Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Επτά μήνες μετά την εκλογική ήττα-συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία «δεν ήταν στρατηγική ήττα», ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται να παραδεχθούν τα μεγάλα λάθη τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Καταφεύγουν σε φτηνές και επιφανειακές δικαιολογίες, οι οποίες ουσιαστικά κρύβουν την εσωτερική χαρά που νιώθουν για το 31,5%. Και αποκαλύπτουν ότι ο Α. Τσίπρας και η Κουμουνδούρου δεν έχουν παραδεχθεί ότι έχασαν και μάλιστα παταγωδώς.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ το «σοφό κείμενο» για τα αίτια της ήττας, το οποίο ουσιαστικά είναι μια προσωπική ασπίδα για τον σχεδόν αλάνθαστο Α. Τσίπρα, εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι κατά την πενταετία 2015-2019 ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είχε… ανάδρομο Ερμή. Για το πρώτο τραγικό εξάμηνο του 2015, παρ’ ότι οι αποφάσεις «ήταν συλλογικές» (για να προστατευτεί ο Α:. Τσίπρας), έφταιγε ο… Γ. Βαρουφάκης που είχε «ιδιάζουσα ευθύνη». Το πώς γίνεται να έχει την «ιδιάζουσα ευθύνη» ο πολιτικός υφιστάμενος και όχι ο πολιτικός προϊστάμενος δεν αναλύεται στο εκτενές κείμενο. Αφήνοντας να δημιουργηθούν υπόνοιες ότι από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Ιούλιο του δημοψηφίσματος και του 3ου μνημονίου μπορεί και να είχαμε …«κυβέρνηση Βαρουφάκη», αλλά επισήμως δεν το μάθαμε ποτέ…

Η ΜΟΝΗ «αιχμή» του κειμένου που δημιουργεί υποψία προσωπικής ευθύνης του «άχαστου», που αναγορεύεται πλέον και σε «αλάνθαστος», ήταν οι τριπλές εκλογές (ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές) του Μαΐου 2019. Την απόφαση ως γνωστόν την είχε πάρει ο ίδιος ο Α. Τσίπρας. Και την είχε πάρει πιστεύοντας ότι έκανε το «κόλπο γκρόσο». Πιστεύοντας τις αστείες δημοσκοπήσεις του κ. Βερναρδάκη και των υπαλλήλων του, οι οποίοι τον είχαν πείσει -όχι ότι δυσκολεύτηκαν και πολύ- ότι το αποτέλεσμα θα ήταν από νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με 1% διαφορά, έως ήττα με 2-2,5 μονάδες το πολύ. Αλλά κι εδώ το κείμενο κάνει μια σκόπιμη γενίκευση, η οποία εξ αντικειμένου λειτουργεί προστατευτικά για τον Α. Τσίπρα. Αναφέρεται στη γενικευμένη υποτίμηση και απαξίωση των δημοσκοπήσεων που υπήρχε στον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω του γεγονότος ότι είχαν πέσει έξω πολλές φορές. Μάλιστα, για να έρθει πιο μαλακά το πράγμα, χρησιμοποιείται ίσως η πιο «βαριά» φράση του κειμένου. Η υποτίμηση των δημοσκοπήσεων ήταν «μορφή αυτάρκειας που αγγίζει την αλαζονεία»!

ΣΤΑ ΑΙΤΙΑ της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβάνονται ακόμα: 1. «Η ολιγωρία που επιδείξαμε ως προς το τι σημαίνει ειδικά(σ.σ.;;;) στην Ελλάδα “μεσαία τάξη”». Αλλά και το γεγονός ότι το αφήγημα της Ν.Δ. «δεν αντιμετωπίστηκε με την καταλυτική κριτική που απαιτούσε». Ούτε κουβέντα για τη φορομπηχτική πολιτική, η οποία με ταξική συνέπεια εξόντωσε τη μεσαία τάξη. Δεν ήταν λάθος η πολιτική, αλλά η επικοινωνιακή αντίκρουση που έγινε και η οποία δεν ήταν επαρκής…

2. ΟΙ ΠΑΡΟΧΕΣ που δόθηκαν προεκλογικά, «όσο δίκαιες, μετρημένες και δικαιολογημένες κι αν ήταν, δεν προφυλάχθηκαν (σ.σ. sic) από το να εκληφθούν από αρκετούς ως οιονεί προσπάθεια εξαγοράς ψήφων». Δεν ήταν δηλαδή προσπάθεια εξαγοράς ψήφων, αλλά δεν «προφυλάχθηκε» ώστε να μην εκληφθεί ως τέτοια…

3. Στο κείμενο αναγνωρίζεται για πρώτη φορά ότι η κοινή γνώμη ήταν εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Χωρίς να υπάρχει ουσιαστική κριτική για την ουσία της συμφωνίας, η οποία, όπως αφήνεται να εννοηθεί, ήταν σωστή. Οπότε και το λάθος μάλλον το έκανε η κοινή γνώμη, που ήταν εναντίον…

4. «ΥΠΟΤΙΜΗΘΗΚΑΝ» δύο σημαντικά θέματα. Αφενός η «απήχηση που μπορούσε να αποκτήσει ο λόγος της Ν.Δ. περί τάξης και ασφάλειας» και τα «επικοινωνιακά μπαράζ που εξαπολύθηκαν με αφορμή την τραγωδία στο Μάτι και στη Μάνδρα». Ούτε σκέψη για τη σημασία που έδινε και δίνει η κοινωνία στην ασφάλεια. Και ούτε λόγος για τη σχεδόν απροκάλυπτη ανοχή στην ανομία. Οσο για τις τραγωδίες στο Μάτι και τη Μάνδρα -οι οποίες μετρημένα κόστισαν πολύ στον ΣΥΡΙΖΑ-το πρόβλημα που διαπιστώνει το «σοφό κείμενο» δεν είναι οι τραγικές ευθύνες ενός ξεχαρβαλωμένου και ανίκανου κράτους. Ούτε το θέατρο που παίχτηκε πάνω στα καμένα πτώματα και μάλιστα την ώρα που ακόμα έβγαζαν καπνό. Το «πρόβλημα» ήταν ότι «τα επικοινωνιακά μπαράζ» των «αντιπάλων» ήταν πιο ισχυρά από την επικοινωνία των «έκατσε μια στραβή στη βάρδια μου» και των νεκρών που «θολώνουν την εικόνα της κυβέρνησης». Αμετανόητοι.

ΟΜΩΣ, πέραν των φτηνών δικαιολογιών, η δύναμη της συντριπτικής ήττας οδηγεί αναγκαστικά και στην κρίσιμη παραδοχή: «Ελειπε η εικόνα της προοπτικής και του μέλλοντος». Πρόκειται για την ομολογία του μείζονος προβλήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Και στις 4 εκλογικές αναμετρήσεις του 2019, αλλά και τώρα επτά μήνες μετά την ήττα δεν έχει πολιτική, δεν έχει πρόγραμμα και δεν έχει να προσφέρει κανένα όραμα στην ελληνική κοινωνία.

ΑΙΧΜΗ

ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΟΥΚΟΥΛΕΣ;

Σε μέγα θέμα εξελίσσεται με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ το πώς θα καταθέσουν οι 2 προστατευόμενοι μάρτυρες στην εξαμελή επιτροπή της προανακριτικής, που θα τους εξετάσει την ερχόμενη εβδομάδα. Με ή χωρίς κουκούλες; Ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί οι μάρτυρες να παραμείνουν «κουκουλοφόροι». Επικαλούμενος δικονομικές διατάξεις. Είναι όμως θέμα δικονομικής κανονικότητας ή μήπως είναι ο φόβος της ταυτοποίησης των προσώπων; Δεδομένου ότι δύο από πρόσωπα που έχουν καταθέσει ενόρκως στην προανακριτική επιτροπή, όταν ρωτήθηκαν αν είναι οι προστατευόμενοι μάρτυρες, απάντησαν και τα δύο πως ΔΕΝ είναι. Και το απάντησαν αφού είχαν ορκιστεί προηγουμένως. Αν τώρα η επιτροπή της Βουλής που θα εξετάσει τους δύο προστατευόμενους μάρτυρες τους δει και τους αναγνωρίσει, τότε υπάρχει μέγα θέμα! Καθώς θα αποδειχθεί διά γυμνού οφθαλμού ότι θα έχουν ψευδορκήσει. Και τα δύο πρόσωπα, πέραν της ενδεχόμενης ψευδορκίας που μπορεί να προκύψει, έχουν να αντιμετωπίσουν και τη δραματική πραγματικότητα να έχουν πει άλλα στον εισαγγελέα κι άλλα στην προανακριτική επιτροπή. Γεγονός που -εκτός των άλλων- κάνει φύλλο-φτερό και τις ούτως ή άλλως διάτρητες καταθέσεις τους, βάσει των οποίων ασκήθηκαν οι διώξεις σε 10 πολιτικά πρόσωπα. Ταυτοχρόνως θα επιβεβαιωθεί και με έναν ακόμα τρόπο ότι λειτούργησε «παραδικαστικό», το οποίο σύμφωνα με άλλους μάρτυρες-εισαγγελικούς λειτουργούς «έστηναν» κατηγορητήρια και διώξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να παραμείνουν οι κουκούλες -μια προσπάθεια με προφανή πολιτική σκοπιμότητα- έχει να αντιμετωπίσει κι ένα «πρακτικό» ζήτημα: Η «αίσθηση» που υπάρχει σε νομικούς κύκλους είναι πως οι 2 προστατευόμενοι μάρτυρες παρουσιάστηκαν στην Εισαγγελία «χωρίς τεχνικά μέσα». Εφόσον ισχύει αυτό, απομακρύνεται το ενδεχόμενο να παραμείνουν οι κουκούλες στα δύο πρόσωπα, που έχουν διαδραματίσει ίσως τον πιο καθοριστικό ρόλο, μετά τον Ρασπούτιν και τους «συνεργάτες» του…

ΑΠΟΡΙΕΣ

1. Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έριχνε το επιτόκιο του 10ετούς ομολόγου κάτω από το 1%, αλλά -πάλι- δεν πρόλαβε;

2. ΠΟΣΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΘΕΣΕΙ -ΣΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ- Ο ΣΤ. ΚΟΝΤΟΝΗΣ; ΜΟΝΟ ΔΥΟ;

3. Αληθεύει ότι με την ολοκλήρωση της 6μηνιαίας αξιολόγησής τους υπάρχει πλέον και η «ομάδα» των «ανησυχούντων υπουργών»;

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου