Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Πάτησε από πάνω τον κάλο των εχόντων υπογραμμίζοντας τα αίτια. Ούτως ειπείν, τα νομικά πλεονεκτήματα που έχουν αποκτήσει οι πολυεθνικές εις βάρος του κοινωνικού συνόλου με ακραίες μεθόδους φοροαποφυγής, την υπόθαλψη φορολογικών παραδείσων και την εξώθηση των κρατών σε έναν καταστροφικό ανταγωνισμό χαμηλών φορολογικών συντελεστών.

Αυτά τα «αμαρτήματα των πλουσίων» είναι, σύμφωνα με την Oxfam, που ρίχνουν νερό στο μύλο των λαϊκιστών, πλήττοντας την κοινωνική συνοχή και την πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς.

Από όσο θυμόμαστε, ποτέ στο παρελθόν τα επικοινωνιακά ηχεία του Παγκόσμιου Φόρουμ δεν ενοχλήθηκαν τόσο πολύ με την έκθεση ώστε να βαλθούν να πείσουν τον κόσμο ότι… απλά βρέχει.

«Η Oxfam έχει μια παράξενη εμμονή με τους πλουσίους. Αν επιθυμεί πράγματι την εξάλειψη της φτώχειας, καλό θα ήταν να έδινε έμφαση σε μέτρα που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη (!)», τόνισε στο BBC o επικεφαλής του Institute of Economic Affairs, Μαρκ Λίτλγουντ (σ.σ.: προφανώς ορέγεται κι άλλες χρηματοπιστωτικές φούσκες). «Κάθε χρόνο η Oxfam μάς παραπλανά, παρουσιάζοντας σωστά στοιχεία με λανθασμένο τρόπο. Δεν έχει τόσο σημασία ο πλούτος των πλουσίων όσο η ευημερία των φτωχών, που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο (!)», πρόσθεσε ο Μπεν Σάουθγουντ, του Ινστιτούτου Ανταμ Σμιθ.

Φιλότιμες, ομολογουμένως, οι προσπάθειες των ελίτ να ταΐσουν σανό τα πλήθη, αλλά πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο ο κόσμος δεν μασάει…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου