Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Είναι ακατανόητη όμως η εμμονή του Τσίπρα να θεωρεί ότι με τα παλαιά κόλπα του 2012 και τη διχαστική ρητορική του 2015 θα μειώσει τη διαφορά και θα ανατρέψει τις πολιτικές ισορροπίες.

Η απάντηση μάλλον είναι απλή. Αυτά ξέρει, αυτά κάνει, μόνος του παρασύρεται στα αδιέξοδα, που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.

Το δομικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι μετεωρίζεται μεταξύ του ακραίου λόγου και της υποτιθέμενης στροφής στην Κεντροαριστερά. Οι ακροβασίες αυτές δεν γίνονται εκούσια, είναι αποτέλεσμα της ρηχής ιδεολογικής βάσης ενός κόμματος που ξεκίνησε ως ένα ριζοσπαστικό κίνημα της Αριστεράς και μεταλλάχθηκε σε ένα πλήρως μνημονιακό σχηματισμό.

Ο ευκαιριακός χαρακτήρας της αντιπολίτευσης που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του κόμματος.

Χθες ο κ. Τσίπρας, σε συνέντευξη που έδωσε στο newsbomb.gr, επιτέθηκε στην κυβέρνηση κατηγορώντας την ότι ακολουθεί τις οδηγίες του ΣΕΒ με πρόσχημα τον κορονοϊό, λες και ο Μητσοτάκης σχεδίαζε την παγκόσμια πανδημία για να εφαρμόσει «αντεργατικές ρυθμίσεις». Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση όρισε ρητά προς τους εργοδότες ότι η αναστολή συμβάσεων είναι για συγκεκριμένο διάστημα και με τη λήξη τους οι επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να επαναφέρουν τους εργαζομένους στη θέση που είχαν προ καραντίνας. Το μέτρο είναι προσωρινό προκειμένου να μην χαθούν θέσεις εργασίας και εισοδήματα.

«Αλλόκοτη» αντιπολίτευση ασκεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και στο περιβόητο θέμα του «κουμπαρά», καλώντας ουσιαστικά τον πρωθυπουργό να δώσει τώρα όλα τα διαθέσιμα στην αγορά.

«Εάν η κυβέρνηση δεν αξιοποιήσει τα χρήματα αυτά στοχευμένα, τουλάχιστον μέχρι τέλος Μαΐου, για να διατηρήσει τη ζήτηση αλλά και την προσφορά, τότε θα περάσουμε ένα δραματικό καλοκαίρι και το φθινόπωρο θα μας βρει χωρίς “μαξιλάρι”. Μόνο με ύφεση και με χρέη», ανέφερε ο κ. Τσίπρας, προκαλώντας νέο γύρο ερωτημάτων για το ποια είναι τελικά η θέση του, καθώς οι προτάσεις του δεν βγάζουν νόημα.

Από τη μία πλευρά συνιστά στην κυβέρνηση να «αξιοποιήσει τα διαθέσιμα μέχρι τον Μάιο» και από την άλλη ισχυρίζεται ότι εάν δεν γίνει αυτό στοχευμένα τότε τον Σεπτέμβριο θα βρεθούμε χωρίς «μαξιλάρι». Μήπως τελικά ισχύει το αντίθετο, όπως υπαγορεύει η κοινή λογική; Δηλαδή, εάν τα ξοδέψουμε όλα τώρα είναι σίγουρο ότι όσο στοχευμένα κι αν δοθούν, το φθινόπωρο θα ξεμείνουμε από λεφτά και «μαξιλάρια»; Αντιθέτως, εάν κρατήσουμε απόθεμα τώρα, όπως έχει αποφασίσει το οικονομικό επιτελείο, θα μπορέσουμε να καλύψουμε έκτακτες ανάγκες τον Σεπτέμβριο για να αντιμετωπίσουμε μια ενδεχόμενη υποτροπή της πανδημίας.

Σε ό,τι αφορά τις εκλογές, ο κ. Τσίπρας επιτίθεται στον πρωθυπουργό λέγοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης θέλει γρήγορες κάλπες όχι από σιγουριά αλλά από φόβο, διότι όσο περνάει ο καιρός θα βρίσκει μπροστά του τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, τις οποίες μάλιστα «αυτός με την πολιτική του έχει γιγαντώσει». Πάλι αλλόκοτα πράγματα, ο Μητσοτάκης με 23 μονάδες διαφορά φοβάται τον Τσίπρα και δεν αισθάνεται σιγουριά.

Το μόνο σωστό που είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «στην πολιτική, όπως και στη ζωή, συνήθως πέφτεις μέσα στους λάκκους που σκάβεις για τους άλλους». Το γνωρίζει εξ ιδίας πείρας, ήταν ο πολιτικός που τον Σεπτέμβριο του 2015 διενήργησε εκλογές για να προλάβει την εφαρμογή των επώδυνων μέτρων που είχε υπογράψει με το τρίτο Μνημόνιο. Τότε θέλησε να «τελειώσει» τους αντιπάλους του, αλλά 15 μήνες μετά προέκυψε Κυριάκος και ο Τσίπρας έπεσε στον λάκκο που είχε σκάψει για τους άλλους…

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου 

Από την έντυπη έκδοση