Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Μόνο που το πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν λύθηκε με μια χλιαρή ανακοίνωση «αποστάσεων» από τη δήλωση του στελέχους της όταν έχει διαπράξει τεράστια λάθη στο ζήτημα του Κουφοντίνα.

Για παράδειγμα, δεν είδαμε από την Κουμουνδούρου την παραμικρή ανακοίνωση αποδοκιμασίας του συνθήματος «όταν οι αντάρτες θα μπούνε στην Αθήνα, το Σύνταγμα θα λέγεται πλατεία Κουφοντίνα», που ακούστηκε από τους νοσταλγούς των τρομοκρατών σε συγκέντρωση στην οποία συμμετείχε και η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, πάλι, υπήρξε οποιαδήποτε αντίδραση για το πανό «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», που προσέβαλε τα θύματα των δολοφόνων.

Επιπλέον, δεν ακούσαμε από τον Αλέξη Τσίπρα, έστω και με τη μορφή παραίνεσης προς τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, ότι σε μια δημοκρατική κοινωνία δεν είναι ανεκτές πράξεις εκβιασμού του Κράτους Δικαίου. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλησε να «εργαλειοποιήσει» κομματικά την απεργία πείνας του δολοφόνου της «17 Νοέμβρη», επιτέθηκε στην κυβέρνηση καλώντας την να αλλάξει στάση και να υποχωρήσει στα αιτήματα του απεργού χωρίς καν να ζητήσει από τον Κουφοντίνα να διακόψει την απεργία πείνας.

Ενδεχομένως κάποιοι στην αξιωματική αντιπολίτευση επενδύουν στην πολιτική όξυνση ελπίζοντας σε ταραχές τύπου 2008, για να κερδίσουν έδαφος στη σκακιέρα εξουσίας. Μάταιος κόπος, η κοινωνία έχει ωριμάσει και έχει διδαχθεί από τα παθήματα του παρελθόντος. Οσοι επιδιώκουν αναβίωση του κλίματος τρομοκρατίας με «ολίγη από εμφύλιο» δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα και τις προτεραιότητες των πολιτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα Κουφοντίνα έπαιξε με κομματικά κριτήρια και προσέφερε πολιτική κάλυψη στον απεργό, όπως πλέον συμπεραίνουν και έγκριτοι νομικοί. Μιλώντας στο Α’ Πρόγραμμα της ΕΡΤ, ο συνταγματολόγος Αντώνης Μανιτάκης σημείωσε ότι «το αίτημα του καταδίκου Κουφοντίνα να επιστρέψει στον Κορυδαλλό δεν μπορεί να ικανοποιηθεί και για λόγους αρχής και για λόγους πρακτικούς. Η διαδικασία που έχει ακολουθηθεί είναι ορθή και νόμιμη.

Ομως, το θέμα έχει λάβει πολιτικές διαστάσεις. Είναι πρόσχημα αυτό που ζητάει ο Κουφοντίνας, κυρίως όταν διαπίστωσε ότι η στάση αυτή έχει την κάλυψη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οταν ένας δολοφόνος στυγνός και αμετανόητος διαπιστώνει την πολιτική κάλυψη, αυτό τον έχει γεμίσει με αισιοδοξία και υπεροψία, που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί. Διότι ξαφνικά, από κατάδικος, μπορεί να γίνει μάρτυρας και μπορεί να γίνει και ήρωας».

Ο κ. Μανιτάκης κάλεσε την κυβέρνηση να βρει έναν τρόπο «ώστε να μην παίξει το επικίνδυνο παιχνίδι της αντιπολίτευσης, καθώς έχει την ευθύνη της ζωής ενός καταδίκου», ενώ πρόσθεσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Η όλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ βασίζεται στην πόλωση, στην οξύτητα, στην άρνηση, στον μηδενισμό. Αν το επιδιώκει συνειδητά αυτό, τότε είναι λογικό να πέσει πάνω στον Κουφοντίνα για να διαιωνίσει έναν λόγο διχαστικό και νοσηρό, που έχει καταστρέψει εδώ και δεκαετίες τη χώρα».

Οταν στις αρχές του έτους 15 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με επιστολή τους είχαν θέσει το ζήτημα Κουφοντίνα, η ηγετική ομάδα πήρε αποστάσεις. Λίγες εβδομάδες αργότερα είχε γίνει κεντρική γραμμή του κόμματος και είναι σαφές ότι αυτό το «παιχνίδι» πολιτικά θα το χρεωθεί ο κ. Τσίπρας.