Γράφει ο Λόης Λαμπριανίδης*

Υπάρχουν σημαντικές ευκαιρίες σε πολλούς τομείς της ελληνικής οικονομίας και όποιος τοποθετηθεί τώρα, στην αρχή της αναστροφής της καθοδικής πορείας, θα απολαύσει υπερκέρδη καθώς όλες σχεδόν οι κρίσιμες τιμές (μισθοί, τιμές ενοικίων, τιμές ακινήτων κτλ.) βρίσκονται σαφώς κάτω από τη μεσομακροχρόνια τιμή ισορροπίας τους. Βεβαίως, μερικοί παράγοντες, όπως η φορολογία και η ασφάλιση, φαίνεται να κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση, ωστόσο σχετικά σύντομα θα υπάρξει η αναγκαία αποκλιμάκωση και αυτών.

Δεύτερον, διαθέτουμε πλέον μια συγκεκριμένη στρατηγική στόχευση για την πορεία ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, γεγονός που θα συμβάλει σε μια πολύ πιο αποτελεσματική και στοχευμένη αξιοποίηση των περιορισμένων, δυστυχώς, πόρων.

Τρίτον, ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αναπτυξιακή πολιτική, υπάρχουν πολλά επενδυτικά σχέδια που φαίνεται πως θα προχωρήσουν. Στον πρώτο μόλις μήνα, αφότου δόθηκε η δυνατότητα υποβολής αιτήσεων στα καθεστώτα ενίσχυσης του νέου αναπτυξιακού νόμου (και έχουν ενεργοποιηθεί μόνο τα μισά από όσα προβλέπονται), υποβλήθηκαν ήδη πάνω από 140 σχέδια επενδύσεων με προϋπολογισμό 500 εκατ., ενώ φαίνεται ότι ετοιμάζονται για υποβολή άλλα 500 περίπου, πράγμα πολύ ενθαρρυντικό, αν σκεφτούμε ότι στα τέσσερα χρόνια λειτουργίας του προηγούμενου αναπτυξιακού νόμου εγκρίθηκαν συνολικά 1.276 σχέδια. Επίσης, υπάρχουν έτοιμες για υποβολή 8-9 στρατηγικές επενδύσεις εκτιμώμενης συνολικής επενδυτικής δαπάνης ύψους περίπου 1 δισ.

Τέλος, τόσο οι πρόσφατες εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο του ΟΟΣΑ συντείνουν στο ότι οι δύο προσεχείς χρονιές θα είναι χρονιές σημαντικής επενδυτικής δραστηριότητας.
Παρ’ όλα αυτά, δεν θα επιθυμούσα να δώσω μια εικόνα πιο αισιόδοξη από όσο πραγματικά είναι, παραβλέποντας τα πολλά σύννεφα που μαζεύονται πάνω από τη διεθνή οικονομία και πολιτική. Η παρατεταμένη αποβιομηχάνιση της Δύσης, η τρομακτική επίταση των ανισοτήτων, η ακραία συσσώρευση πλούτου στα χέρια του 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, η υπερχρέωση πληθυσμών και χωρών ολόκληρων, η υπονόμευση των θεμελίων της εργασιακής ασφάλειας προκαλούν τη ραγδαία πτώση της ενεργού ζήτησης που σαφώς βρίσκεται πίσω από την εμμένουσα διεθνή κρίση.

Για τις εξωγενείς δυσκολίες λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε, αν και φυσικά μπορούμε να υποστηρίζουμε πολιτικές που τις αντιμετωπίζουν σε διεθνές επίπεδο. Κυρίως όμως, μπορούμε να κάνουμε πολλά για την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας μας. Πέρα από το σχεδιασμό των κατάλληλων πολιτικών και εργαλείων, ένα αναγκαίο βήμα είναι να υπερβούμε μια κουλτούρα άγονης αντιπαράθεσης και να διαμορφώσουμε από κοινού μια εθνική αναπτυξιακή στρατηγική, διατηρώντας βέβαια τις διαφορετικές μας θέσεις και προτάσεις. Ιδίως σήμερα που η Ελλάδα μοιάζει να μπαίνει σε φάση σταθεροποίησης και πρέπει επιτέλους να σχεδιάσει το περίγραμμα της μετά την κρίση εποχής.

*Ο Λόης Λαμπριανίδης είναι Γ.Γ. Στρατηγικών & Ιδιωτικών Επενδύσεων υπ. Οικονομίας & Ανάπτυξης, Καθηγητής Πανεπιστημίου

Από το ένθετο Οικονομία του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής