Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στα αποικιακά χρόνια οι Γάλλοι εφάρμοζαν τακτική «διαίρει και βασίλευε» ευνοώντας τη φυλή των Τούτσι σε βάρος των Χούτου.

Ομως τη δεκαετία του ’90 εξόπλισαν τους δεύτερους για να σφάξουν τους πρώτους σαν «κατσαρίδες». Κανένας Γάλλος ηθικός αυτουργός δεν κάθισε στο σκαμνί του ειδικού δικαστηρίου του ΟΗΕ για το μακελειό – μόνο τοπικοί πολέμαρχοι (ούτε άλλωστε για το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας παραπέμφθηκε κανένας Αμερικανός αξιωματούχος, αυτό δα έλειπε!).

Η κίνηση του Μακρόν εντάσσεται στην προσπάθεια ανάκτησης του γοήτρου της Γαλλίας στη Δυτική Αφρική και στο σύνολο της «Μαύρης Ηπείρου», όπου η πάλαι ποτέ αδιαφιλονίκητη γεωστρατηγική επιρροή του Παρισιού έχει υποστεί καθίζηση. Ερευνα του Γαλλικού Συμβουλίου Επενδυτών στην Αφρική έδειξε ότι στις τάξεις των αφρικανικών ελίτ η Γαλλία έπεσε στην έβδομη θέση επιρροής πίσω από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και τον Καναδά και μόλις μία θέση πάνω από την Τουρκία!

Ομως στους απλούς Αφρικανούς – ειδικά στη νεολαία- η εικόνα της Γαλλίας είναι ακόμη χειρότερη. Το αποικιακό παρελθόν της στην Αλγερία (το οποίο κατήγγειλε ο Μακρόν ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», επιστρέφοντας παράλληλα κλεμμένα έργα τέχνης στο Μπενίν και τη Σενεγάλη) και η στρατιωτική της παρουσία από το Μάλι και την Ακτή Ελεφαντοστού έως την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Τζιμπουτί έχουν ενισχύσει, σύμφωνα με τη «Le Monde», το αντιγαλλικό αίσθημα στη Δυτική Αφρική: «Το αποικιακό παρελθόν δημιουργεί την αίσθηση ότι το Παρίσι έχει κρυφή ατζέντα και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον πλούτο αυτών των χωρών στο πλαίσιο μιας εξωραϊσμένης νεοαποικιοκρατίας.

Οπως εύστοχα επισήμανε ο Σενεγαλέζος αναλυτής Ζιλ Γιαμπί, οι συσσωρευμένες αμαρτίες της Γαλλίας δεν σβήνουν με μια μονοκονδυλιά, όπως θα ήθελε ο Μακρόν».

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr