Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Ομως, στη Σουηδία ο πρωθυπουργός Στέφαν Λέβεν παραδέχθηκε στο ΒΒC ότι η χώρα του «δεν κατάφερε να προφυλάξει τους πιο ευάλωτους κατοίκους της, τους ηλικιωμένους, παρότι είχε τις καλύτερες προθέσεις».

Ολοι ενοχληθήκαμε στην Ελλάδα με την ξεροκέφαλη εμμονή του «Σουηδού Τσιόδρα», Αγκνες Τέγκνελ, σε ένα μοντέλο κοινωνικής και οικονομικής ελευθεριότητας, που στοίχισε μέχρι στιγμής 3.700 ζωές. Για να το υπερασπιστεί μάλιστα απαξίωσε την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι εμείς θα θρηνήσουμε τους πολλούς νεκρούς μας στο δεύτερο κύμα του φθινοπώρου. Ηταν σαν να το εύχεται, προκειμένου να δικαιωθεί.

Ας δώσουμε όμως τόπο στην οργή, μένοντας στα γεγονότα. Οι μισοί νεκροί της Σουηδίας -συγκεκριμένα το 48,9%, σύμφωνα με την Υπηρεσίας Δημόσιας Υγείας- προέρχονται από οίκους ευγηρίας. Στη συντριπτική τους μάλιστα πλειονότητα πέθαναν στα ιδρύματα χωρίς να τους δει κανένας γιατρός, χωρίς να τους βάλει κανείς αναπνευστήρα και χωρίς κανείς να σκεφτεί να τους στείλει στο νοσοκομείο. Τόσο απλά και ανατριχιαστικά.

«Μας είπαν να μη τους στέλνουμε στα νοσοκομεία, ακόμη κι αν ήταν 65 χρονών και είχαν πολλά χρόνια μπροστά τους. Ηταν τραγική εμπειρία να τους βλέπουμε να πεθαίνουν από ασφυξία», κατήγγειλε στο BBC η νοσηλεύτρια Λατίφα Λέβενμπεργκ, που εργάστηκε σε αρκετά ιδρύματα της Γέβλε, βόρεια της Στοκχόλμης, από το ξεκίνημα της πανδημίας. Ακόμη και τώρα, που δουλεύει σε δημόσιο νοσοκομεία αναφοράς Covid-19, στην πρωτεύουσα, παρατηρεί ελάχιστες εισαγωγές ασθενών άνω των 50.

Τι μεγαλύτερη ομολογία ενοχής της σουηδικής κυβέρνησης η εξαγγελία της για καλύτερη εκπαίδευση των φροντιστών στους οίκους ευγηρίας και για δημιουργία 10.000 θέσεων μόνιμων βοηθών νοσηλευτών;

Από την έντυπη έκδοση