Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΘΑ μετράει, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, κατά 10% ο βαθμός του απολυτηρίου και οι κατευθύνσεις από τέσσερις θα γίνουν τρεις. «Μεταρρυθμίσεις» που έχουν γίνει και έχουν ξαναγίνει τις τέσσερις δεκαετίες που μετράει το ισχύον εξεταστικό σύστημα για πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Κάποιες χρονιές μετρούσαν σε κάποιο ποσοστό οι βαθμοί του σχολείου και κάποιες όχι. Τα ίδια και με τις κατευθύνσεις, δέσμες, πεδία -πείτε τα όπως θέλετε. Πότε ήταν τέσσερα, πότε τρία, πότε πέντε. Κατάλαβε ποτέ κανείς τη… σημασία αυτών των δύο «μεταρρυθμίσεων» με τις οποίες έχουν ασχοληθεί σχεδόν όλοι οι υπουργοί Παιδείας όλων των κυβερνήσεων;

ΑΛΗΘΕΙΑ, όμως, είναι αυτό εκπαιδευτική μεταρρύθμιση; Και τι άλλο φέρνει το νομοσχέδιο; Την επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων στις ενδοσχολικές τάξεις του Λυκείου. Σωστό μέτρο. Τη δημιουργία νέων θεματικών ενοτήτων σε δημοτικό και γυμνάσιο με σύγχρονα γνωστικά αντικείμενα. Σωστό και αυτό το μέτρο. Αλλά είναι… λίγα. Γιατί κανείς δεν ασχολείται ούτε με τα βιβλία, τα περισσότερα από τα οποία είναι είτε κακογραμμένα είτε ξεπερασμένα από την εποχή.

ΚΑΙ βέβαια κανείς δεν ασχολείται με μια τεράστια αλλαγή που θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των μεταρρυθμίσεων. Να υπάρξει ένας καινούργιος τρόπος εκπαίδευσης των μαθητών από τους δασκάλους και τους καθηγητές. Να εξαφανιστεί η παπαγαλία, να συνδυαστούν γνωστικά αντικείμενα και να διδαχθεί με έναν σύγχρονο τρόπο η ψηφιακή γενιά που κάθεται αυτή τη στιγμή στα θρανία. Ολοι, δυστυχώς, ασχολούνται με τις εξετάσεις αγνοώντας τη μαθησιακή διαδικασία μέχρι να φτάσουν τα παιδιά στις εξετάσεις. Γι’ αυτό και τα φροντιστήρια πλέον ξεκινούν από το δημοτικό και τελειώνουν με το πτυχίο του πανεπιστημίου. Η παραπαιδεία είναι μπίζνα δισεκατομμυρίων. Και εκεί, βέβαια, υπάρχει αφωνία και από τις συνδικαλιστικές συντεχνίες, που φωνάζουν μόνο για να μην υπάρξει αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και, δυστυχώς, πάντοτε το αίτημά τους γίνεται δεκτό από την εκάστοτε ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

ΜΕΣΑ σε λίγες εβδομάδες έγινε ένα θαύμα. Στήθηκε από το μηδέν και λειτούργησε η τηλεκπαίδευση. Τι θα γίνει μόλις τελειώσει η μάχη με τον κορονοϊό; Θα κλείσει ο server του eclass και θα παραμείνει μια ωραία ανάμνηση από το παρελθόν; Αυτό θα ήταν μεταρρύθμιση. Να νομοθετηθεί η διαρκής λειτουργία της ηλεκτρονικής εκπαίδευσης, ώστε να μην την μπλοκάρουν αύριο μεθαύριο οι εκπαιδευτικοί. Το eclass θα έπρεπε να λειτουργεί παράλληλα με τα μαθήματα στην τάξη. Τα παιδιά θα έπρεπε να οργανώνουν την ύλη τους και να εκτελούν τις ασκήσεις των μαθημάτων τους μέσω της πλατφόρμας, να μπορούν να θέτουν έξτρα απορίες στους δασκάλους τους.

ΤΟ σύστημα της εκπαίδευσης νοσεί εδώ και δεκαετίες. Δεν πρόκειται να αλλάξει με μερεμέτια στις εξετάσεις και μαστορέματα στη μαθησιακή διαδικασία. Τόσο η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας όσο και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να κατανοήσουν πως αν θέλουμε να χτίσουμε μια διαφορετική και σύγχρονη Ελλάδα με φόντο το 2030 και το 2040 θα πρέπει να δημιουργηθεί από το μηδέν -προσχολική αγωγή έως Γ’ Λυκείου- το εκπαιδευτικό σύστημα.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου