Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΑΝ ΓΥΡΙΣΕΙ κανείς λίγες εβδομάδες πίσω στον χρόνο και ξανακούσει όσα έλεγαν ο πρωθυπουργός και οι σύντροφοί του τότε μπορεί να βγάλει αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα. Μπορεί στην αρχή να γελάσει, αλλά στη συνέχεια απλά θα τρομοκρατηθεί.

Ο ΑΛΕΞΗΣ Τσίπρας περιέγραφε τη δεύτερη αξιολόγηση ως την πιο εύκολη του μνημονίου. Εμφανιζόταν σίγουρος για μια εξπρές διαπραγμάτευση και μάλιστα είχε δώσει εντολή στους υπουργούς του να την ολοκληρώσουν έως τα τέλη Νοεμβρίου. Την ίδια ώρα δήλωνε πως θα απαιτούσε να συμφωνηθούν με τους δανειστές άμεσα και οι μακροπρόθεσμες παρεμβάσεις για την ελάφρυνση του χρέους. Βέβαια, τότε ούτε καν είχε αναφερθεί στην παράλληλη διαπραγμάτευση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα και πολύ περισσότερο στα επώδυνα μέτρα που υπήρχαν στο τραπέζι.

ΜΟΛΙΣ σαράντα ημέρες αργότερα η κατάσταση δείχνει εντελώς διαφορετική. Το πρόβλημα είναι πως η κυβέρνηση για μια ακόμη φορά φάνηκε να αγνοεί την πραγματικότητα. Ολοι γνώριζαν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης περιέγραφαν πως ούτε το πακέτο της δεύτερης αξιολόγησης δεν είναι εύκολο, ούτε τα μακροπρόθεσμα μέτρα για το χρέος δεν θα αποφασιστούν πριν από το τέλος του μνημονίου και πολύ περισσότερο πως η «βόμβα» είναι οι μειώσεις συντάξεων και αφορολόγητου που απαιτεί το ΔΝΤ.

ΜΟΝΟ το Μαξίμου ζούσε στον δικό του μοναδικό κόσμο. Είναι κι αυτό μια επιλογή. Το να αγνοείς μια κατάσταση για να μην την αντιμετωπίσεις. Αλλά όταν κυβερνάς αυτή η επιλογή γυρίζει μπούμερανγκ. Η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει μάθει τίποτα από την καταστροφική διαπραγμάτευση του 2015. Μπροστά στη δημοσκοπική κατάρρευση που αντιμετωπίζει, έχει αποφασίσει να επιστρέψει και πάλι στο μόνο που γνωρίζει να κάνει καλά. Να πολιτικολογεί προσπαθώντας να παίξει καθυστερήσεις και να αποφύγει το μοιραίο. Με αυτή τη στρατηγική, όμως, ούτε οι πολίτες θα γλιτώσουν νέα σκληρά μέτρα ούτε η κυβέρνηση θα αποφύγει την πτώση της.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου