Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο Τσίπρας διακατέχεται από πάθος ασίγαστο εξουσίας. Στα σαράντα χρόνια που κάνω πολιτικό ρεπορτάζ, ποτέ άλλοτε δεν αντιμετωπίσαμε αρχηγό μείζονος αντιπολίτευσης ο οποίος θυσιάζει τα πάντα στο βωμό της επιστροφής του. Το χειρότερο: Οτι δεν κάνει «κράτει» στον καλπασμό της οργής του για το χαμό της εξουσίας ώστε να συναισθανθεί ότι καταγγέλλοντας τον Μητσοτάκη -ακόμη και για την κακοκαιρία που αντιμετωπίζουμε- ο ίδιος γελοιοποιείται. Πολλώ μάλλον όταν οι πολίτες έτσι αντιλαμβάνονται πως δεν υπάρχει δύναμη εναλλακτική πέραν του Μητσοτάκη. Δεν θα μπορούσε άλλη κυβέρνηση να διαχειριστεί την πανδημία και τα δεινά που επισωρεύθηκαν, από τον Μάρτη 2020 ως σήμερα, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα από αυτήν υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εχουν οι πολίτες αντιληφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας προσωπικά επιχαίρονται όταν η Ελλάδα αντιμετωπίζει ακόμη και δυσχερή φυσικά φαινόμενα, περιμένοντας να αποκομίσουν κομματικά οφέλη. Αν κατά τη διακυβέρνησή τους δεν μετρούσαν 102 θύματα στο Μάτι, 25 θύματα στη Μάνδρα, αν είχαν προτάξει το εθνικό συμφέρον στα σύνορά μας, αν είχαν εργαστεί για την ομοψυχία και το καλό της χώρας, κάποιος θα σκεφτόταν ότι σε οκτώ-δέκα χρόνια θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να θέσει υποψηφιότητα για τη διακυβέρνηση. Αλλά αυτός ο πολυμετοχικός κομματικός αχταρμάς που συνεχώς πιάνεται από μία τρίχα να την κάνει τριχιά, που δεν γυρίζει να δει τα λάθη και σκάνδαλα που κουβαλά στην καμπούρα του, που θέλει να εμφανίζεται ως παρθένα άμωμος όταν έχει οργιάσει, μόνο αποστροφή προκαλεί.

Δεν λέω ότι δεν έχει ταλέντο ο ΣΥΡΙΖΑ να διαστρεβλώνει τα γεγονότα, να αλλοιώνει την πραγματική εικόνα, να διαστρέφει την αλήθεια, να διυλίζει τον κώνωπα, καταπίνοντας την κάμηλο. Αλλά θαρρώ πως είναι κρίμα ότι σπαταλά χρόνο, δυνάμεις, φαιά ουσία για να μηχανεύεται το κακό, αντί, από τη θέση που τον έστειλε η ετυμηγορία των πολιτών, να εργάζεται συστηματικά, αποδεικνύοντας ότι αλλάζει. Ευτυχώς δεν μιλά πια για το ηθικό του πλεονέκτημα που το κατάντησε το πιο σύντομο ελληνικό ανέκδοτο.

Δεν πρόκειται ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτή την ηγεσία να αλλάξει κατεύθυνση, να σκεφθεί, να μελετήσει, να γίνει χρήσιμος στον τόπο. Θα παραμείνει δύναμη μιζέριας, κακεντρέχειας και ανευθυνότητας. Οσο πιο γρήγορα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης αντιληφθούν τα συμπλέγματα από τα οποία διακατέχεται ως κομματικός μηχανισμός και ιδεολογία τόσο καλύτερα για το μέλλον της χώρας. Ο Τσίπρας είναι παλιός.