Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Σε στρατιωτική συμπλοκή στην αμφισβητούμενη επαρχία του Λαντάκ, στο Κασμίρ, ανακοινώθηκε χθες ότι έχασαν τη ζωή τους τουλάχιστον 20 Ινδοί στρατιώτες, ενώ και οι Κινέζοι φέρονται να υπέστησαν αδιευκρίνιστο αριθμό απωλειών! Τι στο καλό συμβαίνει; Πού πήγε η αλληλεγγύη των BRICS; Τι μύγα τσίμπησε τους δύο πληθυσμιακούς γίγαντες του πλανήτη; Δεν μας έφτανε ο σινο-αμερικανικός ψυχρός πόλεμος, θα έχουμε τώρα και θερμό σινο-ινδικό για μερικούς παγετώνες, κάτι λίμνες και μερικά ορεινά περάσματα δίπλα στο Θιβέτ;

Ως την ώρα που γράφαμε αυτό το κείμενο η στρατιωτικο-πολιτική διπλωματία σε Πεκίνο και Δελχί δεν είχε αποδώσει καρπούς. Ομως ο φόβος ότι οι δύο πυρηνικές δυνάμεις της Ασίας θα πάνε σε γενικευμένη πολεμική αναμέτρηση είναι υπερβολικός.

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η κατάσταση θα αποκλιμακωθεί και το πρόβλημα θα το έχει ο Ινδός πρωθυπουργός, Ναρέντρα Μόντι, που δεν τα πάει καλά με τον κορονοϊό και δεν αντέχει άλλη ήττα.

Μετά το τελευταίο τους αιματηρό επεισόδιο το 1975 (τέσσερις Ινδοί στρατιώτες νεκροί) Ινδία και Κίνα διαχειρίζονταν τουλάχιστον αναίμακτα τη διαφορά τους για μια μηδέποτε οριοθετημένη έκταση 38.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, την οποία οι Ινδοί κατηγορούν τους Κινέζους ότι κατέχουν παράνομα.

Μόνο μια συμβατική Γραμμή Ενεργού Ελέγχου (LAC) στην κοιλάδα Γκαλουάν χωρίζει τους δύο στρατούς, και προ ημερών οι δύο χώρες συμφώνησαν να τη σεβαστούν. Καθεμιά όμως το ερμήνευσε με τον δικό της τρόπο, με τους Ινδούς να κατηγορούν την Κίνα ότι προσπάθησε να εγκαταστήσει στρατό στα εδάφη της – και το αντίστροφο. Μάλλον οι Κινέζοι εξοργίστηκαν από την πρόσφατη κατασκευή ενός αυτοκινητόδρομου, που μπορεί να μεταφέρει γρήγορα στρατεύματα στη δύσβατη περιοχή.

Οπως και να ’χει, το περιστατικό σίγουρα θα ενισχύσει το αντι-κινεζικό αίσθημα σε Ινδία-Δύση, μετά τον κορονοϊό και το Χονγκ Κονγκ.

Από την έντυπη έκδοση