Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ομως ο βασικός αντίπαλος του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών, Βόπκε Χούκστρα (του δεύτερου και φαρμακερότερου Σόιμπλε της ευρωζώνης) είναι η Ιταλία. Εν όψει της μητέρας των μαχών στη σύνοδο κορυφής της 23ης Απριλίου, εκεί που ο Τζουζέπε Κόντε θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να πείσει Μέρκελ-Μακρόν για ένα ευρωομόλογο του κορονοϊού (ή κάτι παρομοιο, τέλος πάντων…) οι Ιταλοί πυροβολούν κατά βούληση.

«Η Ολλανδία του Ρούτε είναι ένας φορολογικός παράδεισος και η Γερμανία της Μέρκελ ενδιαφέρεται μόνο για τις τράπεζές της», έγραψε χθες η «Il Sole 24 Ore», ηχείο των βιομηχάνων του ιταλικού Βορρά. Την ίδια επωδό χρησιμοποιούν η βάση και η ηγεσία του Κινήματος Πέντε Αστέρων, όργανα της λαϊκής Δεξιάς, όπως η «Il Giornale» του Μπερλουσκόνι και η «Secolo d’ Italia» κ.λπ., κ.λπ.

Η Ιταλία το έχει πάρει πατριωτικά, γνωρίζοντας ότι αυτή η μάχη θα κρίνει το μέλλον της ως έθνος-κράτος. Μόνο η Σκουάντρα Ατζούρα έκανε Μιλανέζους και Ναπολιτάνους να ψέλνουν μονιασμένοι τον εθνικό ύμνο (κι αυτό όχι πάντα).

Το πέτυχαν τώρα ο κορονοϊός και οι Ολλανδο-γερμανοί, με βαρύ τίμημα, είναι η αλήθεια. Αν ο Κόντε είναι αποφασισμένος να πάει σε ρήξη την άλλη Πέμπτη, αρκεί να τρίψει στα μούτρα Μέρκελ-Ρούτε την περσινή οδηγία της Κομισιόν, που επικρίνει την Ολλανδία για το φορολογικό της καθεστώς (μαζί φυσικά με Ιρλανδία, Βέλγιο, Μάλτα και Κύπρο), που κλέβει περίπου 20 δισ. φορολογικών εσόδων από την Ιταλία, στο πλαίσιο ενός αθέμιτου ενδοευρωζωνικού ανταγωνισμού.

Ή και να ρωτήσει τους Ρούτε-Χούκστρα αν γνωρίζουν πόσες offshore έχουν έδρα το μέγαρο της οδού Prins Bernhardplein 20, στο Αμστερνταμ. Ακριβώς 2.499, για να μην κουράζεστε…

Από την έντυπη έκδοση