Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί χρειάσθηκε ο ελληνικός λαός να περάσει από τρία βαριά Μνημόνια και από αχρείαστα μέτρα όταν οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες που είχαν στα χέρια τους τις τύχες της χώρας γνώριζαν τις συνέπειες των αποφάσεών τους.

Οι τελευταίες αποκαλύψεις έγιναν από τον τέως πλέον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, σε συνέντευξη που έδωσε στον ΣΚΑΪ και στον Αλέξη Παπαχελά.
Ας ανακεφαλαιώσουμε τι μάθαμε από τη συγκεκριμένη συνέντευξη.

Πρώτον, όλοι ήξεραν από το 2011 ότι κάθε διενέργεια δημοψηφίσματος θα ισοδυναμούσε με ερώτημα για την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στην ευρωζώνη, καθώς οι αγορές έχουν τη δική τους λογική. Πρώτος το έμαθε στις Κάννες ο Γιώργος Παπανδρέου. Η αφήγηση του κ. Γιούνκερ για τα γεγονότα της εποχής εκείνης συγκλονιστική:

«Δεν ήμουν ποτέ υπέρ ενός Σχεδίου Β, ούτε στις Κάννες ούτε μετά. Παρότι είχαμε Σχέδιο Β στην τσέπη μας. Ομως δεν το ανέφερα ποτέ επειδή, αν το έλεγα, θα γινόταν. Αν ο πρόεδρος της Κομισιόν έλεγε ότι “έχουμε Σχέδιο Β, μην ανησυχείτε”, τότε η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να φύγει. Οπότε δεν τάχθηκα ποτέ υπέρ ενός Σχεδίου Β, όμως κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων, κυκλοφόρησαν πολλοί μύθοι για αυτή τη συνάντηση. Εγώ υποστήριξα με σθένος να μιλήσουμε στον Γ. Παπανδρέου και στον Ευ. Βενιζέλο να μη γίνει αυτό το δημοψήφισμα, είναι κακό, οι χρηματαγορές δεν καταλαβαίνουν. Δεν με καθορίζουν οι χρηματαγορές, όμως ξέρω ότι υπάρχουν. Δεν τις γνωρίζω προσωπικά τις χρηματαγορές, αλλά ξέρω ότι αυτή η δύναμη υπήρχε, και αυτή η δύναμη, αυτό το στρατόπεδο των αγορών, δεν ήταν φιλικό προς την Ελλάδα. Αυτό που είπαμε στους Παπανδρέου και Βενιζέλο εκείνη τη μέρα ήταν ότι θα θεωρηθεί από τους άλλους Ευρωπαίους ως δημοψήφισμα υπέρ ή κατά της Ε.Ε. συνολικά. Δεν ήταν η οπτική των άλλων Ευρωπαίων για το ελληνικό πρόγραμμα και τέτοια πράγματα. Hταν αν η Ελλάδα θέλει να παραμείνει κομμάτι της Ε.Ε. Αυτή ήταν επίσης η οπτική των χρηματιστηριακών αγορών. Οπότε ήταν μια επικίνδυνη κίνηση».

Δηλαδή, από το 2011 όλοι γνώριζαν ότι ένα δημοψήφισμα θα ήταν καταστροφικό για την τύχη της χώρας. Το ήξερε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τότε σε συνεντεύξεις του έλεγε προφητικά ότι μόνο με τη λέξη δημοψήφισμα το πιστωτικό σύστημα θα κατέρρεε. Δυστυχώς ο ίδιος ακολούθησε την τυχοδιωκτική συμπεριφορά που είχε καταγγείλει. Δεν έμεινε στις απειλές ενός δημοψηφίσματος, όπως είχε πράξει ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά το αποφάσισε κλείνοντας τις τράπεζες.

Σε ό,τι αφορά το Grexit, είναι πια σαφές ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε το ρόλο του χρήσιμου βοηθού του Σόιμπλε. Ο Τσίπρας απειλούσε με Grexit, θεωρώντας ότι έτσι θα τρομάξει τους Ευρωπαίους, αλλά στην ουσία έπαιζε με το χαρτί του Γερμανού υπουργού Οικονομικών. Από την ολοκληρωτική καταστροφή μάς έσωσαν ορισμένοι φωτισμένοι ηγέτες, όπως ο Γιούνκερ και ο Ολάντ. Ο τέως πρόεδρος της Κομισιόν εξήγησε τι ακριβώς συνέβαινε στο πρώτο εξάμηνο του 2015:

«Μερικές φορές η Μέρκελ έδινε την εντύπωση ότι ήταν υπέρ του Grexit, παρόλο που ποτέ δεν πίεζε πολύ έντονα προς αυτή τη κατεύθυνση. Ο Σόιμπλε θα δημοσιοποιούσε ένα non paper που θα ζητούσε από την Ελλάδα να αποχωρήσει για ένα συγκεκριμένο διάστημα από την ευρωζώνη. Ημουν έντονα αντίθετος σε αυτό γιατί από τη στιγμή που θα φύγεις, έφυγες. Είναι εύκολο να φύγεις, παρόλο που αυτό που συνεπαγόταν για την Ελλάδα τεράστια προβλήματα, όμως είναι πολύ δύσκολο να ξαναμπείς. Οπότε ήμουν κάθετα αντίθετος σε αυτήν την ιδέα».

Αντιλαμβανόμαστε όλοι πόσο κοντά βρεθήκαμε στο χείλος της αβύσσου με την «περήφανη διαπραγμάτευση» της πρώτης φοράς Αριστεράς. Αποφύγαμε τα χειρότερα γιατί οι Ευρωπαίοι αναλογίσθηκαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει Ευρώπη χωρίς Ελλάδα. Και ας επεδίωκε το Grexit ο Σόιμπλε με κάποιους ατζαμήδες Ελληνες βοηθούς του.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση