Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο υπουργός Εξωτερικών άσκησε δυναμική διπλωματία, με απλά λόγια υπερασπίστηκε τις ελληνικές θέσεις με θάρρος και ευγένεια. «Ατόφια πολιτική», θα μπορούσε να πει κάποιος τρίτος παρατηρητής που θα μπορούσε να αντιπαραβάλει τον ζωντανό διάλογο του κ. Δένδια με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου με την αφωνία του Σαρλ Μισέλ απέναντι στον Ερντογάν για το περιβόητο πλέον «Sofagate», με την όρθια Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Ταυτόχρονα όμως ήταν και ένα γερό μάθημα για την Αγκυρα ότι δεν πρέπει να υποτιμά την Ελλάδα. Και ο Ερντογάν έχει υποτιμήσει τρεις φορές την κυβέρνηση Μητσοτάκη χωρίς να ακόμη να έχει εξαγάγει ορθά συμπεράσματα.

Αρχή έγινε πέρυσι στον Εβρο. Η τουρκική πλευρά, που οργάνωσε την εισβολή δεκάδων χιλιάδων μεταναστών στα ελληνικά σύνορα, αιφνιδιάστηκε από την ελληνική αντίδραση. Οι δυνάμεις μας στη συνοριακή γραμμή εξουδετέρωσαν το σχέδιο κατάλυσης της κυριαρχίας μας, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσκάλεσε την ευρωπαϊκή ηγεσία στον Εβρο για να αντιληφθούν όλοι ότι οι Ελληνες ακρίτες προστατεύουν τα ευρωπαϊκά σύνορα. Το κόλπο του Ερντογάν με το μεταναστευτικό δεν έπιασε, αντιθέτως έγινε απολύτως κατανοητό, εκτός αλλά και εντός συνόρων, ότι η αυστηρή φύλαξη των χερσαίων και θαλάσσιων συνόρων είναι ζωτικός όρος για την εθνική κυριαρχία.

Στη συνέχεια, και λόγω του φιάσκου με το μεταναστευτικό, ο Ερντογάν επιχείρησε να πάρει «ρεβάνς», εφαρμόζοντας την παρωχημένη πολιτική προκλήσεων μέσω των «κανονιοφόρων». Το κρεσέντο της παραβατικής συμπεριφοράς της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο το καλοκαίρι βρήκε και πάλι ψύχραιμες απαντήσεις από την ελληνική πλευρά, που ανέπτυξε διπλωματικές συμμαχίες στην ευρύτερη περιοχή, υπέγραψε συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο και ενίσχυσε την αποτρεπτική της δύναμη. Με αυτές τις κινήσεις η Αθήνα κατέστησε τις ελληνοτουρκικές διαφορές σε ευρωτουρκικές, ενώ ο Ερντογάν αντιλήφθηκε ότι οι προκλήσεις δεν γεννούν έννομα αποτελέσματα, όταν μάλιστα έχει χάσει την επαφή με τον αμερικανικό παράγοντα, που διατηρούσε μέχρι την ήττα του Τραμπ.

Προχθές, η Αγκυρα αντιλήφθηκε ότι ο διάλογος δεν είναι παιχνίδι, ούτε πρόσχημα. Ο Ερντογάν μία μέρα πριν από την επίσκεψη Δένδια είχε απειλήσει ευθέως την Κύπρο ότι θα στείλει γεωτρύπανα και πλοία, ενώ έπλεε το «Μπαρμπαρός» ανοιχτά της Λέσβου.

Προφανώς η τουρκική διπλωματία ήθελε να δείξει στον διεθνή παράγοντα πως τάσσεται υπέρ του διαλόγου και της συναίνεσης σαν να μην υπήρξαν ποτέ οι προκλήσεις του 2020 και ταυτόχρονα ήθελε να δημιουργήσει ένα πλαίσιο τετελεσμένων που έμοιαζε με ναρκοπέδιο στις συνομιλίες της με την Αθήνα.

Η Αγκυρα αιφνιδιάστηκε και πάλι, αν και έκανε το ίδιο λάθος. Υποτίμησε την ελληνική πλευρά. Οταν ο Νίκος Δένδιας άκουσε τον ομόλογό του να μιλά για «τουρκική» μειονότητα στη Θράκη δεν θα στεκόταν άφωνος, σαν τον Σαρλ Μισέλ για παράδειγμα, απάντησε με τη Συνθήκη της Λωζάννης. Οταν ο Τσαβούσογλου είπε ότι η Ελλάδα παραβιάζει τα «δικαιώματα» της Τουρκίας στο Αιγαίο, ο Ελληνας ΥΠΕΞ επικαλέσθηκε το Διεθνές Δίκαιο και είπε ενώπιον όλων ότι δεν γίνεται να καταγράφονται 400 υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από ελληνικά εδάφη. Ο,τι κι αν έλεγε ο Τσαβούσογλου, απαντούσε ο Δένδιας, με αυτές τις σαφείς οδηγίες από τον πρωθυπουργό προσήλθε στην Αγκυρα και αυτή ήταν η μεγάλη επιτυχία του ταξιδιού. Οτι η Τουρκία κατάλαβε πως απέναντί της δεν έχει άφωνους γραφειοκράτες, αλλά μάχιμους πολιτικούς, που αναπτύσσουν τις ελληνικές θέσεις με σταθερότητα, αυτοπεποίθηση, κι αν χρειαστεί και με φλεγματικό χιούμορ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr