Γράφει ο Στέφανος Τζανάκης

Είναι χαρακτηριστικό ότι η UBS, η οποία είχε σπεύσει να κάνει μiα εκτίμηση-σοκ για τη χώρα μας, κάνοντας λόγο για διψήφια ύφεση, «προσγείωσε» τη ζημιά στο 6% του ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή, τα ελληνικά επιτόκια πέρασαν και πάλι σε αρνητικό έδαφος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις δυνατότητες δανεισμού.

Φυσικά, η αβεβαιότητα δεν έχει απομακρυνθεί – η πτήση από την Ντόχα ήταν ένα καμπανάκι για όλους ότι τα πράγματα μπορεί να δυσκολέψουν πολύ όταν αυξηθεί ο αριθμός των πτήσεων από το εξωτερικό.

Oμως, η μέχρι τώρα πορεία της χώρας στο υγειονομικό πεδίο ήταν παραδειγματική και μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα συνεχίσει να είναι, έστω και με την έλευση κάποιων (λίγων) εκατομμυρίων τουριστών μέσα στο καλοκαίρι.

Oμως, υπάρχει ένας παράγοντας που ξαφνικά, φέτος το καλοκαίρι, μπαίνει σφήνα στην πραγματικότητά μας και εντείνει την αβεβαιότητα: οι τουρκικές κινήσεις -με την προαναγγελία ερευνών λίγο πιο βαθιά από τις παραλίες των νησιών των Δωδεκανήσων- έρχονται να αναμιχθούν στο κοκτέιλ ασάφειας που καλούμαστε να πιούμε από τον Μάρτιο.

Το πρόβλημα είναι ότι ο Ερντογάν έχει μόνον να κερδίσει παίζοντας τον σκληρό στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς μάλιστα οι εξελίξεις στη Λιβύη μάλλον δικαιώνουν το χαρτί που έπαιξε με την απαράδεκτη συμφωνία με το καθεστώς Σάρατζ.

Αλλά είναι λάθος να δημιουργούμε μόνοι μας αδιέξοδα στην εξωτερική μας πολιτική, όπως συμβαίνει όταν οι πάντες ρωτούν την κυβέρνηση «τι θα πράξει αν…».

Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να στέλνει μηνύματα για το αυτονόητο στην Αγκυρα. Αντίθετα, έχει κάθε λόγο να κρατά χαμηλούς τόνους – άλλωστε, ένα θερμό επεισόδιο είναι πιθανότατα μέσα στα πλάνα του κ. Ερντογάν, στη λογική ότι μόνον έτσι θα γίνει πραγματικότητα το όνειρό του για μία εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση…

Ο Στέφανος Τζανάκης είναι διευθυντής έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση