Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΑΛΛΑ το ζήτημα αυτή τη φορά δεν είναι η τηλεκπαίδευση. Είναι η εκπαίδευση. Δάσκαλοι και καθηγητές, λοιπόν, είναι έξαλλοι απέναντι σε ένα νομοσχέδιο το οποίο στην πραγματικότητα δεν αλλάζει και κάτι.

ΕΧΟΥΜΕ μπροστά μας μια κλασική περίπτωση πολιτικής αντιπαράθεσης για το τίποτα. Από τη μια πλευρά ένα ανούσιο νομοσχέδιο και από την άλλη οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί που βρίσκουν ευκαιρία για να κραυγάσουν.

ΔΙΑΒΑΖΩ από εδώ και από εκεί δηλώσεις των εργατοπατέρων κατά των πρότυπων σχολείων, κατά της αριστείας. Ούτε μια κουβέντα ακούστηκε πάλι για τα φροντιστήρια. Ποτέ δεν έχει ακουστεί κουβέντα για τα φροντιστήρια.

ΜΗΠΩΣ οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν μάθει ακόμη πως υπάρχουν φροντιστήρια; Ζουν σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν; Ή μήπως επειδή βγάζουν στα φροντιστήρια περισσότερα λεφτά από όσα τους πληρώνει το κράτος. Γι’ αυτό δεν τους συμφέρει να μιλήσουν;

ΟΙ ευθύνες για την υποβάθμιση της εκπαίδευσης είναι μοιρασμένες. Σε όλες τις κυβερνήσεις, σε όλους τους υπουργούς Παιδείας και σε όλους τους εκπαιδευτικούς.

ΝΑΙ, είναι άδικο να τους παίρνει όλους η μπάλα. Αλλά είναι εξίσου άδικο να παίρνει η μπάλα και όλους τους μαθητές των δημόσιων σχολείων. Για ποιο λόγο να χάνουν το χρόνο τους στις τάξεις του Δημοτικού, του Γυμνασίου, του Λυκείου; Ας τα γράφουμε τα παιδιά μόνο στα φροντιστήρια να τελειώνουμε.

ΕΙΝΑΙ εντυπωσιακό. Ξεπερνάει και την πιο νοσηρή φαντασία. Εχει δημιουργηθεί ένα παρεκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο γιγαντώνεται όσο περνούν τα χρόνια. Και αυτό το παρεκπαιδευτικό σύστημα στην πραγματικότητα είναι το ουσιαστικό εκπαιδευτικό σύστημα. Ερχεται ο καθηγητής στο σπίτι, παίρνει 15, 20, 50 ευρώ την ώρα ανάλογα την τάξη και το πόσο «άριστος» είναι ως εκπαιδευτικός, για να μάθει στο μαθητή αυτά που έπρεπε να είχε διδαχθεί στο σχολείο.

ΑΛΛΑ, είπαμε, για την υπερφροντιστηριοποίηση της παιδείας… τσιμουδιά από όλους τους αγωνιστές εργατοπατέρες. Οι «επαναστάτες» πρέπει να σκεφτούν την τσέπη, τη δική τους και των συναδέλφων τους. Αλήθεια, αν έκαναν σωστά τη δουλειά τους μέσα στις σχολικές τάξεις θα υπήρχαν φροντιστήρια; Προφανώς και όχι. Ναι, τότε θα υπήρχε η εξευτελισμένη ως έννοια σήμερα «δημόσια δωρεάν παιδεία».

ΔΕΝ έχει νόημα πια να γκρινιάζει κανείς για το εκπαιδευτικό σύστημα στη χώρα μας. Οι πολιτικοί δεν τολμούν. Οι εκπαιδευτικοί έχουν βολευτεί. Και οι γονείς ως γνήσια κορόιδα απλά πληρώνουν.

ΚΟΜΜΑΤΑ, συνδικαλιστές, μεταρρυθμιστές, οπισθοδρομικοί, ιδεοληπτικοί, φιλελεύθεροι, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί ουρλιάζουν για τα χιλιάδες στραβά που υπάρχουν στη χώρα. Ούτε ένας, όμως, δεν έχει τολμήσει να πει μια κουβέντα για τα φροντιστήρια. Ούτε ένας δεν μπορεί να ψελλίσει το απλό: πως θα αποκτήσουμε υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικό σύστημα μόνο όταν δεν θα υπάρχει η παραπαιδεία.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση