Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Η Τουρκία έχει απομείνει χωρίς συμμάχους στην κλιμάκωση που επιχειρεί και μάλιστα σε μία συγκυρία που η οικονομία της έχει μπει σε μία κρίση- σπιράλ που δεν θα έχει αναίμακτο τέλος. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να λογικέψει τον κ. Ερντογάν και το επιτελείο του αλλά το καθεστώς στη γειτονική χώρα είναι τέτοιο, που ευνοεί περισσότερο τις φυγές προς τα εμπρός με την εξαγωγή της κρίσης, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν.

Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία μπορεί να κλιμακώσει την ένταση στην περιοχή μόνον με έναν τρόπο: αν ένα πλοίο-γεωτρύπανο φθάσει στα νότια της Κρήτης, σε θαλάσσια περιοχή όπου η χώρα μας έχει δικαιώματα μετά και τη συμφωνία με την Αίγυπτο, η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να απαντήσει.

Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μία τέτοια κίνηση θα γίνει άμεσα και ως τότε η Ελλάδα έχει το χρόνο να ολοκληρώσει την τουρκική απομόνωση: στο πλαίσιο αυτό, η συζήτηση περί κυρώσεων στην Αγκυρα από την Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να συμβάλει στην αποκλιμάκωση – ειδικά αν οι εταίροι αντιληφθούν ότι το «σκληρό» παιχνίδι της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο δεν ευνοεί τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Είναι προφανές ότι ο κ. Ερντογάν ταυτίζεται πλέον με ακραίες ισλαμιστικές δυνάμεις, που στο σύνολό τους διάκεινται εχθρικά απέναντι στην Ευρώπη και τους Ευρωπαίους. Και με την έννοια αυτή, τα όποια συμφέροντα -της κάθε μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας ξεχωριστά- στην Τουρκία, έχουν μπει σε φάση πολύ μεγάλης αβεβαιότητας.

Επομένως, χώρες όπως η Γερμανία, που επιχείρησαν να παίξουν το ρόλο του μεσολαβητή, είναι αρκετά πιθανό να δουν μεσοπρόθεσμα ότι μόνον με μία διαφορετική Τουρκία θα μπορούσαν να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, πράγμα που θα μετέτρεπε σε μονόδρομο τις κυρώσεις απέναντι στην Αγκυρα. Και ενδεχομένως κάτι τέτοιο θα ήταν η αρχή του πολιτικού τέλους για τον κ. Ερντογάν.

*Ο Στέφανος Τζανάκης είναι σύμβουλος έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr