματική αντιπολίτευση. Το περισσότερο είναι ότι ομολόγησε με τη στάση του και την «επιχειρηματολογία» του ότι φοβάται τους Ελληνες του εξωτερικού και την ψήφο τους. Και δεν θέλει η ψήφος τους να είναι ισότιμη με την ψήφο των ελλήνων. Είναι η λογική του φοβικού κόμματος, που προτιμάει πάντα το «μικρότερο και καλύτερα ελεγχόμενο». Είναι η λογική του μπακάλικου συνδικαλισμού, που μετράει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τα «κουκιά». Και είναι η λογική, που επιτρέπει με άνεση την παραχώρηση δικαιώματος ισότιμης ψήφου σε έναν πρόσφυγα, που παίρνει άσυλο, αλλά δεν επιτρέπει αυτό το δικαίωμα σε έναν Ελληνα που ζει στο εξωτερικό…

ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΩΡΑ

…Ευλόγως το νομοσχέδιο Βορίδη -με αυτή τη λογική απέναντί του- δεν συγκέντρωσε τις απαιτούμενες 200 ψήφους. Κι επομένως ισχύει ο νόμος Θεοδωρικάκου του 2019. Ο οποίος, παρότι είχε στοιχεία συμβιβασμών (έτσι συγκέντρωσε 290 ψήφους), δίνει σημαντικές δυνατότητες να ψηφίσουν οι Ελληνες του εξωτερικού. Οι οποίες όμως έχουν παραμείνει άγνωστες κι επομένως αναξιοποίητες. Με αποτέλεσμα πράγματι να είναι ασήμαντος ο αριθμός των ομογενών που έχουν δείξει ενδιαφέρον. Το περίεργο θα ήταν να έχουν δείξει ενδιαφέρον για κάτι που ΔΕΝ γνωρίζουν.

Εως το τέλος τετραετίας υπάρχει χρόνος να γίνει η καμπάνια που δεν έγινε, ώστε να μάθουν οι ομογενείς. Οτι π.χ. όλοι όσοι είναι μέχρι 30 ετών και βρίσκονται στο εξωτερικό μπορούν να ψηφίσουν, αρκεί οι γονείς τους να κάνουν φορολογική δήλωση στην Ελλάδα. Σχεδόν όλη η γενιά του brain drain δηλαδή. Ή ότι μπορεί να ψηφίσει όποιος τα τελευταία 35(!) χρόνια έχει 2 χρόνια σε κάποια ελληνική εκπαιδευτική βαθμίδα. Η ενημέρωση που ως τώρα δεν υπάρχει και η διευκόλυνση των ομογενών να απλοποιηθεί η αποδεικτική διαδικασία είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει η Πολιτεία απέναντι στους Ελληνες του εξωτερικού, τους οποίους κάποιοι δεν τους θέλουν…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου