Τότε το Μεξικό είχε ακόμη μεγαλύτερη έκταση από αυτή που έχει σήμερα, αφού περιλάμβανε τις περιοχές όπου σήμερα βρίσκονται το Τέξας, το Νέο Μεξικό, η Γιούτα, η Νεβάδα, η Αριζόνα, η Καλιφόρνια και τμήμα του Κολοράντο. Το 1836, μετά από ταραχές και με τη βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών, το Τέξας αποσπάστηκε από το Μεξικό και ανακηρύχτηκε «Δημοκρατία του Μοναχικού Αστρου». Το 1845 το αμερικανικό Κογκρέσο δέχτηκε το Τέξας στην Αμερικανική Ενωση ως πολιτεία.

Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ενοικος του Λευκού Οίκου ήταν πλέον ο δημοκρατικός Τζέιμς Πολκ, ένας υπέρμαχος του επεκτατισμού, ο οποίος την πρώτη νύχτα μετά την ορκωμοσία του, εκμυστηρεύθηκε στον υπουργό Ναυτιλίας ότι ένας από τους κύριους στόχους του ήταν η πρόσκτηση της Καλιφόρνιας. Η διαταγή του προς το στρατηγό Τέιλορ να προωθήσει τα στρατεύματά του στο Ρίο Γκράντε αποτελούσε πρόκληση για τους Μεξικανούς…

Την άνοιξη του 1846 το μόνο που απέμενε για να ξεσπάσει ο πόλεμος, τον οποίο επιθυμούσε ο Πολκ, ήταν ένα στρατιωτικό επεισόδιο που θα αποτελούσε την αφορμή. Αυτό έγινε τον Απρίλιο, όταν ο αξιωματικός εφοδιασμού του στρατηγού Τέιλορ, συνταγματάρχης Κρος, εξαφανίστηκε ενώ διέσχιζε έφιππος την περιοχή του Ρίο Γκράντε. Το πτώμα του ανακαλύφθηκε μετά από έντεκα μέρες, με το κρανίο σπασμένο. Θεωρήθηκε ότι τον είχαν δολοφονήσει Μεξικανοί αντάρτες… Μετά τις ενέργειες του Κογκρέσου, τον Μάιο του 1846, πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις υπέρ του πολέμου στη Νέα Υόρκη, τη Βαλτιμόρη, την Ινδιανάπολη, τη Φιλαδέλφεια και πολλές άλλες πόλεις. Χιλιάδες πολίτες έσπευσαν να καταταγούν. Τις πρώτες μέρες του πολέμου ο ποιητής Γουόλτ Γουίτμαν έγραφε στην «Brooklyn Eagle»: «Ασφαλώς! Το Μεξικό πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά! Με τα τουφέκια στα χέρια θα δείξουμε στον κόσμο ότι, ενώ δεν είμαστε υπέρ των συγκρούσεων, η Αμερική ξέρει όχι μόνο πώς να επεκτείνεται, αλλά και να καταστρέφει!».

Αναφερόμενη στο θέμα της Καλιφόρνιας, η εφημερίδα «Illinois State Register» έθεσε το εξής ερώτημα: «Πρέπει να ανεχόμαστε να παραμένει αυτός ο όμορφος κήπος ακατοίκητος, άγριος και ανεκμετάλλευτος; Χιλιάδες φιλόδοξοι Αμερικανοί επιχειρηματίες είναι έτοιμοι να κατακλύσουν τα εύφορα λιβάδια που τους προσκαλούν. Η βοή της αγγλοαμερικανικής βιομηχανίας περιμένει να ακουστεί στις κοιλάδες του. Πόλεις περιμένουν να κτιστούν στους κάμπους και τις ακτές του. Οι πόροι και ο πλούτος του έθνους θα αυξηθούν σε ανυπολόγιστο βαθμό…».

Το Μεξικό παραδόθηκε. Ορισμένοι Αμερικανοί ζητούσαν να προσαρτηθεί ολόκληρο στη χώρα τους. Η Συνθήκη του Γκουανταλούπ Ιντάλγκο, που υπογράφηκε τον Φεβρουάριο του 1848, προσάρτησε μόνο το μισό Μεξικό. Τα σύνορα του Τέξας ορίστηκαν στο Ρίο Γκράντε. Το Νέο Μεξικό και η Καλιφόρνια προσαρτήθηκαν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέβαλαν στο Μεξικό 15.000.000 δολάρια, γεγονός που ώθησε την εφημερίδα «Whig Intelligence» να συμπεράνει ότι «δόξα τω Θεώ, δεν παίρνουμε τίποτα με τη βία» (απόσπασμα από το μπεστ-σέλερ του πανεπιστημιακού Χάουαρντ Ζιν, «Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών – Μια κοινωνική ιστορία της Αμερικής από την εποχή του Κολόμβου ως τις αρχές του 21ου αιώνα», εκδόσεις Αιώρα).

ΥΓ.: Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Ζιν πέθανε προτού δει τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής