Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΗΔΗ ο Μαρκ Ρούτε, ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας και πιστός υποστηρικτής του Βερολίνου, έκανε κάποια σημαντικά βήματα προς τα πίσω. Eκανε λόγο για ένα coronafund. Για τη δημιουργία ενός Tαμείου με εισφορές απ’ όλα τα κράτη της ευρωζώνης, το οποίο δεν θα παρέχει δάνεια ή εγγυήσεις, αλλά «θα κάνει δώρα», όπως είπε, σε όσους το έχουν ανάγκη. Δεν πρόκειται ακριβώς για το ευρωομόλογο, αλλά είναι πολύ πιο κοντά του απ’ ό,τι ήταν η στάση της Μέρκελ και του Ρούτε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, όπου η αλτρουιστική υποχώρησή τους έφτανε μέχρι την ενίσχυση του ESM. Ο οποίος, όμως, θα δάνειζε με «εγγυήσεις». Με κάτι σαν Μνημόνια δηλαδή. Εν όψει του κρίσιμου Eurogroup της 7ης Απριλίου, η υπαναχώρηση του Ολλανδού πρωθυπουργού κρίνεται ως σημαντική. Κι ενδεχομένως ως προετοιμασία του εδάφους, ώστε να ακολουθήσει και η Γερμανία. Ο συμβιβασμός που προσφέρει ο Μ. Ρούτε μπορεί να υπολείπεται του ευρωομολόγου, αλλά είναι σημαντικά πιο γενναίος από την έως τώρα τσιφούτικη πολιτική της Α. Μέρκελ.

ΙΣΩΣ δεν τυχαίο απ’ αυτήν την άποψη ότι και το πιο κίτρινο -αλλά με πολλή μεγάλη κυκλοφορία-γερμανικό ταμπλόιντ, η «Bild», έκανε κι αυτή μια θεαματική κωλοτούμπα. Η εφημερίδα, που είχε γράψει κάποιες από τις μελανές σελίδες του ευρωπαϊκού Τύπου με τα χυδαία δημοσιεύματα εναντίον της Ελλάδας την εποχή των Μνημονίων, τώρα έκανε μια θεαματική αναδίπλωση, εξαπολύοντας «επίθεση φιλίας» στην Ιταλία: «Ιταλία, είμαστε μαζί σας», έγραφε το μεγάλο άρθρο της, που ήταν εικονογραφημένο με φωτογραφίες από το ιταλικό δράμα, με φέρετρα, άδειες πλατείες και εικόνες από τη μάχη των Ιταλών γιατρών στα νοσοκομεία. Η απειλή του Κόντε για αποχώρηση από την Ε.Ε., με τον Ισπανό πρωθυπουργό, αλλά και άλλους 7 ηγέτες -μεταξύ των οποίων και ο Κ. Μητσοτάκης- να στηρίζουν, είναι φανερό ότι κλονίζουν τη γερμανική αδιαλλαξία.

Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ δεν θα είναι εύκολος, αλλά, όπως αρχίζει και φαίνεται, δεν είναι πλέον και ακατόρθωτος. Η ίδια η ζοφερή πραγματικότητα είναι αφόρητα πιεστική για τους δογματικούς της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ενώ και η πολιτική πίεση των 9 χωρών (πληροφορίες λένε ότι προστίθενται κι άλλες) ασφαλώς είναι πολύ πιο μεγάλη από την πίεση που άσκησε η μικρή Ελλάδα και οι λίγοι σύμμαχοί της το 2010. Ιδιαίτερα η αντίδραση της Ιταλίας, που έχει ευρεία στήριξη, είναι πολύ έντονη. Η επιστολή των Ιταλών δημάρχων στο Βερολίνο, με την οποία θυμίζουν τη διαγραφή του χρέους που απόλαυσε η ηττημένη Γερμανία μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έχει προκαλέσει ήδη δεύτερες σκέψεις στη Γερμανία. Οπως και το φαινόμενο της υποστολής της σημαίας της Ε.Ε. από τα δημόσια κτίρια στη Βερόνα έχει έναν πολύ ισχυρό συμβολισμό, ο οποίος γίνεται εύκολα αντιληπτός. Το ενδεχόμενο αποχώρησης ισχυρών χωρών από την Ε.Ε. ουσιαστικά διαλύει την Ε.Ε. κι αφήνει αντ’ αυτής μια «Γερμανία plus».

ΔΕΝ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ ΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ;

Οσο επιτελούσε τα υψηλά καθήκοντα του στρατηγικού συμβούλου του Α. Τσίπρα, ορθώς τον είχαν «μαντρωμένο». Με αποτέλεσμα, αφότου έγινε ευρύτερα γνωστό τι ακριβώς εστί Ν. Καρανίκας, ο σύμβουλος του τέως πρωθυπουργού να σβήσει τους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να εξαφανιστεί από τον δημόσιο διάλογο. Αλλωστε είχε αφήσει πίσω του πλήθος μαργαριταριών και ασυνάρτητων αναρτήσεων.

Ομως η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ σήμανε και το τέλος της πολιτικής καραντίνας για τον Ν. Καρανίκα. Ο οποίος πήρε τα «όπλα» του (μια σφεντόνα και μια σφυρίχτρα για να ακριβολογούμε) και ξαναβγήκε στο μετερίζι του «διαδικτυακού αγώνα». Ανοιξε πάλι λογαριασμό στο twitter και μπήκε δυναμικά στη μάχη της προπαγάνδας και των fake news. Τίποτα το περίεργο ως εδώ. Τα περίεργα ξεκίνησαν όταν ο Ν. Καρανίκας άρχισε να ξεδιπλώνει το ταλέντο του και τη μόρφωσή του. Μάλιστα στην αρχή, λόγω των χοντράδων που έγραφε, αναρωτήθηκαν αν ο λογαριασμός του ήταν όντως αληθινός ή μήπως κάποιος τον τρόλαρε, μέσω ψεύτικου λογαριασμού.

Η απορία λύθηκε αρκετά γρήγορα. Ο λογαριασμός είναι του Ν. Καρανίκα και είναι -κυριολεκτικά και μεταφορικά- αυθεντικός. Τέτοια μαργαριτάρια και τέτοια επίδειξη αγραμματοσύνης ήταν πολύ δύσκολο να είναι προϊόν της «εργασίας» κάποιου άλλου. Προχθές πάνω σε αντιπολιτευτικό κρεσέντο του έγραψε: «Επειδή δεν θέλω ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ, για αυτό επισημαίνω, όπως και άλλος κόσμος, τα αίσχη της κυβέρνησης»…

Είναι… κρυφοχριστιανός; Δύσκολα. Οπως είναι αδύνατον να έζησε στην εποχή των διωγμών των πρώτων χριστιανών, όταν και δημιουργήθηκαν οι κατακόμβες. «Εκατόμβες» ήθελε να πει προφανώς ο χριστιανός κι έγραψε κατακόμβες. Ακουστικά οι δυο λέξεις δεν είναι και τόσο μακριά. Αλλο αν εννοιολογικά τις χωρίζει χάος…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου