Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
Ολιγάριθμοι ήταν, αλλά είναι απ’ αυτούς που «μαθαίνουν» στα παιδιά μας γράμματα. Το πανό δεν γράφτηκε εκεί μπροστά στη Βουλή. Είχε γραφτεί αρκετές ώρες πριν. Και, λογικά, το είδαν κι άλλα μάτια εκτός από αυτά του αγράμματου εκπαιδευτικού που το έγραψε. Κανένα απ’ αυτά τα μάτια δεν «βγήκε» αντικρίζοντας αυτό το τερατώδες προστακτικό «ΑΠΕΣΥΡΕ ΤΩΡΑ» που έγραφε το πανό. Κανένας δεν κατάλαβε ότι το πανό έπρεπε να γράφει «ΑΠΟΣΥΡΕ»…
ΚΙ ΑΥΤΟΙ οι άνθρωποι, μέλη και εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης, αποδεικνύονται μάλλον επαγγελματίες συνδικαλιστές, παρά επαγγελματίες εκπαιδευτικοί. Πέραν του αναχρονισμού και της νοσηρής νοοτροπίας που εκφράζουν, «πετυχαίνουν» κι άλλα. «Πετυχαίνουν» να προσβάλλουν κατ’ αρχάς τους πολλούς συναδέλφους τους οι οποίοι πραγματικά πασχίζουν και πάσχισαν και μέσα στην πανδημία να συνεχίσουν οι μαθητές τα μαθήματά τους. Πρόσβαλαν τους πολλούς (99,6%) οι οποίοι έγραψαν την απόφαση της ΟΛΜΕ για στάση εργασίας, όταν προετοιμαζόταν το άνοιγμα των σχολείων, στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και πήγαν κανονικά στη δουλειά τους. Πρόσβαλαν τους φιλότιμους εκπαιδευτικούς οι οποίοι, σε συχνά αντίξοες συνθήκες, κοπιάζουν να δώσουν το κάτι παραπάνω στους μαθητές τους. Αυτή η μεγάλη πλειονότητα δεν εκφράζεται από αυτή τη μικρή ομάδα, που με τη συμπεριφορά της και τα καιρούς «αιτήματά» της έχει προσδώσει στους συναδέλφους τους τους ισοπεδωτικούς χαρακτηρισμούς του «κηφήνα» και του «τεμπέλη».
ΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ της Εκπαίδευσης «πέτυχαν» και κάτι ακόμα: Να τρομοκρατήσουν τους γονείς για το ποιοι μαθαίνουν στα παιδιά τους γράμματα. Κι όχι τους εύπορους γονείς που μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους σε «καλά σχολεία». Αλλά τους πιο αδύναμους, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να εμπιστευτούν τα παιδιά τους στη δημόσια εκπαίδευση. Κατάφεραν να τρομοκρατήσουν τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες (τους πολλούς δηλαδή), κάνοντάς τους να συνειδητοποιήσουν σε ποια χέρια έχουν αφήσει τα παιδιά τους. Ο φόβος γίνεται ακόμα μεγαλύτερος όταν αυτοί που έχουν στην οικογένειά τους άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες και δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν «γυναίκα να κρατά τα παιδιά», συνειδητοποιούν ότι η ΟΛΜΕ «αντιστέκεται» και ζητάει ουσιαστικά την απόσυρση της τηλεκπαίδευσης. Του επιτεύγματος δηλαδή που έγινε πράξη μέσα σε λίγες μέρες και επέτρεψε στα παιδιά τους να μη χάσουν την επαφή τους ούτε με τα μαθήματά τους ούτε με τους καθηγητές τους. Απλός αναχρονισμός; Ή αυτοάμυνα γιατί φοβούνται τι τέρατα γίνονται από τους ομοίους τους μέσα στις τάξεις;
ΕΙΝΑΙ οι ίδιοι που αντιδρούν στην αξιολόγησή τους, θεωρώντας «προοδευτικό» και «δημοκρατικό» τη… μη αξιολόγησή τους. Και είναι αυτοί -ανεξαρτήτως της κομματικής προέλευσής τους- που καλύπτονται από την εξυπνάδα του κ. Τσίπρα ότι η ταυτόχρονη διδασκαλία με χρήση καμερών «μετατρέπει τις σχολικές αίθουσες σε σκηνικό ριάλιτι». Κάθε εκπαιδευτικός με φιλότιμο, θα πλησίαζε την ΟΛΜΕ και θα της έλεγε στ’ αυτί «ΑΠΟΣΥΡΕ την παρουσία σου από την Εκπαίδευση»…
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΚΥΡΙΕ ΠΟΛΑΚΗ, ΟΤΑΝ ΞΑΝΑΕΛΘΕΤΕ;
«Θα ξαναέλθουμε και η γη θα τρέμει», είχε πει ο Γκέμπελς. «Θα ξαναέλθουμε και θα είναι αλλιώς», έγραψε ο Π. Πολάκης. Οι φράσεις μοιάζουν πολύ. Και οι νοοτροπίες τους ακόμα περισσότερο. Οπότε, είναι πραγματικά αδιάφορο αν ο Π. Πολάκης έχει μελετήσει τον Γκέμπελς ή αν ο Γκέμπελς θα εκτιμούσε τον Π. Πολάκη στην περίπτωση που ζούσαν την ίδια περίοδο.
