Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανέβει στα κάγκελα, η «Αυγή» πρωτοσέλιδα προειδοποιεί για μαύρες ημέρες στα νοικοκυριά, «ιδιωτικοποιούν το νερό» η κοινή τους καταγγελία. Τι κρίμα όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη προλάβει να ιδιωτικοποιήσει τις δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Αλήθεια, πιστεύουν στην Κουμουνδούρου ότι οι πολίτες ξεχνούν τόσο γρήγορα τα πεπραγμένα των Συριζανέλ και πολύ περισσότερο τις υπογραφές του Τσίπρα στους δανειστές;

Ας βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους. Τον Μάιο του 2016 το σύνολο της κρατικής περιουσίας πέρασε στο Υπερταμείο, όπως ήταν ο διακαής πόθος του Σόιμπλε από το 2012 και που έγινε πράξη μόνο μετά την «περήφανη» διαπραγμάτευση της Αριστεράς.

Μεταξύ των περιουσιακών στοιχείων που πέρασαν για μόλις 99 χρόνια στον νέο φορέα, όπου οι δανειστές έχουν αποφασιστικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων, ήταν οι μετοχές της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, προκαλώντας σάλο αντιδράσεων και την οργή των εργαζομένων των επιχειρήσεων ύδρευσης. Μάλιστα, οι συνδικαλιστές της εταιρίας ύδρευσης Θεσσαλονίκης είχαν προχωρήσει τότε σε μία συμβολική κίνηση με αρκετή δόση χιούμορ διακόπτοντας την παροχή νερού στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στην Εγνατία.

Αλλωστε δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Τσίπρας, τον Μάιο του 2014, δήλωνε από τις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ στο Γαλάτσι ότι «μόνο πάνω από το πτώμα του θα περνούσε η ιδιωτικοποίηση του νερού». Τελικώς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχαιρε άκρας υγείας όταν δύο χρόνια αργότερα έβαζε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για την πώληση του 23% της ΕΥΑΘ, του 11% της ΕΥΔΑΠ (που η μετοχή της εδώ και χρόνια διαπραγματεύεται στο Χρηματιστήριο) και όχι μόνο. Στο ίδιο ΦΕΚ είχε αποφασισθεί η πώληση

του 17% της ΔΕΗ, του 35% των ΕΛ.ΠΕ., του 65% της ΔΕΠΑ μέχρι την αποκρατικοποίησή της, του 10% του ΟΤΕ, της Εγνατίας Οδού, των μαρίνων Αλίμου, Χίου, Πύλου, μαζί με όλες τις ιδιωτικοποιήσεις που βρίσκονταν σε εξέλιξη, δηλαδή του Ελληνικού, του ΟΛΘ, του Αστέρα Βουλιαγμένης, της Αφάντου, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ΔΕΣΦΑ. Βουνό ιδιωτικοποιήσεων για κυβέρνηση της Αριστεράς.

Ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος, υπουργός Οικονομικών εκείνη την εποχή, είχε ενημερώσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ότι το νερό θα ιδιωτικοποιηθεί σε ποσοστό 49% στο πλαίσιο των «προληπτικών μέτρων» που είχαν αποφασισθεί από κοινού με τους δανειστές.

«Η χώρα έχει ένα βάρος για τη συντήρησή της, που στη φάση στην οποία βρίσκεται δεν μπορεί να το σηκώσει. Στο πλαίσιο αυτό προωθείται η λογική των συμπράξεων, που σε ορισμένους τομείς, όπως το νερό, θα μείνει στο Δημόσιο το 51%, που είναι και συνταγματικώς κατοχυρωμένο», έλεγαν τότε οι Συριζαίοι βουλευτές και ψήφισαν την παραχώρηση των ΔΕΚΟ στο Υπερταμείο.

Επομένως και να ήθελε ο Μητσοτάκης να ιδιωτικοποιήσει το νερό δεν μπορεί, το έχει πράξει ήδη ο Τσίπρας εξαντλώντας τα όρια των αποκρατικοποιήσεων. Σε ό,τι αφορά τις μεταχρονολογημένες καταγγελίες της αντιπολίτευσης για «ξεπούλημα του νερού» από τη σημερινή κυβέρνηση, δεν έχουν βάση, εκτός εάν νομίζει κάποιος ότι επειδή η ΕΥΔΑΠ θα χρησιμοποιήσει το θεσμό των συμπράξεων για τη συντήρηση και λειτουργία του υδροδοτικού συστήματος της Αθήνας θα παραδώσει τα κλειδιά των υδραγωγείων σε ιδιώτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε τις μετοχές των εταιριών ύδρευσης σε ιδιώτες και στους δανειστές και αυτό έχει βαρύνουσα σημασία, γιατί πλέον ο «βρεγμένος το νερό δεν το φοβάται».

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση