Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Στις περισσότερες από αυτές τις εκδηλώσεις, είτε επρόκειτο για μεγάλους δήμους της Αττικής είτε για δήμους της περιφέρειας, τα παράπονα και οι υποσχέσεις ήταν σχεδόν ίδιες: Μηδέν χρηματοδότηση στα ερασιτεχνικά σωματεία από το κράτος, αγώνας δρόμου για να βρεθούν χορηγοί και ακατάλληλες αθλητικές εγκαταστάσεις.

Ειδικά το τελευταίο θα μπορούσε να ήταν ένα κλασικό ανέκδοτο, αν δεν αφορούσε την ασφάλεια δεκάδων χιλιάδων παιδιών. Ακόμα και σήμερα πολλά γήπεδα λειτουργούν χωρίς βασικές προδιαγραφές ασφαλείας, με ακατάλληλα δάπεδα ή φθαρμένους χλοοτάπητες, με σπασμένες ή ακατάλληλες εξέδρες, χωρίς ιατρεία, με υποτυπώδη αποδυτήρια, με επικίνδυνες πύλες εισόδου. Τα λένε οι πρόεδροι των συλλόγων κάθε φορά και οι δήμαρχοι συνήθως αποκρίνονται, λέγοντας πως κάνουν ό,τι μπορούν και ό,τι τους επιτρέπουν τα οικονομικά τους. Χθες, μάλιστα, σε μία από τις εκδηλώσεις που έγιναν σε δήμο της Αττικής, ο δήμαρχος αποκάλυψε ότι μέχρι πριν από δύο χρόνια όλα τα ανοικτά γήπεδα λειτουργούσαν χωρίς αλεξικέραυνα!

Πριν από λίγο καιρό (Οκτώβριο του ’16) υπεγράφη από τον υφυπουργό Αθλητισμού Σταύρο Κοντονή και τους συναρμόδιους υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών η κοινή υπουργική απόφαση με την οποία δίνεται νέα παράταση για την έκδοση αδειών λειτουργίας των αθλητικών εγκαταστάσεων έως τις 8 Οκτωβρίου 2017. Ετσι εξακολουθούν να ισχύουν οι υφιστάμενες (κανονικές ή προσωρινές) άδειες, όπως ακριβώς έγινε και με την περσινή αντίστοιχη απόφαση και την προπερσινή αντίστοιχη απόφαση και πάει λέγοντας. Εννοείται ότι αυτές οι εγκρίσεις δεν αφορούν περιπτώσεις που υπάρχουν πρωτοκόλλα κατεδάφισης ή που έχουν κριθεί ακατάλληλες για στατικούς λόγους.

Ωστόσο σοβαρές αθλητικές εγκαταστάσεις που να πληρούν όλα τα στάνταρ ασφαλείας δεν είναι. Μια γρήγορη ματιά στη Διαύγεια φανερώνει αρκετές περιπτώσεις μη χορήγησης αδειών λειτουργίας σε χώρους που στερούνται οικοδομικής άδειας και πιστοποιητικών πυρασφάλειας, ενώ πριν δύο περίπου μήνες έκπληκτοι οι κάτοικοι μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αρκαδίας ανακάλυπταν –μετά από έλεγχο της αρμόδιας επιτροπής– πως οι κερκίδες του ανοικτού σταδίου έχουν σοβαρές τεχνικές ατέλειες και είχαν κατασκευαστεί αυθαίρετα. Εννοείται πως μέχρι τότε και για πολλά χρόνια το στάδιο φιλοξενούσε αγώνες με τον κόσμο να χοροπηδάει στις κερκίδες…

Από τη μία η οικονομική αδυναμία των περισσότερων δήμων και από την άλλη οι δυσκολίες (γιατί άραγε;) στον συντονισμό των επιτροπών ελέγχου καταλληλότητας αλλά και οι υπερβολικές μερικές φορές απαιτήσεις κάποιων προϋποθέσεων για μικρά γήπεδα που φιλοξενούν μόνο προπονήσεις, είναι μερικά από τα μικρά προβλήματα που διαιωνίζουν το μεγάλο πρόβλημα. Ως πότε όμως θα σφυρίζουμε παράταση σε έναν αγώνα που θα έπρεπε να έχει λήξει εδώ και χρόνια;

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου