Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος 

Ολοι γνωρίζουμε την παραδοσιακή διαμάχη των «πλούσιων», ολλανδόφωνων Φλαμανδών του Βορρά με τους «φτωχούς», γαλλόφωνους Βαλόνους του Νότου. Η Φλάνδρα και η Βαλονία συνήψαν προσωρινή ανακωχή λόγω της κρίσης (την οποία το Βέλγιο δεν αντιμετώπισε και με τον καλύτερο τρόπο, δεδομένου ότι μετρά πάνω από 53.700 κρούσματα και 8.700 νεκρούς) συμφωνώντας στο πρόσωπο της υπηρεσιακής πρωθυπουργού, Σοφί Βιλμές.

Τη στήριξαν το μεγαλύτερο κόμμα των Φλαμανδών εθνικιστών N-VA και οι γαλλόφωνοι Σοσιαλιστές του Νότου, παραμερίζοντας τις διαφορές τους. Τώρα όμως που αρχίζουν να αίρονται τα μέτρα του lockdown, οι πολιτικοί όλων των πλευρών ανακαλύπτουν πως η κρίση δεν τους έκανε σοφότερους ούτε τους έφερε πιο κοντά.

Μεταξύ άλλων αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο το χάος του υγειονομικού συστήματος, με την επικάλυψη αρμοδιοτήτων, την ασυνεννοησία κεντρικών-περιφερειακών αρχών, το αλαλούμ με τα τεστ, τα γηροκομεία, την προμήθεια των μασκών, το κλείσιμο των σχολείων κ.λπ. «Ο κατακερματισμός των εξουσιών στο Βέλγιο είναι ένα… τουρλουμπούκι», δήλωσε ο κοινοβουλευτικός επικεφαλής του N-VA, Πέτερ ντε Ρόοφερ.

Ο ηγέτης του κόμματος και δήμαρχος της Αμβέρσας, Μπαρτ ντε Βέφερ, τόνισε στην κρατική TV πως έφτασε η ώρα να αλλάξουμε αυτό το «κράτος-κουτσό άλογο» και να επανιδρύσουμε το Βέλγιο σε νέα βάση. Συγκεκριμένα με τη μορφή συνομοσπονδίας, όπου τα συνιστώντα κράτη θα παρέχουν στην κεντρική κυβέρνηση «μόνο όσες εξουσίες θέλουν».

Στο μεταξύ οι Φλαμανδοί αντιδρούν στις χρηματοδοτικές μεταβιβάσεις από τον Βορρά της χώρας στον Νότο (κατά το πρότυπο των Γερμανο-ολλανδών) και η πόλη των Βρυξελλών έγινε πεδίο… μάχης λόγω ενός ποδηλατόδρομου που «απομόνωσε» τους κατοίκους της Φλάνδρας.

Από την έντυπη έκδοση