Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Οι διάλογοι που γίνονται -π.χ. στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- αφορούν στην υπόθεση τι θα γινόταν αν ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας και πώς ο Μητσοτάκης αναδείχθηκε ηγέτης στην αντιμετώπιση του κορονοϊού και στην απώθηση των «πολιορκητών» του Εβρου.

Ολοι καταλήγουν στο εξής: Θα είχαμε διαλυθεί. Το συμπέρασμα αυτό δεν βρίσκεται στα χείλη μόνο των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας ή του ΚΙΝ.ΑΛ. ή του ΚΚΕ, αλλά πολλών που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω ότι και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας έχει ιδία αντίληψη της ανακούφισης που νιώθουν οι πολίτες επειδή στο τιμόνι δεν είναι αυτός. Επειδή ο Πολάκης δεν είναι στο υπουργείο Υγείας να τραμπουκίζει και να απειλεί…

Το πρώτο θέμα που απασχολεί τους πολίτες είναι η πανδημία για την οποία η κυβέρνηση πήρε γρήγορα και αποφασιστικά μέτρα ώστε να προλάβει την εξάπλωση της μόλυνσης. Δεν περίμενε τον πρώτο νεκρό για να κλείσουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ούτε και να ληφθούν μέτρα προσέλευσης και ειδικής υποδοχής των νοσούντων. Τα μέτρα που επέβαλλαν να κλείσουν μαζικοί χώροι πολυπληθούς παρουσίας αποτέλεσαν το δεύτερο κύμα αναχαίτισης. Βέβαια, οι πολιτιστικές δράσεις πληρώνουν ακριβά τον ιό και μάλιστα σε μια εποχή που οι πολίτες, αναζητώντας την ποιότητα, τις είχαν βάλει στην καθημερινότητά τους. Το τρίτο ήταν η τηλεδιάσκεψη ή, όπως έγραψαν οι New York Times, «η τηλεμεταχείριση του κορονοϊού» ώστε να μειωθεί ο συνωστισμός στα γραφεία της δημόσιας διοίκησης. Το γεγονός ότι η μια χώρα μετά την άλλη κλείνει τα σύνορά της με φοβίζει για το μέλλον μας. Νομίζω ότι ποτέ στο μέλλον δεν θα είμαστε όπως όταν υποδεχθήκαμε το 2020.

Πιστεύω ότι αν υπάρχει και η παραμικρή ένδειξη ότι στις επόμενες δεκαπέντε μέρες η αύξηση των νοσούντων θα βαίνει ανεξέλεγκτη, τα νέα μέτρα θα σημάνουν τη σχεδόν αναστολή του κράτους, που θα λειτουργεί με ομάδα ασφαλείας γύρω από τον υπουργό.

Είναι δικαιολογημένοι όσοι λένε: Φαντάζεστε αν το δίδυμο Ξανθού-Πολάκη είχε την ευθύνη για την αντιμετώπιση της πανδημίας; Εχοντας πρόσφατη την εικόνα της συμπεριφοράς Πολάκη και της διαχείρισης των υποδομών Υγείας και Περίθαλψης των Ξανθού-Πολάκη, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση θα συναγωνιζόταν ήδη εκείνη της Ιταλίας.

Το δεύτερο θέμα αφορά στους «πολιορκητές» των συνόρων μας, στον Εβρο. Σκεφθείτε τι θα είχε γίνει αν ήταν πρωθυπουργός ο Τσίπρας και κυβέρνηση η «πρώτη φορά Αριστερά», με Φωτίου, με Τασία και λοιπούς μεταναστοπατέρες. Δεν αποτελεί υπερβολή ότι θα είχε καταλυθεί το κράτος. Εκατό χιλιάδες -όχι πρόσφυγες αλλά παράνομοι μετανάστες- Αφγανοί, Σομαλοί, Πακιστανοί και ό,τι άλλο θα ξεχύνονταν στην Ελλάδα παραβιάζοντας τα σύνορά της. Ποια καλύτερη ευκαιρία για τον αλλοπρόσαλλο Ερντογάν, εργαλειοποιώντας τη δυστυχία τους, να κάνει επίδειξη δυνάμεως δημιουργώντας καταστάσεις που θα μπορούσαν να τύχουν και εσωτερικής εκμετάλλευσης σε ευαίσθητες περιοχές; Αλλωστε και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως και η Νεολαία του βγήκαν παράλληλα προς τις θέσεις Ερντογάν: «Ανοίξτε τα σύνορα να υποδεχθείτε τους “πρόσφυγες”. Μη συμπεριφέρεστε ως ναζί». Αιδώς; Λέξη ανύπαρκτη στο λεξιλόγιό τους.

Δεν υπήρχε προσφορότερη ευκαιρία για τους σκληρούς του ΣΥΡΙΖΑ να δείξουν την αλληλεγγύη τους προς τους «πρόσφυγες» που όμως δεν είναι πρόσφυγες. Είναι οικονομικοί μετανάστες για τους οποίους δεν έχει πλοίο, δεν έχει οδό προς την άλλη Ευρώπη. Εδώ θα τους εγκλώβιζε και πάλι ο Τσίπρας. Αραγε ποιες αξίες ανθρωπισμού επέδειξε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Μόρια όταν στοίβαζε χιλιάδες απελπισμένους ως αντικείμενο εκμετάλλευσης δεκάδων απιστοποίητων ΜΚΟ που προσέφεραν «υπηρεσίες» με το αζημίωτο; Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να καταγγέλλει την κυβέρνηση για αναλγησία;

Οι πολίτες πίστεψαν στον Μητσοτάκη. Του εμπιστεύτηκαν την εξουσία και ανέδειξαν κυβέρνηση που δοκιμάζεται στα δύσκολα. Μπορεί να είναι πιο δύσκολα αυτά που έρχονται. Ωστόσο υπάρχει πιο αισιόδοξη απάντηση αποτελεσματικότητας, ανθρωπισμού και πατριωτισμού από τον τρόπο που πολιτεύεται -εντός και εκτός Ελλάδας- ο Κυριάκος Μητσοτάκης;