Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Δεκάδες χιλιάδες άλλοι παλεύουν με την ασθένεια, το τραυματικό στρες και την εξάντληση, ενώ το ένα τρίτο των «νεκρών και τραυματιών» αυτού του ασύμμετρου πολέμου αποτελείται από νοσηλευτές και νοσηλεύτριες.

Η καταραμένη λοίμωξη αφήνει βαριά τραύματα στο υποβαθμισμένο και κατακερματισμένο υγειονομικό σύστημα των ΗΠΑ, που ευτυχώς πρόλαβε να μη δεχθεί τη χαριστική βολή του Τραμπ. Ειδικά οι νοσηλευτές θυμίζουν τα φαντάσματα των βετεράνων του Βιετνάμ και του Ιράκ με τόσα που τράβηξαν στο πρώτο κύμα της πανδημίας και τώρα με το δεύτερο, που ήλθε να τους αποτελειώσει.

Την προηγούμενη Τρίτη, 700 νοσηλευτές και νοσηλεύτριες στο νοσοκομείο St Mary της Πενσιλβάνια κατέβηκαν σε απεργία ζητώντας επειγόντως ενισχύσεις σε προσωπικό, καλύτερες απολαβές και προστατευτικά υλικά (μάσκες, γάντια, ποδιές κ.λπ.), που ακόμα βρίσκονται σε έλλειψη.

Καλά και άγια τα εμβόλια, αλλά ποιος θα τα κάνει αν οι Αμερικανοί υγειονομικοί σωριαστούν νεκροί στα τείχη σαν τους τελευταίους υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης; «Πολλοί υποφέρουμε από μετατραυματικό στρες και κλαίμε στο δρόμο για το σπίτι», δήλωσε ο νοσηλευτής Τζιμ Τζεντίλε, που έχασε και τους δύο γονείς του από κορονοϊό. Είναι ένας από τη μάζα των Αμερικανών υγειονομικών που διαμαρτύρονται εδώ και μήνες από την Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη ως την Καλιφόρνια για την έλλειψη μέσων, την υποστελέχωση των μονάδων και τους μισθούς πείνας.

Ευχαρίστως θα λίντσαραν τον απάνθρωπο κυβερνήτη της Βόρειας Ντακότα, που απαίτησε από τους θετικούς στον κορονοϊό υγειονομικούς της Πολιτείας του να συνεχίσουν να δουλεύουν! Ο «sleepy Joe» έχει πολλή δουλειά μπροστά του…

Από την έντυπη έκδοση