Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οι Πατέρες συχνά αναφέρονται στη μνήμη θανάτου. Αλλωστε, η εξόδιος ακολουθία, εκτός του ότι είναι παραμυθία προς τους υπολειπόμενους, είναι ένα μοναδικό κείμενο στο οποίο αποδεικνύεται η ματαιότητα των πάντων: Φυλετικός, οικονομικός ή ταξικός διαχωρισμός, θρήσκευμα, ή χώρα καταγωγής, ενώπιον της Δικαιοσύνης του Θεού: «Αραγε τις εστί; Βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός;». Ακολουθεί η αποκάλυψη σ’ έναν και μοναδικό στίχο: «Επελθών γάρ ο θάνατος πάντα ταύτα εξηφάνισται». Η ονομαστική απόλυτος, στη μετοχή «επελθών» -η μόνη, ίσως, σε όλη την ελληνική γραμματεία- μας ξυπνάει από τη μέριμνα της επιβίωσης, μας φέρνει ενώπιον της μόνης αλήθειας.

Αυτά σκεπτόμουν, διαβάζοντας την είδηση ότι η εικοσιεπτάχρονη Μανιζά, που «έφυγε» στον ύπνο της, βρέθηκε θετική στον κορονοϊό. Στα στρωσίδια της κοιμόντουσαν το πέντε μηνών μωράκι της και δύο νήπια, δύο και τεσσάρων ετών. Η Μανιζά, από το Αφγανιστάν, με ποιο όνειρο να είχε έρθει στην Ελλάδα; Καταφύγιο της οικογένειάς της έγινε η δομή φιλοξενίας, στη Ριτσώνα.

Αλλά για τη Μανιζά δεν υπάρχει χώρος ανάπαυσης, ούτε πεθαμένη. Δεν υπάρχει νεκροταφείο για τους μουσουλμάνους που φεύγουν από αυτή τη ζωή, στην Αθήνα. Μόνο στη Θράκη, όπου θάβονται οι Ελληνες μουσουλμάνοι. Ο σύζυγός της ζήτησε άδεια να μεταφερθεί η σορός στο Αφγανιστάν. Να τη θρηνήσουν οι δικοί της. Να θαφτεί στον τόπο της. Οι αρχές δεν απάντησαν, όταν εμπλέκονται υγειονομικά πρωτόκολλα. Για να θαφτεί στη Θράκη η Μανιζά χρειάζονται τα χρήματα μεταφοράς της.

Νιώθω πως η παραμονή της Μανιζά στο νεκροθάλαμο μας θίγει όλους. Πιστεύω ότι η περίπτωσή της -ποιος ξέρει πόσες άλλες που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας- πρέπει να απασχολήσει την Πολιτεία. Δεν γίνεται συμφωνητικό με τον Θεό να μη φεύγουν από τη ζωή μουσουλμάνοι, μόνιμοι κάτοικοι, μετανάστες, πρόσφυγες, επειδή, σε ολόκληρη Αττική, δεν υπάρχει χώρος αναπαύσεως. Δεν ρωτώ ποιο υπουργείο έπρεπε να λάβει πρόνοια. Δεν ρωτώ τι έκαναν οι ευαίσθητοι ΣΥΡΙΖΑίοι που καλούσαν τη Μανιζά και ο ευαίσθητος Αλέξης που αγνοούσε ότι η θάλασσα έχει σύνορα. Αυτό που γνωρίζω και το καταθέτω, είναι ότι ο σεβασμός μας προς τη Μανιζά και όποιον Μοχάμεντ πρέπει να είναι απόλυτος.

Σας παρακαλώ, κύριε πρωθυπουργέ, δώστε εντολή για θεσμική πρωτοβουλία. Σας παρακαλώ…

Από την έντυπη έκδοση