Ντόναλντ Τραμπ και Δαλάι Λάμα
Αυτό που δεν είναι καθόλου αδιάφορο -το αντίθετο μάλιστα- είναι τι ακριβώς εννοεί ο Π. Πολάκης. Λογικά με το «θα ξαναέλθουμε» εννοεί ότι ΣΥΡΙΖΑ κάποια στιγμή θα κερδίσει τις εκλογές και θα επιστρέψει στην εξουσία. Ή μήπως έχει στο μυαλό του κι άλλον τρόπο «επιστροφής»; Λογικά όχι. Αλλά, από την άλλη, περί Π. Πολάκη ο λόγος.
Αυτό που σίγουρα χρειάζεται διευκρίνιση είναι το «θα είναι αλλιώς». Ισως βοηθάει στην κατανόηση το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» ή το «θα λογαριαστούμε μετά», αλλά χρειάζεται μια διευκρίνιση. Οχι μόνο γιατί γράφτηκε πολύ μετά τα δύο προηγούμενα. Κυρίως γιατί ακούγεται απειλητικό και ρεβανσιστικό. Κι ακούγεται από έναν άνθρωπο ο οποίος έχει πει από δημόσιο βήμα πως πρέπει να βάλουμε μερικούς στη φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές. Δηλαδή από έναν άνθρωπο ο οποίος αποστρέφεται τη θεσμική λειτουργία του κράτους και θαυμάζει τους «αρμούς της εξουσίας».
Τι ακριβώς εννοεί λοιπόν ο κ. Πολάκης με το «και θα είναι αλλιώς»; Για ποιους και πώς; Για τους φίλους του που τους τραπεζώνει και το επιδεικνύει; Ή για τους «εχθρούς» του; Και ποιοι είναι αυτοί; Μόνο τα «βοθροκάναλα» κι όσοι προσπάθησε να βάλει στη φυλακή η «οργάνωση Παπαγγελόπουλου», ή αμάρτησαν κι άλλοι; Αν ναι, ποιοι; Και τι θα αλλάξει για όλους αυτούς;
Προφανώς, ο κ. Πολάκης δεν πρόκειται να δώσει ούτε εξηγήσεις ούτε διευκρινίσεις. Και, προφανώς, δεν τον νοιάζει το γεγονός ότι έφτασαν ακόμα και φιλικές προς τον ΣΥΡΙΖΑ πένες να τον χαρακτηρίζουν «εξολοθρευτή του Τσίπρα». Δικό του θέμα είναι. «Δικό μας θέμα» -όλων όσοι πιστεύουν στον κοινοβουλευτισμό και στη θεσμική λειτουργία του κράτους και του πολιτεύματος- είναι αν ο «εξολοθρευτής» συνεχίζει να μιλάει εξ ονόματος και του Α. Τσίπρα ή αν, όπως ακούγεται, ο τέως πρωθυπουργός έχει αποφασίσει να αποκηρύξει τον «πολακισμό».
«ΔΥΟ ΣΤΑ ΔΥΟ» ΤΑ FAKE NEWS
Θύμα των δικών της fake news φαίνεται πως έπεσε η Κουμουνδούρου, η οποία παραπληροφόρησε πως η κ. Ξ. Δημητρίου κατέθεσε στην Προανακριτική ότι υπήρχε υπόθεση με offshore τριών βουλευτών, πρώην υπουργών της Ν.Δ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η κ. Δημητρίου φέρεται να διευκρίνισε «δεν ανέφερα για υπόθεση τριών βουλευτών πρώην υπουργών της Ν.Δ. για offshore. Αναφέρθηκα ότι υπάρχει υπόθεση για offshore, άσχετη με τους βουλευτές της Ν.Δ. και που δεν ξέρω τι αφορούσε». Εξίσου αποκαλυπτική ήταν και μία ακόμα διευκρίνιση της κ. Δημητρίου, η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, είπε «όταν ανέφερα για εισαγγελέα Αθανασίου, προφανώς δεν αναφερόμουν στον πρώην αεροπαγίτη και νυν βουλευτή κ. Χαράλαμπο Αθανασίου, αλλά στον εισαγγελέα οικονομικού εγκλήματος»…
Κάπως έτσι η Κουμουνδούρου άφησε στην τύχη τους τα «ρουλεμάν του συστήματος», τα οποία πρόλαβαν και έφτιαξαν -για μια ακόμα φορά- ιστορίες με δράκους και πρώτη ύλη fake news…
Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου