Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Τότε που η κυρία Θεοδώρα με τον αυστηρό κότσο και το μαύρο φόρεμα κυκλοφορούσε ανάμεσα στους διαδρόμους της παράταξης των ξύλινων θρανίων με τον χάρακα στο αριστερό χέρι… ως αριστερόχειρ. Ηταν τέλειος χάραξ. Τέσσερις όψεις γυαλισμένες στις παλάμες μας. Και μετά μας έστηνε να κοιτάμε τη ραφή που ενώνονταν δυο τοίχοι σε γωνία.
Τις παλάμες μου τις έβαζα κάτω από τις μασχάλες μου γιατί είχα την ιδέα ότι έτσι πονούσαν λιγότερο αλλά η ορθοστασία με αφοσίωση στον τοίχο ήταν το χειρότερό μου. Οχι πως έτρεξε ποτέ και δάκρυ από τα μάτια μου. Τέτοιο χατίρι δεν της το έκανα.
Σήμερα λοιπόν διαβάζοντας τα περισπούδαστα άρθρα στα κομματικά όργανα ΣΥΡΙΖΑ για το «όρθιοι του Αλέξη» με κατέκλυσαν οι εικόνες της μιζέριας της κυρα-δασκάλας μας. Μένουμε όρθιοι και σε στάση προσοχής; Δεν μας το εξήγησε. Ομως διαβάζοντας το νέο συμβόλαιό του κατάλαβα ότι λέει να μένουμε όρθιοι σε στυλ… αραχτό. Μέγα επίτευγμα και αυτό.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Η αλήθεια είναι ότι με τα λεφτόδενδρα που φύτεψε στο Ζάππειο, γιατί να μείνουμε όρθιοι; Θα μείνουμε ξαπλωτοί και όταν πεινάμε, όταν θέλουμε να πάρουμε παπούτσια, όταν θα έρχονται οι λογαριασμοί της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, τότε θα σηκωνόμαστε όρθιοι, θα υψώνουμε το χέρι στα κλαδιά τους και θα κόβουμε πεντακοσάρικα –βγαίνουν στην κορυφή- ή έστω πενηντάρικα για τις ανάγκες μας. Και μετά πάλι αραχτός να ’ναι καλά τα αλεξολεφτόδενδρα.
Αυτό το οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο Τσίπρας στο Ζάππειο -χωρίς γραβάτα ακόμη- είναι η εξέλιξη εκείνου που είχε παρουσιάσει τον Σεπτέμβρη 2014, από τη βήμα της ΔΕΘ, στη Θεσσαλονίκη. Είναι ας πούμε το… εγγονάκι εκείνου που είχε βαφτίσει» πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» για να γελάει ο Γιάνης με ένα νι! Το «παιδί» ήταν το δικό του μνημόνιό του που υποστήκαμε -και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- υφιστάμεθα εν πολλοίς και σήμερα.
Και αν το είχαν υποστεί μόνον οι ψηφοφόροι του θα μπορούσε κανείς να πει το λαϊκό γνωμικό «ήθελές τα και παθές τα» αλλά εμείς που δεν τρέχαμε στο Σύνταγμα ως αγανακτισμένοι, δεν κάψαμε τη Σταδίου ως κουκουλοφόροι, δεν χορέψαμε ξέφρενα στη Βασιλίσσης Αμαλίας το βράδυ που το ΟΧΙ έλαμψε βγαίνοντας από την κάλπη και ξημερώνοντας έγινε ΝΑΙ πανελλήνιο, τι φταίγαμε;
Το 2014 ο Τσίπρας που σήμερα μας δίνει εντολή ορθοστασίας, μας είχε υποσχεθεί τον σοσιαλιστικό παράδεισο. Τον Γενάρη 2015 που του δώσαμε τα κλειδιά του Μαξίμου έκανε τον μάγκα στην Ευρώπη και τον Ιούλιο συνεχάρη την κυρία Μέρκελ ως μεγίστη πολιτικό. Ακουσα την κυρία Φωτίου να καταγγέλλει τα ΜΜΕ ότι έδωσαν δυο μόνον λεπτά χρόνο στο «Μένουμε όρθιοι» του Αλέξη. Τι να της πει κανείς; Οτι περάσαμε πέντε σχεδόν χρόνια αγκαλιά με τον Αλέξη στην τιβί;
Από την έντυπη έκδοση