Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Στις Καστανιές επισκέφθηκε το φράχτη, περίπου 10 χιλιόμετρα. Ακουμπώντας επάνω του είχε δηλώσει ότι «τα αποτελέσματά του είναι πάρα πολύ ικανοποιητικά ως προς την αποτροπή της διέλευσης παράτυπων μεταναστών, που είχε αποκτήσει εκρηκτικές διαστάσεις και αυτό έχει πια αποτραπεί». Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας βγήκαν αφρίζοντας στα ΜΜΕ: « Αυτός ο φράχτης θα πέσει σε λίγες που θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία».
Ηρθε στη εξουσία και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ απαίτησε να ξηλωθεί ο φράχτης της ντροπής. Την απομάκρυναν… ησύχως. Ευτυχώς που ο φράχτης έμεινε στη θέση του. Και σήμερα, μετά από σχεδόν έξι χρόνια, δοκιμάστηκε από την επέλαση των τριάντα χιλιάδων «μεταναστών» και άντεξε.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κρίση του Εβρου απέδειξε ότι είναι έτοιμος για όλα. Η Αριστερά σύρθηκε από τον Μητσοτάκη να παραδεχθεί ότι ο χειρισμός του στην επέλαση «των προσφύγων» ήταν ο πλέον ενδεδειγμένος. Ακουσα τον τέως Πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση να δηλώνει ότι «ο φράχτης στον Εβρο μπορεί και πρέπει να γίνει. Δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα στο να υπάρχει».
Μιλούσε για τον νέο φράχτη που θα ισχυροποιήσει έτι μάλλον την άμυνά μας. Το τείχος που θα υψωθεί στα τρία μέτρα θα κρατήσει έξω από τα ελληνικά σύνορα τις εφόδους των «μεταναστών» που συνοδεύονται από τους χωροφύλακες του Ερντογάν. Θα ξεκινάει από τους Κήπους και θα φτάνει ως τον Πόρο των Φερών. Η απόσταση που θα καλύψει θα φτάσει τα 26 χιλιόμετρα. Ετσι, από τα 212 χιλιόμετρα ελληνοτουρκικά σύνορα, τα 36,5 θα έχουν στεγανοποιηθεί.
Η Δώρα, η Γαρυφαλλιά και αύριο;
Το νέο τείχος θα τρέξει κατά μήκος του ποταμού, το φυσικό σύνορο ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας είχε συνηθίσει σε μεγαλοστομίες σχετικά με τους «πρόσφυγες» τους οποίους παρέδωσε στις ΜΚΟ… που πλούτισαν. Ουσιαστικά, τους έκλεισε πίσω από τα συρματοπλέγματα για να μη χάσει τις εκλογές η κ. Μέρκελ και δεν ήξερε ποια είναι η Λέσβος και ποια η Μυτιλήνη!
Ο Ερντογάν δεν θέλει ηρεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεν τον βολεύει. Νομίζει ότι η γειτονική Ελλάδα μπορεί να τον διευκολύνει για να ξεθυμαίνει την οργή του τουρκικού λαού, που με απελπισία βλέπει να βυθίζεται η χώρα στην οικονομική καταστροφή. Η μέθοδος είναι παλιά και δοκιμασμένη.
Η εξαγωγή της εσωτερικής δυσπραγίας σε εξωτερική «μαγκιά» είναι ίδιον κυβερνήσεων των οποίων η καρέκλα τρίζει επικίνδυνα. Εχουμε και παραδείγματα από το παρελθόν ισχυρών χωρών που κήρυξαν πόλεμο για να κερδίσει η κυβέρνηση… τις εκλογές. Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν θα ξαναδοκιμάσει τις αντοχές μας; Η οχύρωση των συνόρων μας ίσως του κόψει την όρεξη. Ισως…
Από την έντυπη έκδοση