Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οι τοπικές κοινωνίες, μετά από ένα χρόνο απραξίας, το έχουν τόση ανάγκη. Τα δύο έργα ανακοίνωνε κατά καιρούς ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά φτάσαμε στο 2021 για να μπει το νερό στο αυλάκι.

Ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη εγκαινίασε ακόμη δεκαοκτώ κλίνες ΜΕΘ στο νοσοκομείο «Παπανικολάου». Είναι δυναμωτική «ένεση» στην υποδομή του νοσοκομείου, το οποίο δέχεται μεγάλη πίεση από την πανδημία.

Και μετά βγήκε… η Νοτοπούλου κι έκανε δηλώσεις: «Ο Μητσοτάκης ήρθε με άδεια χέρια στη Θεσσαλονίκη για μια ακόμη φορά» και μας πήρε… τα τσουρέκια μας (δεν το είπε έτσι ακριβώς, αλλά μπορούσε). Τον ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοαποκαλείται Αριστερά, δεν γίνεται να τον παίρνει κανείς στα σοβαρά με εκπροσώπους όπως η κυρία Νοτοπούλου. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες. Αλλωστε, συχνά, με τις δηλώσεις της -στην ελληνική γλώσσα- παραμένει πηγή αναβλύζουσα ευθυμία, ακόμη και στις πιο άγονες δημοσιογραφικές ημέρες.

Αυτό όμως που δείχνει το επίπεδο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η οργισμένη δήλωση Νοτοπούλου ξεκινά με τα τσουρέκια του Τερκενλή. Ενοχλείται που ο Μητσοτάκης κάθε που ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη παίρνει κι ένα τσουρέκι. Θα του συστήσω, από τούδε και στο εξής, να παίρνει και την άδεια Νοτοπούλου. Θεωρεί ότι το τσουρέκι είναι επικοινωνιακή πρωθυπουργική πολιτική. Δηλαδή, τι παραπάνω κάνει ο Μητσοτάκης από όποιον άλλον επισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη και του αρέσει η παραδοσιακή ζαχαροπλαστική;

Αλλά ένα τσουρέκι να γίνεται αιτία τόσης χυδαιότητας; Διαβάζω, σε sites και social media, τα σχόλια για τη βόλτα του πρωθυπουργού στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και για το πέρασμά του από ζαχαροπλαστείο του Τερκενλή. Προκαλούν ναυτία. Μπορεί ένα τσουρέκι να «εμπνέει» για τόσα εμετικά σχόλια; Μπορεί, επειδή εκφράζουν τον εσώτερο κόσμο των εμπνευστών τους. Αντίδραση μικρόνοιας και κακοψυχίας. Απόδειξη ότι για να υπάρχουν οι «πειραγμένοι» πρέπει όχι μόνον να στήνουν «εχθρούς», αλλά και να τους μισούν.

Πολλές φορές αριστεροί φίλοι είναι περισσότερο εξοργισμένοι με τις «πολάκειες» ύβρεις ή τις «νοτοπούλειες» δηλώσεις από ό,τι εμείς. Ωστόσο, αυτές είναι που εκφράζουν τον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Βαυκαλιζόμαστε αν νομίζουμε ότι είναι σημεία των καιρών που θα περάσουν.

Δεν ξέρω τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί και από ποια σπήλαια ξεμπούκαραν, ώστε χύμηξαν στον πρωθυπουργό για ένα τσουρέκι. Αλλά αναρωτιέμαι πώς αντέχουν να κουβαλούν τόσο δηλητήριο στην ψυχή τους…

Από την έντυπη έκδοση