Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Εκανε λάθος ο Πισσαρίδης που προσπάθησε να διατυπώσει επιστημονικές προτάσεις για το αύριο της οικονομίας μας. Επρεπε να πάρει αυτούσιο το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του Τσίπρα και να το παραδώσει στον Μητσοτάκη ώστε να είναι ευτυχής και ο Τσακαλώτος, που αμφισβητούσε τις ικανότητες του Κύπριου οικονομολόγου να φέρει εις πέρας μία τόσο δύσκολη αποστολή.
Αλλωστε είναι γνωστό ότι ο συμπαθής Ευκλείδης έχει κερδίσει τα «νόμπελ του λαού» στις πλατείες όταν μαζί με τον Βαρουφάκη και τον Κατρούγκαλο έλυναν τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας στη διάρκεια μιας μόλις συνέλευσης αγανακτισμένων.

Επί της ουσίας οι κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν την παραμικρή απήχηση. Ανησυχεί ο αρμόδιος τομεάρχης Νίκος Παππάς γιατί, όπως λέει, η έκθεση Πισσαρίδη ισοδυναμεί με βαρύ μνημόνιο επειδή προτείνει τη συγχώνευση των μικρών επιχειρήσεων με παροχή κινήτρων για εξαγορές και συγχωνεύσεις ώστε να αποκτήσουν μεγαλύτερες παραγωγικές και εξαγωγικές δυνατότητες. Μα, αν δεν γίνουν ισχυρότερες οι μικρές ελληνικές εταιρίες θα κλείσουν, το ζητούμενο είναι να γίνουν ισχυρότερες και ο κατακερματισμός δεν βοηθά, όχι μόνο στη μεταποίηση αλλά και στον πρωτογενή τομέα, όπου τα ελληνικά προϊόντα μπορούν να έχουν πρωταγωνιστική θέση στις ξένες αγορές.

Αγχος μεγάλο υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ και για την πρόταση Πισσαρίδη να καθιερωθεί κεφαλαιοποιητικό σύστημα στις επικουρικές συντάξεις και όχι αναδιανεμητικό. Δηλαδή κάθε ασφαλισμένος να έχει τον δικό του κουμπαρά εισφορών για την επικουρική σύνταξη που θα λάβει μόλις συμπληρώσει τα συντάξιμα έτη. Επί Κατρούγκαλου οι επικουρικές μειώθηκαν έως και 50% (και μάλιστα και με αντισυνταγματικό τρόπο όπως έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας) αλλά τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτεται για τις επικουρικές, όταν ήδη σε πολλά Ταμεία τα διαθέσιμα είναι οριακά και οι σημερινοί ασφαλισμένοι δεν μπορούν να καλύψουν τις αποδοχές των νυν συνταξιούχων.

Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα ισχύει στη Σουηδία, που έχει ένα από τα πιο ισχυρά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης αλλά και πάλι η Κουμουνδούρου «ονειρεύεται» Πινοσέτ για να κατασκευάσει δράκους.
Το ζητούμενο από τον επιστημονικό διάλογο είναι να υπάρχει η ισχυρή πολιτική βούληση που θα απελευθερώνει παραγωγικές δυνάμεις και θα ενισχύει τις επενδύσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πετύχει εάν με το νέο αναπτυξιακό μοντέλο πετύχει τρεις βασικούς στόχους:

Πρώτον, να χρηματοδοτηθεί η μείωση της φορολογίας για επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης ως ένα διαρθρωτικό μέτρο τόνωσης των επενδύσεων, ιδίως στην ακίνητη περιουσία αλλά και στην παραγωγή.

Δεύτερον, εάν πετύχει απλούστευση των διαδικασιών και μείωση του χρόνου δικαστικών διενέξεων για μία επένδυση. Οταν το Ελληνικό χρειάστηκε 19 χρόνια για να μπουν οι μπουλντόζες και κάθε επενδυτής πριν ξεκινήσει να τοποθετεί κεφάλαια στη χώρα μας ξέρει ότι μπορεί με μία απλή δικαστική προσφυγή το έργο να κολλήσει καμιά δεκαριά χρόνια, δύσκολα θα σκεφθεί να αναλάβει πρωτοβουλίες ξοδεύοντας χρήμα και μαζεύοντας μπελάδες.

Τρίτον, εάν τονωθεί το ελληνικό προϊόν. Το σήμα «Made in Greece» πρέπει να γίνει σημείο αναφοράς σε όλο το φάσμα της οικονομίας. Από τα αγροτικά προϊόντα, που θεωρούνται τα καλύτερα παγκοσμίως χωρίς να αποκομίζουν τα αντίστοιχα οφέλη, μέχρι τη μεταποίηση, την επένδυση στη γνώση και στην τεχνολογία.

Εάν τα επιτύχει αυτά η κυβέρνηση ή τουλάχιστον βάλει τις βάσεις προς αυτή την κατεύθυνση θα έχει δημιουργήσει ένα αναπτυξιακό μοντέλο που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας βασιζόμενες στην εγχώρια προστιθέμενη αξία και όχι στην κατανάλωση εισαγόμενων. Και ας λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ό,τι θέλει, άλλωστε η εκχώρηση της κρατικής περιουσίας στο υπερταμείο για 99 έτη από την κυβέρνηση Τσίπρα, όπως επιθυμούσε ο Σόιμπλε, θα έκανε και την αείμνηστη Θάτσερ να κοκκινίσει από συστολή.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr