Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Εκτός από κάτι: Το 2032, σε 12 χρόνια από σήμερα, θα εκδικάζονται ακόμα υποθέσεις για την ένταξη στο νόμο Κατσέλη. Εκτός και αν το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης πετύχει το στόχο του.

«Tην επίσπευση των εκκρεμών δικών για την ένταξη δανειοληπτών στο νόμο Κατσέλη μέσω διαδικασίας-εξπρές προωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα του τεράστιου αριθμού των αιτήσεων που εκκρεμούν (αυτή τη στιγμή ξεπερνούν τις 70.000).

Το σχέδιο νόμου έχει προγραμματιστεί να κατατεθεί προς δημόσια διαβούλευση αργά χθες το βράδυ, ή το αργότερο σήμερα το πρωί και προβλέπει τον επαναπροσδιορισμό όλων των δικών που εκκρεμούν από τις 15 Ιουνίου 2021 έως το… μακρινό 2032» (Δημήτρης Δαμιανός, Ελεύθερος Τύπος, 2/9/20).

Οσο απίστευτο και αν ακούγεται, είναι δυστυχώς αληθινό. Φυσικά, όπως συμβαίνει με κάθε πληγή που κακοφορμίζει και παραμορφώνεται, η θεραπεία της δεν μπορεί να είναι ανώδυνη. Μπορεί όμως να είναι αποτελεσματική. Ο δικηγορικός κόσμος διερωτάται αν μπορούν να γίνουν 37.000 δίκες -τόσες έχουν δικάσιμο μετά το 2021- σε 14 μήνες. Η απάντηση δεν είναι εύκολη, αλλά τι είναι εύκολο σε τέτοιες υποθέσεις;

Το πρόβλημα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπιστεί πέρα από πολιτικές ιδεοληψίες και κοινωνικούς αυτοματισμούς. Οι ευάλωτοι δανειολήπτες πρέπει να προστατευτούν, αλλά οι στρατηγικοί κακοπληρωτές πρέπει πλέον να σταματήσουν να κάνουν πάρτι στις πλάτες της οικονομίας. Φυσικά χρειάζεται ολιστική προσέγγιση και όχι αποσπασματική.

Το νομοσχέδιο του υπ. Δικαιοσύνης σε συνδυασμό με τον νέο πτωχευτικό νόμο του υπ. Οικονομικών αποτελούν μια συντονισμένη επιχείρηση να προστατεύσουν εκείνους που θέλουν αλλά δεν μπορούν και να πετάξουν έξω εκείνος που μπορούν αλλά δεν θέλουν. Η Τζέιν Οστιν θα το ονόμαζε «Λογική και Ευαισθησία».

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου