Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

«Τη νύχτα κολλάει, στη δουλειά δεν κολλάει» – το πιο συνηθισμένο από τα τσιτάτα που γέμισαν τους τοίχους του Ιντερνετ. Κολλάει και στη δουλειά, εννοείται – αλλά πόσο μπορεί να αντέξει μία οικονομία αν κλειστούμε όλοι μέσα; Κι αν δεν αντέξει η οικονομία, πώς θα αντέξουμε εμείς; Δεν θα αντέξουμε – και το ξέρουν όλοι και όλες. Απλώς, κάποιοι θέλουν να κάνουν το κομμάτι τους – ξεχνώντας τι τράβηξε οικονομικά ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας με την καραντίνα των δυόμισι μηνών, την περασμένη άνοιξη. Και τι τραβάει ακόμα…

«Στοχοποίηση της νέας γενιάς»: Μα, είναι τα στοιχεία που μιλούν. Ο μέσος όρος ηλικίας των κρουσμάτων έχει μειωθεί πολύ – πρώτον,  επειδή πλέον γίνονται πάρα πολλά τεστ καθημερινά, αλλά κυρίως επειδή υπάρχει ευρεία διασπορά του ιού και οι περισσότεροι νέοι και νέες περνούν την επιδημία χωρίς συμπτώματα. Ομως, δεν ισχύει το ίδιο και για τους γονείς και τους παππούδες…

Αυτό που συμβαίνει είναι το ηλικιακό κατέβασμα στην πλειονότητα των κρουσμάτων – το οποίο, ευτυχώς, δεν ισχύει για την πλειονότητα των θανάτων. Τι σημαίνει όμως αυτή η διαπίστωση; Πολύ απλά ότι οι νέοι κολλούν τον ιό, αλλά οι ηλικιωμένοι πεθαίνουν. Επομένως, ποιος στοχοποιεί ποιον; Η κυβέρνηση τους νέους; Ή κάποιοι νέοι, μέσα στην αδιαφορία τους, «στοχοποιούν» άθελά τους  τους ηλικιωμένους;

Το χειρότερο που προκύπτει από τέτοιου είδους αντιδράσεις είναι η αίσθηση ότι τα μέτρα -που ελήφθησαν αργά, ενώ η διασπορά του ιού έχει μεγαλώσει θεαματικά- δεν θα γίνουν αποδεκτά ως απαραίτητα από ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Οτι κάποιοι θα επιχειρήσουν να «αντισταθούν» στη νυκτερινή καραντίνα, με διάφορες προφάσεις. Οτι κάποιοι θα συνεχίσουν να κοροϊδεύουν τους μασκοφόρους συμπολίτες τους.

Μόνον που τα μέτρα έχουν νόημα όταν τα τηρούμε όλοι και όλες. Μόνον έτσι μπορεί να περιοριστεί η διασπορά του κορονοϊού. Αλλιώς, κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου