Το πλεονέκτημα των Ιταλών είναι πως η δική τους αντισυστημική έκρηξη δεν θα γίνει εν κενώ. Είδαν πώς άλλαξαν τα πράγματα στην Ελλάδα από τον Ιανουάριο ως τον Ιούλιο του 2015. Είδαν το σοκ των Βρετανών το πρωινό της 24ης Ιουνίου και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνησή τους. Ενιωσαν τους μετασεισμούς της εκλογής Τραμπ και πάγωσαν εξίσου με τον υπόλοιπο πλανήτη από τις επιλογές των συνεργατών του. Επομένως δεν έχουν το ελαφρυντικό της άγνοιας.

Παρ’ όλα αυτά φαίνεται ότι το «Οχι» στην Ιταλία θα επικρατήσει -πλην συγκλονιστικού απροόπτου. Θα είναι όμως περίπου σαν το «Οχι» των Ελλήνων τον ταραγμένο περυσινό Ιούλιο, που θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Μια άκρως αποκαλυπτική έρευνα του ινστιτούτου Community Media Research για λογαριασμό της La Stampa έδειξε ότι η αρνητική ψήφος των συμπατριωτών του Ρέντσι δεν ισοδυναμεί με απόρριψη της Ε.Ε., αλλά με απεγνωσμένη κραυγή στις ηγεσίες της να αλλάξουν πολιτική.

Οι σκληροί ευρωσκεπτικιστές στην Ιταλία δεν ξεπερνούν το 23%, ενώ το 57,5% θεωρεί αναγκαία τη συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε., η οποία όμως «πρέπει να αλλάξει στόχους και πολιτική». Εδώ βρίσκεται και το ζουμί της υπόθεσης. Οι Ιταλοί -όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαίων- συμφωνούν με την άποψη της Κομισιόν για αύξηση των δαπανών ώστε να καταπολεμηθεί η λιτότητα, αλλά τα κλειδιά του θησαυροφυλακίου τα κρατάει (ακόμα) ο Σόιμπλε.

Οι ερωτηθέντες στην έρευνα της La Stampa υποστηρίζουν σε ποσοστό 56,3% ότι τέτοιες σοβαρές πολύπλοκες αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται από τους ειδήμονες πολιτικούς και όχι εν θερμώ από τον λαό. Μόνο το 28,1% θα επιθυμούσε δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στην Ε.Ε.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου