Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΕΧΕΙ ενδιαφέρον όμως -κάτω και από το φως των συνταρακτικών αποκαλύψεων για το αριστερό παρακράτος που λειτούργησε επί των ημερών του- να δει κανείς «ποιος άνθρωπος είναι τελικά».

ΑΠΟ όταν άρχισε η άνοδος του λαϊκισμού και γέμισε η «πλατεία» με ψεκασμένους που το έπαιζαν «αγανακτισμένοι» μαζί με τους χρυσαυγίτες, άνοιξε την αγκαλιά του και τους υιοθέτησε. Τότε «έσκιζε Mνημόνια», έστελνε τη «μάνταμ Μέρκελ πίσω», έκανε «σεισάχθεια», «καταργούσε» τον ΕΝΦΙΑ, μοίραζε 14η σύνταξη και νόμιζε ότι θα βαρούσε τα νταούλια και θα χόρευε όλη η Ε.Ε. Ποιος άνθρωπος, όσο αυταπατημένος κι αν ήταν, θα μπορούσε να τα πει αυτά;

ΜΕΤΑ κέρδισε τις εκλογές ψευδόμενος και εμπαίζοντας εν ψυχρώ απελπισμένους ανθρώπους, παραλίγο να βγάλει τη χώρα από την Ευρώπη, αφού έκλεισε τις τράπεζες, έκανε το πιο «μαϊμού δημοψήφισμα» που έχει γίνει στον κόσμο όλο και μετά υπέγραψε το τρίτο και σκληρότερο Mνημόνιο. Στο μεταξύ πρόλαβε να «σφάξει στο γόνατο» το μισό κόμμα του (Λαφαζάνης, Κωνσταντοπούλου, Στρατούλης κ.λπ. κ.λπ.) και στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών να πει ψέματα κατά πρόσωπο στους Β. Μεϊμαράκη, Φ. Γεννηματά, Στ. Θεοδωράκη, ότι δεν επρόκειτο να πάει σε πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο. Και πήγε. Με κεντρικό δίλημμα το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Τι άνθρωπος μπορεί να τα κάνει αυτά;

ΤΑ ΑΚΟΜΑ καλύτερα όμως ήρθαν αργότερα, όταν είχε «χαλαρώσει» στην καρέκλα της εξουσίας κι άφησε τον εαυτό του πιο «ελεύθερο». Τότε ενέπαιξε ένα ολόκληρο λαό και εν κρυπτώ σκάρωσε τη συμφωνία των Πρεσπών. Τότε άρχισε να δουλεύει με εντατικούς και παραγωγικούς ρυθμούς το «κεντρικό μαγαζί». Τότε πήρε το πρωθυπουργικό αεροπλάνο και πήγε «κρυφά» στους Ρότσιλντ στο Παρίσι. Τότε απέκτησε εξουσία το αριστερό παρακράτος. Τότε αλώθηκε η Δικαιοσύνη από το παραδικαστικό του «Ρασπούτιν», ενώ ο ίδιος ΗΞΕΡΕ. Τότε θέριεψε το παρακράτος με τον συνεταίρό του Π. Καμμένο, γνωστό για τις πολιτικές εμμονές του, τα δαπανηρά χούγια, τις θεωρίες συνωμοσίας και τη δύστροπη σχέση με τον νηφάλιο ορθολογισμό. Τι είδους άνθρωπος μπορεί να τα πάει καλά με όλα αυτά;

ΚΑΙ ΗΡΘΕ ο Ιούλιος του 2018 και το Μάτι. Είχε προηγηθεί βέβαια η Μάνδρα. Στο Μάτι, εγκληματική ανικανότητα, θράσος, υποκρισία και θέατρο πάνω σε καμένα και άψυχα ανθρώπινα κορμιά. Και έλλειψη γενναιότητας. Ούτε ένα συγγνώμη. Μόνο μια εντελώς ανέξοδη και χωρίς την παραμικρή συνέπεια ανάληψη της «πολιτικής ευθύνης». Ιδιας με αυτήν του Ν. Παππά. Και λίγες μέρες μετά την ανείπωτη τραγωδία βρέθηκε στο κότερο της κ. Παναγοπούλου να απολαμβάνει τα καλούδια της ελίτ. Τι άνθρωπος μπορούσε να το κάνει αυτό;

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ η ψευδολογία και λαϊκισμός δεν εγκατέλειψαν ούτε στιγμή τον δημόσιο βίο. Ούτε την πολιτεία του. Με την ίδια αλαζονεία που πορεύτηκε εξ αρχής πήγε και στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019. Ολοι και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ερχόταν συντριπτική ήττα. Ο μόνος που δεν το αποδέχθηκε, ακόμα κι όταν είχαν βγει τα επίσημα αποτελέσματα, ήταν ο Α. Τσίπρας. Ο οποίος, αντιδρώντας με θυμό, έσπευσε με επιπολαιότητα να προκηρύξει πρόωρες εκλογές και να κουνήσει το δάκτυλο στον ελληνικό λαό γιατί έκανε τέτοιο… λάθος. Το δράμα ολοκληρώθηκε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 7 Ιουλίου 2019, κι αφότου κράτησε με το ζόρι ανοικτή τη Βουλή για να αλλάξει τον Ποινικό Κώδικα, ξέροντας -πάλι- τι υπήρχε παρακάτω με τη σκευωρία της Novartis και όχι μόνο. Τι είδους άνθρωπος θα έριχνε την ευθύνη στο λαό, αρνούμενος να δει τα δικά του λάθη;

ΠΙΣΩ από κάθε πολιτικό ρόλο υπάρχει κι ένας άνθρωπος. Με όνομα, επώνυμο, χαρακτήρα και προσωπικότητα. Πίσω από το ρόλο «πρώτη φορά Αριστερά» υπάρχει ο Α. Τσίπρας.

ΑΧ ΚΑΙ Η κ. ΘΑΝΟΥ…

Νόμιμη έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας την απομάκρυνση της κ. Β. Θάνου από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Τα νομικά ξεφτέρια του ΣΥΡΙΖΑ έπεσαν πάλι έξω. Και οι ουρανομήκεις φωνές της Κουμουνδούρου, που έφτασαν μέχρι τις Βρυξέλλες, αποδείχθηκαν κούφιες.

Η απόφαση για την αντικατάσταση της κ. Θάνου που «φυτεύτηκε» -προς αποκατάσταση;- στο παρά πέντε στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, εκτός από πολιτικά ορθή, αποδείχθηκε και νομικά συνεπής. Η κ. Θάνου υπήρξε βασικό στέλεχος του δικαστικού βραχίονα που στήριξε τις «πολιτικές» επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.

Τοποθετήθηκε, όλως τυχαίως, στην θέση της προέδρου του Αρείου Πάγου, ώστε να αναλάβει καθήκοντα υπηρεσιακού πρωθυπουργού, όταν ο Α. Τσίπρας, μετά το τρίτο Μνημόνιο, αποφάσισε να πάει σε πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015. Στη συνέχεια, οι πληροφορίες την ήθελαν σε στενή συνεργασία με το μηχανισμό του Δ. Παπαγγελόπουλου, αλλά και το σύστημα Ξ. Δημητρίου, Μ. Παπασπύρου, Ε. Τουλουπάκη και τους υπόλοιπους εισαγγελείς, οι οποίοι επικούρησαν τη σκευωρία της Novartis.

Οταν, παρά τις προσπάθειές της να παραταθεί παρανόμως η θητεία της στην προεδρία του Αρείου Πάγου απέτυχαν, κατέλαβε αμισθί τη θέση της διευθύντριας του Νομικού Γραφείου του τότε πρωθυπουργού Α. Τσίπρα. Κι όταν έγινε σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποχωρεί από την εξουσία, η κ. Θάνου τοποθετήθηκε επικεφαλής στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, μαζί με τους «βοηθούς» της.

Το αποτύπωμα που είχε αφήσει πίσω της η κ. Θάνου δεν υπήρξε ούτε στιγμή αμιγώς νομικό και δικαστικό. Είχε διαρκώς κι ένα πολιτικό ίχνος. Πολιτικά λοιπόν ορθώς αντικαταστάθηκε από τη νέα κυβέρνηση. Κι όπως αποφάνθηκε χθες και το ΣτΕ, η έκπτωσή της ήταν κι απολύτως νόμιμη.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου