Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ αποφάσισε να τα «σκοτώσει» με τη «μεγαλειώδη κίνηση» του Ν. Παππά και με τη συνδρομή του… Ινστιτούτου της Φλωρεντίας. Τότε που διοργάνωσε το big brother στην Καλλιθέα, για τη… ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου. Το εγχείρημα κατέληξε σε πρωτοφανές φιάσκο, συμπαρασύροντας και τη φιλοδοξία να δημιουργηθεί το ΣΥΡΙΖΑ TV με σήμα τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα. Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ στοίχειωσε. Οπως είχε στοιχειώσει και η σχέση του με τη δημοκρατία και τη θεσμική λειτουργία των πραγμάτων. Εκτοτε περιορίστηκε σε έναν πόλεμο χαρακωμάτων, οχυρωμένος στα κομματικά ΜΜΕ, σε δύο εφημερίδες που δημιούργησε ο ίδιος, σε πλήθος παρασιτικών sites που ήταν σε απευθείας σύνδεση με τα «υπόγεια» και την πιο κομματικοποιημένη ΕΡΤ που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος.

ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ να «πολεμάει» με τα φαντάσματα και το «σύστημα». Συνέχισε να κυνηγάει την ουρά του. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα για τον ΣΥΡΙΖΑ όταν έπεσε με πάταγο από την εξουσία. Οχι μόνο γιατί περιορίστηκαν οι «δυνατότητες» που είχε. Κυρίως γιατί η πτώση του επέφερε την ακόμα μεγαλύτερη αποκάλυψη του τι ήταν -και είναι- ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γιατί έκανε εκκωφαντική την πολύμηνη πολιτική αφωνία του. Τότε ήταν που αναζωπυρώθηκαν τα σενάρια της «φίμωσης». «Πνίγηκε» το «Μένουμε όρθιοι-1», «κόπηκε» το Ζάππειο και το «Μένουμε όρθιοι-2», «αποκλείεται» ο ΣΥΡΙΖΑ από τα κανάλια και δεν συμμαζεύεται.

ΜΟΝΟ χθες σε ένα από τα μεγαλύτερα κανάλια της χώρας, τον Alpha, ο Α. Τσίπρας ήταν φιλοξενούμενος στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του. Και λίγες ώρες αργότερα μοναδικός καλεσμένος σε μία από τις πιο δημοφιλείς εκπομπές του σταθμού ήταν ο Π. Πολάκης. Ενώ σε όλα τα πάνελ, όλων των καναλιών, υπήρχαν στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως και ο Α. Τσίπρας έχει εμφανιστεί σχεδόν σε όλα τα κανάλια. Ουδέποτε όμως κατάφεραν να προκαλέσουν ευρύτερη συζήτηση ή να δημιουργήσουν ατζέντα. Η όποια συζήτηση προκλήθηκε, μάλλον ήταν για κακό (π.χ. λεκτικές ακρότητες ή κραυγαλέες αστοχίες), παρά για καλό.

ΚΙ ΟΜΩΣ παρ’ όλα αυτά δεν έχει περάσει από το μυαλό του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ ότι για την «απουσία» του ΣΥΡΙΖΑ δεν φταίει κάποια σκοτεινή συνωμοσία, αλλά το γεγονός ότι δεν λένε τίποτα που να αξιολογείται και να προκαλεί τον ενδιαφέρον των πολιτών. Γι’ αυτό πήγε άπατο και το Ζάππειο. Γι’ αυτό και χάνονται μέσα στην αδιαφορία οι κατά καιρούς παρεμβάσεις ακόμα και σε μείζονα θέματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει πολιτική, δεν έχει ούτε καν αφήγημα. Ευλόγως δεν τον ακούει κανείς εκτός από τον στενό κομματικό πυρήνα. Δεν έχει βρει ακόμα, 11 μήνες μετά την ήττα του, να πει κάτι που να συνιστά ουσιαστική παρέμβαση. Κάτι που να προκαλέσει συζήτηση και εξελίξεις. Αρκείται σε μια μίζερη γκρίνια, χωρίς ουσία και επενδύει στην καταστροφολογία.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ κοινωνία από τις 26 Μαΐου 2019 με τις ευρωεκλογές και λίγο αργότερα στις 7 Ιουλίου με τις εθνικές εκλογές έδειξε ότι απαιτεί πολιτική αλλαγή και οριστική αλλαγή σελίδας. Περίπου 1 χρόνο μετά βλέπει μια «άλλη» κυβέρνηση με σχέδιο, με πρόγραμμα και έργο να τρέχει προς το μέλλον έχοντας αντιμετωπίσει στο μεταξύ επιτυχώς δύο μείζονες κρίσεις: τον Εβρο και την πανδημία. Και τώρα παλεύει με σοβαρές πιθανότητες να αντιμετωπίσει και την ύφεση που προκαλεί η παγκόσμια κρίση στην οικονομία.

ΓΙΑΤΙ να ασχοληθεί κάποιος με ένα κόμμα που δεν λέει τίποτα και με έναν αρχηγό ο οποίος έχει μείνει στα λεφτόδεντρα και στα «νταούλια»;

ΚΙ ΟΜΩΣ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Η άγρια δολοφονία του 46χρονου Τζ. Φλόιντ από λευκό αστυνομικό στη Μινεάπολη των ΗΠΑ έχει προκαλέσει -δικαίως- παγκόσμιο σοκ. Και είναι πραγματικά σοκαριστικό να βλέπεις έναν άνθρωπο πεσμένο κάτω κι έναν αστυνομικό-κτήνος να τον πατάει στην κυριολεξία στο λαιμό. «Δεν μπορώ να ανασάνω», φώναζε ο άτυχος, αλλά ο «μπάτσος», όπως και οι άλλοι τρεις συνάδελφοί του που ήταν μαζί του, δεν έκαναν τίποτα. Αφηναν τον «σκληρό» να πατάει ακόμα πιο δυνατά τον πεσμένο άνθρωπο. Ο Τζ. Φλόιντ, πατέρας δύο παιδιών, ξεψύχησε. Οι 4 αστυνομικοί εκδιώχθηκαν από την αστυνομία και πιθανόν θα αντιμετωπίσουν και τις ποινικές συνέπειες των πράξεών τους. Η αγριότητα του περιστατικού ήταν μεγάλη, στα όρια της απανθρωπιάς και της κτηνώδους συμπεριφοράς. Και ήρθε να θυμίσει σε όλο τον κόσμο ότι ο ρατσισμός κατά των «έγχρωμων» έχει ατονήσει, αλλά δεν έχει πεθάνει. Κι αυτό το απεχθές κρούσμα ρατσιστικής βίας πιθανώς θα περνούσε στο… ντούκου, όπως και άλλα περιστατικά που γίνονται. Το πολύ πολύ να απασχολούσε την τοπική κοινωνία της Μινεάπολης. Ομως μια γυναίκα που ήταν εκεί κατέγραψε τη δολοφονία και ανέβασε το βίντεο στο Διαδίκτυο. Αμέσως έγινε viral, προκαλώντας παγκόσμια κατακραυγή. Αλλά και χτύπησε μια καμπάνα. Ο ρατσισμός είναι εδώ. Ελλοχεύει και απειλεί. Το μέτωπο εναντίον του δεν μπορεί παρά να είναι μόνιμο και διαρκές, μέχρι να σβήσει, όπως «έσβησε» ο Τζ. Φλόιντ.

Ο ισχυρός Ν. Χαρδαλιάς

Δίπλα στον μειλίχιο και ανθρώπινο Σ. Τσιόδρα, ο Ν. Χαρδαλιάς είχε τον «δύσκολο» ρόλο. Επρεπε να είναι ο «αυστηρός» της ιστορίας. Και ήταν όταν έπρεπε να στιγματίσει κάποιες επικίνδυνες συμπεριφορές ή όταν έπρεπε να ανακοινώσει κάποια δυσάρεστα μέτρα. Ο Ν. Χαρδαλιάς ήταν και είναι πολιτικό πρόσωπο. Γι’ αυτό κι έγινε στόχος πολιτικών επιθέσεων και επιχειρήθηκε να εμφανιστεί ως το «πρόσωπο του αυταρχισμού και της στέρησης της ελευθερίας». Ωστόσο η δημοφιλία του παρέμεινε υψηλή δεδομένου και του ρόλου του. Η κριτική βρήκε έδαφος μόνο στους περιορισμένους κύκλους των «ελευθεριστών». Αντιθέτως, ο Ν. Χαρδαλιάς, εκτός της επιδοκιμασίας και της αναγνώρισης των πολλών, γνώρισε και την αποδοχή του Μ. Μαξίμου, αλλά και των πολλών υπουργών με τους οποίους συνεργάστηκε. Κι όλα δείχνουν ότι το μέλλον μόνο αναβάθμιση του ρόλου του προβλέπει…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου