Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Φαίνεται και από την επιθετική στάση του ΚΙΝ.ΑΛ. (υπόθεση Παππά) και ΜέΡΑ25 (συνεχείς επιθέσεις στο κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ). Που έχουν σαν αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ, 20 μήνες μακριά από την εξουσία, να μην έχει ακόμα πολιτικό συνομιλητή. Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν υπάρχει ακόμα το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Υπάρχει. Ούτε το ερώτημα είναι αν καλώς ή κακώς υπάρχει. Γενικώς τα «αντι-» μέτωπα δεν είναι καλό για μια Δημοκρατία, που λειτουργεί και διασφαλίζει τη δυνατότητα της ανεμπόδιστης πολιτικής έκφρασης. Το πραγματικό ερώτημα είναι ΓΙΑΤΙ εξακολουθεί να υπάρχει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Το οποίο -σε συνδυασμό με τη θετική ατζέντα και τον θετικό λόγο του Κ. Μητσοτάκη- καταδίκασε σε μια τριπλή και βαριά ήττα τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο θα έπρεπε να είχε εξασθενίσει, μέχρις εξαφανίσεώς του. Εδώ και 20 μήνες κυβερνά η Ν.Δ. Κι όμως, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είναι εδώ. Γιατί άραγε;

ΤΟ ΠΡΩΤΟ είναι γιατί, 20 μήνες μετά, ΔΕΝ άλλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρα δεν έχουν αρθεί οι λόγοι για τους οποίους δημιουργήθηκε αυτό το «μέτωπο». Το δεύτερο είναι ότι τελικά αυτό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο εξέφραζε κάτι πολύ πιο βαθύ από την επιδίωξη της εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Εξέφραζε την αντίδραση της θιγμένης αξιοπρέπειας και νοημοσύνης του μέσου μη ενταγμένου πολίτη. Εξέφραζε -κι όπως φαίνεται συνεχίζει να εκφράζει-την αποστροφή της πλειοψηφίας της κοινωνίας σε μια ορισμένη πολιτική συμπεριφορά και αντίληψη, που εμπεριέχουν: Το ψέμα και τον εμπαιγμό της νοημοσύνης. Τον αχαλίνωτο λαϊκισμό. Τον μέχρι τέλους διχασμό. Την απροκάλυπτα αντιθεσμική νοοτροπία, που επιτρέπει παραδικαστικά τον καθεστωτισμό και την πολιτική εξόντωση των αντιπάλων, με στησίματα τύπου Novartis. Την υποκρισία και το πολιτικό θέατρο, όπως εκείνη τη μοιραία βραδιά στο Μάτι. Ή λίγο αργότερα τις ξάπλες στο κότερο της κ. Παναγοπούλου. Τις δολοφονίες χαρακτήρων. Τις χωρίς καμία αιδώ και ηθική κωλοτούμπες. Τη χωρίς το παραμικρό πρόβλημα μετατροπή από νταουλιέρη της Μέρκελ σε καφετζή και εντολοδόχο της Μέρκελ. Τον αγοραίο τσαμπουκά, που προσπάθησε να εκδιώξει τον πολιτισμένο και συντεταγμένο δημοκρατικό διάλογο. Την ημιμάθεια και την αγραμματοσύνη, που έδωσαν ρόλους και εξουσία σε αποτυχημένους τύπους, όπως ο Καρανίκας και ο Πετσίτης. Τη «νέα διαπλοκή» και μάλιστα στο όνομα ενός ανύπαρκτου ηθικού πλεονεκτήματος. Την ανικανότητα στη διακυβέρνηση της χώρας με την αναγόρευση του μη σχεδίου σε… σχέδιο και… πρόγραμμα. Τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό, που επιτρέπει σε κάποιον να παίζει τη χώρα στα ζάρια. Και να «διευθετεί» εθνικά θέματα στο ημίφως.

ΚΑΠΩΣ έτσι, «ασυνεννόητα» και με μια πιο βαθιά μυσταγωγία, συναντήθηκαν και συντάχθηκαν εντελώς ετερόκλητες μεταξύ τους κοινωνικές δυνάμεις. Και βρέθηκαν «απέναντι». Βεβαίως δεν αρκούσε μόνο αυτό. Χρειάστηκε όλο αυτό να βρει πολιτική έκφραση στον θετικό λόγο και σε ό,τι συμβόλιζε το εντελώς αντίθετο απ’ αυτό που ήταν ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ. Και το βρήκε στο πρόσωπο του Κ. Μητσοτάκη. Κάτω από άλλες, πιο κανονικές συνθήκες, αυτό το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, 20 μήνες εκτός εξουσίας, θα έπρεπε να είχε ξεθωριάσει. Κι όμως είναι εδώ και επιμένει, δικαιολογώντας τις αστοχίες και τα λάθη της κυβέρνησης. Και έχει λόγο που είναι ακόμα εδώ.

Ο ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειξε να πήρε χαμπάρι γιατί έχασε. Δεν ένιωσε την ανάγκη να κάνει στοιχειώδη αυτοκριτική. Αντίθετα, δεν δίστασε να επιρρίψει την ευθύνη της ήττας του στον «αχάριστο λαό», που δεν κατάλαβε. Κι όταν μετά ήρθαν οι αλλεπάλληλες κρίσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ φρόντισε να θυμίσει σε όλους ποιος είναι και τι πραγματικά πιστεύει. Στην αρχή της κρίσης στον Εβρο βρέθηκε πλάι πλάι με την προπαγάνδα του Τ. Ερντογάν, ο οποίος εργαλειοποιούσε απροκάλυπτα το μεταναστευτικό. Και μετά, όταν ήρθε το μεγάλο κακό, η πανδημία, εκτός από το πολύ αρχικό στάδιο που αναγκάστηκε -από την κοινωνική ομοθυμία- να «συναινέσει», έδρασε ανεύθυνα και υπονομευτικά στην εθνική προσπάθεια. Επένδυσε απροσχημάτιστα στην πολιτική κερδοσκοπία. Επεδίωξε να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής αποσταθεροποίησης, την ώρα που χρειαζόταν συμπαγής κοινωνική αντίδραση. Δεν δίστασε να «δεχθεί το ρίσκο», στην προσπάθειά του να δημιουργήσει την εντύπωση μιας «χούντας». Δεν δίστασε ακόμα και να ταυτιστεί με τον Κουφοντίνα, ψάχνοντας «κοινωνικούς συμμάχους». Δεν δίστασε να καλεί επισήμως σε κορονο-συγκεντρώσεις, την ώρα που κατήγγειλε την κυβέρνηση. Δεν δίστασε να αγκαλιάσει κάθε μορφή πολιτικού ή άλλου μπάχαλου, αρκεί να κάνει ζημιά στην κυβέρνηση. Ουδέποτε κατάλαβε ότι δεν έκανε ζημιά στην κυβέρνηση, αλλά στη χώρα. Οπως και ουδέποτε έβαλε πραγματικά πλάτη σε μια δύσκολη απόφαση. Ηταν διαρκώς υπέρ και κατά ταυτοχρόνως(!) στο άνοιξε-κλείσε. Και για τα σχολεία και για το λιανεμπόριο και για τον τουρισμό. Ηταν κατά όταν ήταν υπέρ η κυβέρνηση και ήταν υπέρ όταν η κυβέρνηση ήταν κατά. Τόσο απλό. Με αποκορύφωμα προχθές. Ο ΣΥΡΙΖΑ Αθηνών να είναι κατά του ανοίγματος του λιανεμπορίου και ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης να είναι υπέρ…

ΤΟ αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο θα υπάρχει όσο υπάρχει ο λόγος που το προκαλεί. Κι αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως ήταν και δυστυχώς, έτσι όπως εξακολουθεί να είναι. Οσο δεν αλλάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει απέναντι του ένα «αντι-» μέτωπο. Γιατί η κοινωνία, όσο κατάκοπη κι αν είναι -και είναι-, θέλει να ξέρει ότι ξεμπέρδεψε οριστικά με το λαϊκισμό, τα ψέματα και την τοξικότητα. Οτι μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και αρχειοθετήθηκαν. Μόνο τότε θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη και το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ;

Η Αγκυρα άρχισε πάλι τα παιχνίδια με τους παράνομους μετανάστες. Και μάλιστα σε μια περίοδο που η κυβέρνηση και ο Ν. Μηταράκης έχουν καταφέρει να μειώσουν εντυπωσιακά (περίπου 90%) τις μεταναστευτικές ροές. Μόνο την Παρασκευή υπήρξαν 7 επιχειρήσεις προώθησης παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα, με τη συνοδεία τουρκικών ακταιωρών. Και οι 7 απετράπησαν, γιατί έχει αλλάξει η πολιτική και υπάρχει η βούληση να πάψει η χώρα μας να γίνεται αποθήκη ψυχών. Πρόκειται για μια κλασική προσπάθεια εξαγωγής της εσωτερικής κρίσης που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν; Ο οποίος, σχεδόν όπως το 2016, βλέπει και νέο «πραξικόπημα»; Το αμέσως επόμενο διάστημα θα δείξει αν πρόκειται περί αυτού ή κάτι χειρότερου.

Ωστόσο, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι βρίσκονται και πάλι πρόθυμα εγχώρια «αντηχεία» να παίξουν στο ρυθμό της τουρκικής προπαγάνδας. Συγκεκριμένα «κέντρα» και ΜΜΕ, διαπλεκόμενα με ΜΚΟ οι οποίες έχασαν τις χρυσές δουλειές τους, κάνουν σεκόντο στην τουρκική προπαγάνδα περί επαναπροωθήσεων και puss back. Επικαλούμενα πάντα τον… ανθρωπισμό και το… Διεθνές Δίκαιο. Αραγε επικαλούνται τις ίδιες «αξίες» που είχαν, όταν δημιουργούσαν το παγκόσμιο όνειδος της Μόριας; Ή όταν σε συνεννόηση με την ΜΙΤ και τις μυστικές υπηρεσίες του Ερντογάν επαναπροωθούσαν εντελώς κρυφά, παράνομα και απάνθρωπα Τούρκους αντιφρονούντες, οι οποίοι αναζητούσαν άσυλο στη χώρα μας, καταδιωκόμενοι από το στυγερό καθεστώς της Αγκυρας; Κι όλα αυτά σε «αντάλλαγμα», όπως αποκάλυψε ο Απ. Δοξιάδης, γιατί η τότε κυβέρνηση δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στη δέσμευσή της για πακετάρισμα των 8 Τούρκων αξιωματικών και αποστολή τους στα μπουντρούμια της Τουρκίας;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου