Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Να υποθέσω ότι επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί ως ένα βαρύ στόχο που ο… βομβαρδισμός του θα έστελνε πολλά και πολλαπλά μηνύματα: Κατ’ αρχάς, στον σύζυγο Χαρδαλιά, μετά στην ιδιοκτήτρια της μικρής επιχείρησης, τη σύζυγο Χαρδαλιά, και έπειτα στην κυβέρνηση, η οποία προάγει τη φιλελεύθερη ιδεολογία.

Να ξεκινήσουμε από τα μηνύματα που τα γκαζάκια μετέφεραν στην κυρία Χαρδαλιά: Μια ωραία υπόθεση που κάνω είναι να μην τους άρεσε το γούστο της, όπως αυτό αποτυπώνεται στον τρόπο που «ντύνονται» οι κούκλες στη βιτρίνα του μαγαζιού. Να μην τις βρίσκουν του δικού τους γούστου. Με μια πρώτη ανάλυση που θα έκαναν, πιθανολογώ ότι κατέληξαν πως μέσω των ενδηματολογικών προτάσεων της κ. Χαρδαλιά, επιδιώκεται η συντηριοποίηση της κοινωνίας μας.

Οτι ακριβώς αυτές οι ενδυματολογικές της προτάσεις είναι μια σχετικά αποτελεσματική μέθοδος της υποδόριας προώθησης της φιλελεύθερης ιδεολογίας, την οποία και φυσικά πρεσβεύει ο Χαρδαλιάς, ως μέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τα γκαζάκια λοιπόν που έκαναν καλοκαιρινό το μαγαζί ήταν για να καταστήσουν την κ. Χαρδαλιά προσεκτικότερη!

«Αγωνιστές» βαρείς και ασήκωτοι θα είναι οι συγκεκριμένοι γκαζοφόροι και αποφασισμένοι κατά της πλουτοκρατίας. Βρήκαν πως το μαγαζί στο Παγκράτι -τύφλα να ’χει το Hermès- με τις τιμές του ρουφά το αίμα των γυναικών, ενώ ταυτόχρονα, λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης, μετά την πανδημία, θα κάνει την οικογένεια Χαρδαλιά… πλουσιότερη.

Το γκαζάκι-SMS ήταν προς τον Χαρδαλιά. Κατ’ αρχάς δεν ανέχονται ότι ο Χαρδαλιάς μπορεί να είναι ταυτόχρονα στα κέντρα όπου με απόλυτη τάξη προχωρούν οι εμβολιασμοί. Να τρέχει πίσω από τα μέτρα στις πλατείες, να τρέχει μέρα-νύχτα σε φωτιές, σε πλημμύρες, σε σεισμούς και ό,τι άλλο πέσει στη βάρδιά του. Πάντως όχι στραβή! Οπότε αποφάσισαν ότι η αχίλλειος πτέρνα του είναι το μαγαζί της γυναίκας του. Κάτω οι μόστρες. Και φυσικά κάνοντας ένα τόσο καίριο κτύπημα, περίμεναν να έχει και τον ανάλογο κοινωνικό αντίκτυπο.

Σκέφτονται ότι το χτύπημα επέτυχε το στόχο του: Το μαγαζί χρειάζεται να βαφτεί, να μπει το τζάμι της βιτρίνας στη θέση του και να καταλάβει και ο Χαρδαλιάς ότι αυτό ήταν, ας πούμε, η προειδοποίηση.

Αλλά δεν σκέφτονται ότι πέτυχαν κάτι δύσκολο για το πολιτικό σκηνικό: Δεν υπήρξε κόμμα και χώρος πολιτικός που να μην τους καταγγείλει. Και, υποθέτω, τώρα θα σκέφτονται μήπως και δεν υπάρξει συλλογικότητα που να μην πει: «Κοίτα, αυτά τα βλαμμένα τι πήγαν κι έκαναν».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr