Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν περιμένουμε πολλά. Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος και χθες στο Ζάππειο «μοίραζε» δισεκατομμύρια σε μία κακοστημένη επανάληψη του προγράμματος Θεσσαλονίκης, δεν διαθέτει στο οπλοστάσιό του σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Η υπερφορολόγηση αποτελούσε το βασικό στίγμα της οικονομικής του πολιτικής, που τώρα προσπαθεί να αποτινάξει με υποσχέσεις για μείωση των φόρων που ο ίδιος είχε αυξήσει όταν βρισκόταν στο Μαξίμου. Συνολικά η χώρα μέχρι την απότομη προσγείωση των μνημονίων συμμετείχε σε μία κούρσα ικανοποίησης αιτημάτων χωρίς να υπολογίζει «λεπτομέρειες», όπως το δημοσιονομικό κόστος και κυρίως χωρίς να λογαριάζει την επόμενη ημέρα. Ολοι σκέφτονταν πώς θα μοιραστεί το εισόδημα πριν καν παραχθεί.

Αυτό είναι και το στοίχημα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μετά το πρόγραμμα-γέφυρα, το οποίο καλύπτει τη δύσκολη περίοδο του καλοκαιριού, να παρουσιάσει και να υλοποιήσει το αναπτυξιακό σχέδιο για την παραγωγική Ελλάδα του 2021. Και σε αυτό το πλαίσιο κάθε κομματική αντιπαράθεση ευπρόσδεκτη, αρκεί να υπάρχει μία κοινή συνισταμένη, πως η χώρα μας θα πρέπει να αποκτήσει το δικό της αναπτυξιακό μοντέλο προκειμένου να μην εξαρτάται από τη «μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού, που δεν έχει πάντα ανοδική πορεία.

Τα προβλήματα είναι σημαντικά, όμως η ανάπτυξη περνά από τρία στάδια:

Πρώτον, ο τραπεζικός τομέας να μπορέσει να ανταποκριθεί στον ρόλο που έχει σε κάθε σύγχρονη οικονομία. Δυστυχώς ακόμη πληρώνει τα απόνερα του «λουκέτου» το καλοκαίρι του 2015 και της οπισθοδρόμησης της οικονομίας που επέφεραν τα capital controls, όμως πρέπει επιτέλους να ξεκαθαρίσει το τοπίο με τα κόκκινα δάνεια, την εξυγίανση του χαρτοφυλακίου με δημιουργία bad banks ή όχι. Πρέπει τελικά να ληφθούν αποφάσεις που θα ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού.

Δεύτερον, να διαμορφωθεί ο οικονομικός χάρτης στον οποίον θα βασισθεί η ανάπτυξη. Πού υστερούμε και πού έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα. Να στηριχθεί η πρωτογενής παραγωγή με περιορισμό της γραφειοκρατίας βάσει ενός σχεδίου που θα δίνει εξαγωγική αξία στα αγροτικά μας προϊόντα. Συνενώσεις παραγωγών, συνδρομή για τυποποίηση των προϊόντων και πώληση σε ξένες αγορές είναι μόνο μερικά από όσα πρέπει να γίνουν, η ελληνική γη κρύβει θησαυρούς και μπορεί να συνδεθεί άμεσα με τη μεταποίηση και τον τουρισμό.

Τρίτον, το κράτος να εκσυγχρονισθεί χωρίς σπατάλες και άλλα πρόσθετα δημοσιονομικά βάρη. Στην εκπαίδευση η αξιολόγηση πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, όχι με τιμωρητικό τρόπο, αλλά γιατί έχουμε μείνει πίσω στην παροχή γνώσης σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Είναι απίστευτο ότι οι μαθητές υπόκεινται στον πιο αυστηρό τρόπο αξιολόγησης μέσω των Πανελλαδικών και οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν περάσει από την παραμικρή διαδικασία επίβλεψης του έργου τους. Η Παιδεία και ο πολιτισμός έχουν βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της επόμενης ημέρας, δημιουργούν χιλιάδες θέσεις εργασίας, αρκεί να ξεφύγουν από τα δεσμά οπισθοδρομικών τακτικών και συντεχνιακών συμπεριφορών.

Μέσα στην κρίση της πανδημίας η Ελλάδα τα κατάφερε γιατί ακολούθησε κανόνες και βασίσθηκε στις δυνάμεις της. Από το δυναμικό του ΕΣΥ και τους παραγωγούς αγροτικών προϊόντων που είδαν τις εξαγωγές τους να αυξάνονται, μέχρι τις βιομηχανίες που άλλαξαν αντικείμενο για να παράγουν παραϊατρικό υλικό, μέχρι την ψηφιακή μετάβαση που πραγματοποίησαν επιχειρήσεις, νοικοκυριά και το Δημόσιο. Το ίδιο πρέπει να πράξει και για να ξαναμπεί στον δρόμο της ανάπτυξης. Να υπάρχει ο οδικός χάρτης με κανόνες γνωστούς σε όλους.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση