Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στο σημείωμα της Πέμπτης (Τοο important to touch) εξηγήσαμε για ποιο λόγο οι Ευρωγερμανοί δεν θα επιτρέψουν ποτέ την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία – ξεχνώντας μάλιστα πάνω στην πίεση της δουλειάς να αναφερθούμε στο μεταναστευτικό, φανταστείτε! Τηρουμένων των αναλογιών, Ελλάδα και Κύπρος δεν μπορούσαν να περιμένουν περισσότερα από τη Σύνοδο, δεδομένου ότι η Μέρκελ δεν έπαιζε τα ρέστα μόνο του «φίλου» Ερντογάν, αλλά και τα δικά της.

Αν οι «27» υιοθετούσαν αυτόματο μηχανισμό κυρώσεων κατά της Τουρκίας, όπως ζητούσε η Ελλάδα, θα ακυρωνόταν αυτομάτως ο «μεσολαβητικός» ρόλος της Γερμανίας και θα πήγαινε στράφι η συμπαιγνία με το ΝΑΤΟ (και τις ΗΠΑ του Πομπέο, επιμένουμε εμείς…) για αποκλιμάκωση σε βάρος της χώρας μας σε Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με ουσιαστική συνδιαχείριση θαλασσών και αέρα αμιγώς ελληνικής κυριαρχίας.

Τυπικά, ούτε η αδηφάγα Τουρκία έχει λόγο να είναι ευχαριστημένη από το ευρωπαϊκό κείμενο συμπερασμάτων, επειδή αυτό περιλαμβάνει -έστω και φωτογραφική- αναφορά σε κυρώσεις, παραπέμποντας στα σχετικά άρθρα 29 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και 215 της Συνθήκης της Λισαβόνας. Η λέξη «κυρώσεις» άλλωστε φιγουράρει στους τίτλους του ΒΒC, της Deutsche Welle και του Reuters, με την «Monde» να κάνει λόγο για «προθεσμία στην Τουρκία το αργότερο ως τον Δεκέμβριο». Κανείς να μην αμφιβάλλει πως ούτε τότε το γερμανικό ιππικό θα αφήσει την Αγκυρα αβοήθητη.

Πολλά πάντως περνάνε από το χέρι μας, ιδίως σε ό,τι αφορά την παράκαμψη των παγίδων που μας στήνει το ΝΑΤΟ. Από αυτή την άποψη θεωρούμε ατυχέστατη τη θετική αναφορά του πρωθυπουργού, Κ. Μητσοτάκη, στον τεχνικό ελληνοτουρκικό διάλογο μεταξύ στρατιωτικών, παρόντος του Μ. Πομπέο στη Σούδα. Θα μπορούσε να μην το αναφέρει καθόλου.

Από την έντυπη έκδοση