Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΟΤΑΝ έγινε η θεομηνία, ο Α. Τσίπρας πήγε στην Καρδίτσα. Σαν άλλος επικεφαλής περιοδεύοντος θιάσου, έδωσε μια πρόχειρη παράσταση. Κατήγγειλε τους πάντες και τα πάντα -πλην του Θεού- για ολιγωρία, για έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα από κάποιους που ήταν «κλεισμένοι στα γραφεία τους» και πλειοδότησε στην ανάγκη για άμεση και μεγάλη αποζημίωση των πληγέντων. Αλλά προχθές καταψήφισε την αποζημίωσή τους. Ουδείς γνωρίζει το γιατί. Γιατί ήθελε να είναι μεγαλύτερη η αποζημίωση, ή γιατί συνεχίζει να σκέπτεται όπως σκεπτόταν πριν από δύο χρόνια, όταν επισκέφθηκε το Μάτι μετά την ακόμα μεγαλύτερη τραγωδία; Οταν είπε σε πυρόπληκτο -για τα 2.000 ευρώ- «και να τα έπαιρνες, θα τα σπατάλαγες»… Αλλά, κι αν ήθελε η αποζημίωση να είναι μεγαλύτερη, σε τι βοήθησε το «κατά», που οδηγεί στο απολύτως τίποτα; Δεν ανταποκρίνεται…

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως κι άλλο πρόσφατο αντιπολιτευτικό παρελθόν. Π.χ. ψήφισε «παρών» στην κύρωση της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας. «Παρών» στην αμυντική συμφωνία με το Ισραήλ, «παρών» στην ηλεκτρονική ψηφοφορία για την εκλογή αιρετών, «παρών» στην κατάργηση των πλαστικών μιας χρήσης. Κατήγγειλε ως «επικοινωνιακό σόου» τις 50 ΜΕΘ στο «Σωτηρία», ενώ είχε συμφωνήσει να γίνει αυτή η δωρεά από την Ελληνική Βουλή. Ατοπο…

ΕΓΙΝΕ ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της ελίτ; Και να ήθελε δεν μπορεί, παρ’ ότι εκτιμά τα κότερά της. Εγινε ξαφνικά υπερπατριωτικό κόμμα ζητώντας εδώ και τώρα τα 12 μίλια; Τον κυνηγάνε οι Πρέσπες και το «να μην είμαστε μοναχοφάηδες». Εγινε ξαφνικά θεσμικό κόμμα; Είναι παγιδευμένος στους «αρμούς της εξουσίας» και «τυλιγμένος σε μια κόλλα χαρτί» για τη σκευωρία της Novartis.

ΑΛΛΟ είναι το πρόβλημά του. Εχει χάσει τα αβγά και τα πασχάλια βλέποντας ότι δεν υπάρχει η παραμικρή προοπτική εξουσίας. Φθίνει και φθείρεται διαρκώς, ενώ έχει απέναντί του μια κυβέρνηση που παλεύει με νύχια και με δόντια με την τριπλή κρίση: πανδημία – ύφεση – κρίση με την Τουρκία. Μια κυβέρνηση που δεν αποφεύγει τα λάθη, αλλά έχει το θάρρος να τα διορθώνει, αναλαμβάνοντας της ευθύνη τους. Τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει απροκάλυπτα πλέον στην καταστροφή. Είτε από την πανδημία, είτε από την ύφεση, είτε από τη «στραβή» στην Αν. Μεσόγειο, προκειμένου η ίδια η ζωή να του δώσει κάποιο λόγο ύπαρξης, μιας και ο ίδιος δεν μπορεί να αποκτήσει κάποιον.

«ΟΠΛΑ» σε αυτή την άνιση μάχη -οι πολίτες το αποδεικνύουν σε κάθε ευκαιρία- παραμένουν κάτι παλιακοί γκράδες. Fake news, τοξικός διχασμός, άρνηση των πάντων, άρνηση της ίδιας της πραγματικότητας.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ

Ο αριθμός των κρουσμάτων, όσο κι αν η χώρα εξακολουθεί να πηγαίνει καλύτερα από την υπόλοιπη Ευρώπη, γίνεται όλο και πιο ανατριχιαστικός. Χθες έφτασαν τα 865. Νέο ρεκόρ. Ενώ οι περιοχές της χώρας που αλλάζουν χρώμα και πλησιάζουν το κόκκινο αυξάνονται. Η Κοζάνη «κοκκίνισε» ήδη, και η Θεσσαλονίκη, η Βοιωτία, η Λάρισα, οι Σέρρες και τα Γιάννενα βρίσκονται μόλις ένα βήμα μακριά. Πριν από το καταστροφικό lockdown, όσα μέτρα κι αν προστίθενται αρχίζουν να φαίνονται ανεπαρκή, πριν «μπουκώσουν» οι Εντατικές και ζήσουμε στιγμές Ιταλίας. Γιατί δεν είναι τα μέτρα που λείπουν, είναι η ΕΦΑΡΜΟΓΗ τους. Κανένα μέτρο που ΔΕΝ εφαρμόζεται δεν μπορεί να αποδώσει.

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σύμφωνα με πληροφορίες συγκαλεί την ερχόμενη εβδομάδα έκτακτη τηλεδιάσκεψη κορυφής με αντικείμενο τη συνεχή επιδείνωση της πανδημίας και τους τρόπους αντιμετώπισής της. Το πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν είναι μόνο ελληνικό. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Και το κράτος και οι πολίτες. Στην πρώτη φάση αντιδράσαμε γρήγορα, υπακούσαμε και μείναμε ασφαλείς. Και τώρα μπορούμε, αφού συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς τη συμμετοχή του πολίτη κανένα μέτρο δεν αρκεί. Μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ανεκτίμητη αξία της «ατομικής ευθύνης», η οποία δέχθηκε καίριο ιδεολογικό πλήγμα.

Μπορούμε να απαιτήσουμε την εφαρμογή των νόμων εκεί και όπου δεν εφαρμόζονται. Μπορούμε να αμυνθούμε απέναντι στους ψεκασμένους που σεναριολογούν ασύστολα, την ίδια στιγμή που σκορπίζουν τον Covid-19. Μπορούμε να οχυρωθούμε πίσω από την κοινή λογική και την υπευθυνότητα, που δεν κάνουν ηλίθιες διακρίσεις μεταξύ διαφορετικών συναθροίσεων. Δεν υπάρχουν τα ανόητα διλήμματα «εκκλησίες ή πλατείες», «μπαρ ή διαδηλώσεις», «πανηγύρια ή κρυφά πάρτι», «γήπεδα ή λεωφορεία». Ολα αυτά, μαζί με την «εγκληματική επιχειρηματικότητα» αδίστακτων επιτήδειων, αποτέλεσαν αφορμές για τη γενική χαλάρωση ή την πολιτική εκμετάλλευση μιας πανδημίας.

Το κράτος οφείλει να πάρει έγκαιρα μέτρα, τα οποία όμως πρέπει να εφαρμοστούν απ’ όλους. Απαρέγκλιτα και δίχως αστερίσκους. Γιατί κανένα μέτρο που ΔΕΝ εφαρμόζεται δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Αντιθέτως, μέτρα -έστω και ανεπαρκή- που εφαρμόζονται έχουν πολύ μεγαλύτερο αποτέλεσμα από άριστα μέτρα που δεν εφαρμόζονται.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr