Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στην Τουρκία υπάρχουν περίπου 1 εκατομμύριο καταγεγραμμένοι μουσικοί, πολλοί από τους οποίους εργάζονται ανασφάλιστοι. Δεν δικαιούνταν, λοιπόν, τα κρατικά βοηθήματα της πρώτης φάσης του Covid-19, ενώ μετά το κλείσιμο των κέντρων και των συναυλιακών χώρων, τους απέμειναν μόνο οι γάμοι και τα πανηγύρια.

Τα περισσότερα όμως είτε ματαιώθηκαν είτε έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες κι ελάχιστο κόσμο, με αποτέλεσμα ο κλάδος να περιπέσει σε βαθιά ανέχεια. Τα πράγματα έχουν φτάσει σε τόσο οριακό σημείο, ώστε οι εκπρόσωποι της βιομηχανίας διασκέδασης να εκλιπαρήσουν τον Ερντογάν να δώσει οπωσδήποτε κάποιο βοήθημα επιβίωσης στους μουσικούς της χώρας, διαφορετικά οι αυτοκτονίες θα εκτοξευτούν και θα ξεσπάσει κοινωνική αναταραχή!

«Η κρίση μας σκοτώνει ζωντανούς. Οταν μια χώρα μένει χωρίς πολιτισμό και καλλιτέχνες είναι αδύνατον να προοδεύσει και αναπόφευκτα θα οδηγηθεί σε μαρασμό», τόνισε ο πρόεδρος της Muzik-Sen, Χασάν Αλντεμίρ, στο δίκτυο Arab News.

Χιλιάδες παραδοσιακοί μουσικοί της Τουρκίας, όπως οι Ρομά του Γκαζιαντέπ, αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα όργανά τους και πολλοί ζητιανεύουν ή καταφεύγουν στα ναρκωτικά. Η πείνα είναι κακός σύμβουλος και ο συνδυασμός με την οικονομική κρίση και την ανεργία (επισήμως 27% στους νέους 15-24 ετών στην Τουρκία) δεν προϊδεάζει για καλές εσωτερικές εξελίξεις.

Αυτά συμβαίνουν στην αθέατη πλευρά της Τουρκίας, πίσω από τις Navtex, τα γεωτρύπανα και τα νεο-οθωμανικά παραληρήματα σουλτάνων και βεζίρηδων. Αλλά, βέβαια, το καθεστώς τα κρύβει κάτω από το χαλί, προτού εκραγούν σαν ηφαίστειο.

Από την έντυπη έκδοση