Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Αντιθέτως ο ΟΟΣΑ εκτιμά ότι φέτος η ελληνική οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 10,1%, αλλά θεωρεί ότι η ανάκαμψη το 2021 θα είναι ισχνή, της τάξης του 0,9%, για να ενταθεί το 2022 με ρυθμό ανάπτυξης κατά 6,6%. Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης προσγειώνει τις εκτιμήσεις του για το 2021 θεωρώντας ότι η τουριστική κίνηση θα παραμείνει περιορισμένη και την επόμενη χρονιά λόγω των δύσκολων υγειονομικών συνθηκών που επικρατούν διεθνώς.

Οι διαφορές στην εκτίμηση των δύο οργανισμών για το 2021 είναι μεγάλες και το ερώτημα είναι εάν η πορεία της οικονομίας τους επόμενους μήνες μπορεί να επηρεάσει και τις πολιτικές εξελίξεις. Ας δούμε τα δύο ενδεχόμενα. Εάν η κυβέρνηση ενστερνιστεί την εκτίμηση του ΔΝΤ και πιστεύει ότι κατά τη διετία 2021-2022 η χώρα θα πετύχει σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης, τότε δεν έχει λόγους να σκέφτεται τις εκλογές για τους επόμενους μήνες.

Για ποιο λόγο ο Μητσοτάκης να προχωρήσει σε πρόωρες κάλπες, για παράδειγμα τον Μάιο ή τον Σεπτέμβριο, δηλαδή σε μία περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα μόλις θα ξεπερνά τον υγειονομικό εφιάλτη και η οικονομία θα βρίσκεται στο κατώτερο σημείο της με τους πολίτες οικονομικά και ψυχολογικά εξουθενωμένους;

Εάν ο πρωθυπουργός εκτιμά ότι το 2021 η ανάπτυξη θα είναι ισχυρή και ακόμη ισχυρότερη το 2022, το λογικό είναι να εφαρμόσει χωρίς καθυστερήσεις το κυβερνητικό του πρόγραμμα στη μετα-Covid εποχή χωρίς να φρενάρει τα πάντα για να περιμένει την έκβαση διπλών εκλογών, καθώς το σύστημα της απλής αναλογικής που ψήφισε ο ΣYΡΙΖΑ προσθέτει νέους όρους στην εξίσωση της κάλπης. Επομένως, σε αυτή την περίπτωση θα επιλέξει να ολοκληρώσει την τετραετία προσδοκώντας σε επανεκλογή με βάση τις επιδόσεις της οικονομίας την περίοδο 2021-2022 και την αναπλήρωση των χαμένων εισοδημάτων της φετινής χρονιάς.

Υπάρχει και το δεύτερο ενδεχόμενο, η οικονομία να παραμείνει στάσιμη το 2021 όπως προβλέπει ο ΟΟΣΑ και η κοινωνική δυσαρέσκεια να αυξηθεί. Τι θα έκανε σε αυτή την περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης; Θα εξυπηρετούσε το σχεδιασμό του να προσφύγει σε κάλπες τον Μάιο για να προλάβει τα χειρότερα; Σύμφωνα με τις παρούσες εκτιμήσεις θα κέρδιζε τις εκλογές (επαναλαμβάνουμε τις διπλές κάλπες), αλλά ενδεχομένως η φθορά λόγω της οικονομίας θα ξεκινούσε την αμέσως επόμενη ημέρα, όπως συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2015 με τον κ. Τσίπρα.

Οσοι συνομιλούν με τον πρωθυπουργό γνωρίζουν ότι το μόνο που δεν τον απασχολεί αυτή την περίοδο είναι τα εκλογικά σενάρια. Και πολύ περισσότερο η κοινωνία δεν αντέχει πολιτικά πειράματα. Εξέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 2019, εξακολουθεί να τον εμπιστεύεται εν μέσω πρωτοφανών συνθηκών για τη χώρα με ποσοστά υψηλότερα από τις κάλπες και επιθυμεί να τον κρίνει στο τέλος της τετραετίας με βάση τις επιδόσεις της κυβέρνησης σε όλους τους τομείς και ιδίως στην οικονομία.

Οι χαμηλές δημοσκοπικές πτήσεις Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να βάζουν σε πειρασμό ορισμένους στο Μαξίμου αλλά η κυριαρχία του Μητσοτάκη και της Ν.Δ. δεν είναι συγκυριακή, καταγράφεται σε όλες τις έρευνες της τελευταίας πενταετίας.

Η κυβέρνηση έχει ισχυρή πλειοψηφία και σε συνθήκες παγκόσμιας αβεβαιότητας η πολιτική σταθερότητα στην Ελλάδα συμβάλλει στην ταχύτερη ανάκαμψη. Αλλωστε, με την αντιπολιτευτική γραμμή που έχει επιλέξει ο κ. Τσίπρας προσπαθώντας να αναβιώσει αντιμνημονιακές ημέρες, πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν είναι η Κουμουνδούρου για να σπεύσει σε πρόωρες κάλπες.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση