Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Παριστάνοντας τον χαλίφη στη θέση του χαλίφη, ο Τούρκος πρόεδρος εξαπέλυσε πρωτοφανή επίθεση κατά του Μακρόν, αλλά και συνολικά κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μέσα σε λίγα 24ωρα ο Ερντογάν χαρακτήρισε ψυχοπαθή τον Γάλλο πρόεδρο, κάλεσε τους Τούρκους να μην αγοράζουν γαλλικά προϊόντα και θέλησε να αναλάβει ρόλο «θρησκευτικού ηγέτη» των ακραίων ισλαμιστών, αναφέροντας ότι η Ευρώπη παρανομεί σε βάρος του μουσουλμανικού κόσμου.

«Σπίτια και σχολεία μουσουλμάνων δέχονταν επίθεση από φασιστικές ομάδες σχεδόν κάθε μέρα, αυτές οι επιθέσεις ξεκίνησαν με ενθάρρυνση του Μακρόν», είπε ο Ερντογάν, όταν ακόμη η Γαλλία παραμένει σε κατάσταση σοκ από τον αποκεφαλισμό του καθηγητή από 18χρονο Τσετσένο, επειδή σε μάθημα για την ελευθερία της έκφρασης είχε παρουσιάσει σκίτσο του Μωάμεθ.

Και δεν σταμάτησε εδώ ο Ερντογάν, κατηγόρησε τον Γάλλο πρόεδρο ότι «είναι ένας πραγματικός φασίστας, ένας ναζί με την πραγματική έννοια, που υποδαυλίζει τη ρατσιστική τρομοκρατία στην κοινωνία».

Οταν ο Μητσοτάκης έλεγε ότι η συμπεριφορά της Αγκυρας δεν είναι ένα διμερές πρόβλημα αλλά θίγει τον πυρήνα της Ευρώπης, πολλοί εταίροι μας σφύριζαν αδιάφορα κοιτάζοντας τα στενά τους συμφέροντα, που συνδέονταν με τις παραγγελίες αμυντικού εξοπλισμού.

Οταν Ελλάδα και Κύπρος τόνιζαν ότι θα πρέπει να υπάρξει συντονισμένη δράση για την αναχαίτιση της επιθετικότητας της Τουρκίας, αρκετοί Ευρωπαίοι μπλοκάριζαν τις κυρώσεις ή ακόμη και την επανεξέταση των όρων της τελωνειακής σύνδεσης.

Αλήθεια, έχει η σημερινή Τουρκία την παραμικρή σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση ώστε να συνεχίζει να απολαμβάνει τα προνόμια ενός υποψήφιου μέλους της;

Ελπίζουμε ότι μετά το τελευταίο παραλήρημα του Ερντογάν θα κατάλαβαν όλοι οι εταίροι μας ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα των ευρωτουρκικών σχέσεων. Θα αποδεχθούν τις πρωτοφανείς ύβρεις κατά του Μακρόν και τις ευθείες απειλές κατά του συστήματος αξιών της Ευρώπης ή επιτέλους θα βάλουν ένα τέρμα σε αυτή την παρανοϊκή συμπεριφορά.

Ενθαρρυντικό είναι το γεγονός ότι η γερμανική Καγκελαρία, που μέχρι τώρα είχε το ρόλο του επιτήδεια ουδέτερου, καταδίκασε τις δηλώσεις του Ερντογάν και απέρριψε τις κατηγορίες του σχετικά με τη δράση της γερμανικής αστυνομίας σε τζαμί στο Βερολίνο.

Προφανώς οι σύμβουλοι της Μέρκελ αντιλαμβάνονται ότι η τακτική του Πόντιου Πιλάτου δημιούργησε τεράστιο πολιτικό κόστος στην καγκελάριο, καθώς η γερμανική κοινή γνώμη «βράζει» με τη συμπεριφορά της Τουρκίας που απειλεί να γκρεμίσει τα ιδεώδη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ δήλωσε ότι «η γερμανική κυβέρνηση έλαβε γνώση των δηλώσεων του Ερντογάν για τον Εμανουέλ Μακρόν. Αυτές αποτελούν δυσφημιστικές δηλώσεις, οι οποίες είναι απολύτως απαράδεκτες, πολύ περισσότερο στο πλαίσιο της αποτρόπαιας δολοφονικής πράξης ενός ισλαμιστή φανατικού εναντίον του Γάλλου δασκάλου Σαμουέλ Πατί». Κάτι είναι και αυτό.

Ο Ερντογάν παίζει τα ρέστα του, χρησιμοποιώντας ως όπλο το θρησκευτικό συναίσθημα των μουσουλμάνων. Εχει χάσει όλους τους διπλωματικούς συμμάχους, από το Ισραήλ και τα Εμιράτα μέχρι τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, τελευταίο του σωσίβιο ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός, που όμως απειλεί να βυθίσει στο χάος την Ευρώπη.

Τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων για το Βερολίνο και τους υπόλοιπους εταίρους μας.