Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

› Πρώτον, επειδή δεν μπορεί κόμμα που δηλώνει αριστερό να αρνείται ψήφο σε γυναίκα. Δεν θα καθιστούσε απλά χειροπιαστή την κρίση ταυτότητας, από την οποία υποφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα την ανεδείκνυε και ως ιδεολογική περιδίνηση. Και παρόλο που όλοι νομίζουν ότι ξεκίνησε η κρίση από την εισροή των παλαιο-ΠΑΣΟΚ στις γραμμές του, η αφετηρία σημειώνεται από τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ με ΑΝ.ΕΛ. και στη συνέχεια η απορρόφηση και ενσωμάτωσή τους.

› Δεύτερον, επειδή με θερμή εισήγηση του Μιχάλη Καλογήρου είχε προταθεί η κ. Σακελλαροπούλου για τη θέση του προέδρου στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Και θέλω να σημειώσω ότι το ΣτΕ είχε πάντα την εικόνα ενός εξαιρετικά συντηρητικού σώματος. Η ανάθεση της προεδρίας του σε γυναίκα ήταν ένα τεράστιο βήμα προς το μέλλον. Επομένως, πώς θα απέρριπτε τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ την υποψηφιότητά της;
› Τρίτον, ο μόνος λόγος που δεν θα την έκανε αποδεκτή θα ήταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει οπισθοδρομήσει στη φάση του 2012, ήτοι του ΟΧΙ σε ΟΛΑ, ακόμη και σε αυτά που υποχρεούται να στοιχηθεί πίσω από το ΝΑΙ.

Γιατί, λοιπόν, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιφυλάχθηκε να αποδεχθεί αμέσως την υποψηφιότητα Σακελλαροπούλου; Επειδή η πρόταση Μητσοτάκη τού διέλυσε την όποια στρατηγική είχε καταστρώσει για να καταγγείλει τον Μητσοτάκη. Το απέφυγε; Οχι, βέβαια. Αφού πρόταξε έναν φιλιππικό κατά του πρωθυπουργού, κατέληξε ότι θα υπερψηφίσει ως πρόεδρο την κ. Σακελλαροπούλου.

Λυπάμαι που σημειώνω ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει ξεμείνει από συμβούλους με αίσθηση της πραγματικότητας. Κατάφερε τρία πράγματα με την πρώτη του αντίδραση: Το πρώτο, αποδεδειγμένα έχασε την ψυχραιμία του. Το δεύτερο δημιούργησε σύγχυση στον ΣΥΡΙΖΑ. Με το τρίτο αναγκάστηκε να αποδεχθεί την υποψηφιότητα, αλλά ταυτόχρονα αποδείχθηκε μίζερος απέναντι στο γυνακείο κίνημα και μικρόψυχος απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη που είχε κάνει την υπέρβαση, προσθέτοντας έναν ακόμη ισχυρό πυλώνα στη νέα εποχή που σηματοδότησε η τριπλή νίκη του.

Υπήρχε περίπτωση η Φώφη Γεννηματά να αρνηθεί την υποψηφιότητα της κ. Σακελλαροπούλου; Κατηγορηματικά όχι. Θα ακύρωνε τη δική της παρουσία, ως επικεφαλής κόμματος, στο Κοινοβούλιο. Η Φώφη Γεννηματά ήταν η μόνη γυναίκα που έπρεπε αμέσως, μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού, να τοποθετηθεί υπέρ της αναγγελθείσας υποψηφιότητας. Γιατί δεν το έκανε; Ελέχθη ότι περίμενε την τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το πιστεύω. Είναι η τακτική των ίσων αποστάσεων που επιχειρεί να τηρήσει. Αυτό την έκανε να διστάσει. Εχασε την ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν φοβάται κανέναν και τίποτε, αν πρέπει να συγχαρεί δημόσια σωστές αποφάσεις του πρωθυπουργού. Να θυμάται ότι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της κυβέρνησης δεν έχει σήμερα αντίκρισμα στην κοινωνία των πολιτών.

Η αντιπρόταση που έκανε ο Βαρουφάκης απέδειξε ότι εξακολουθεί να είναι ο Γιάνης με ένα νι. Ενέπλεξε στα σχέδιά του την κυρία Φύσσα, η οποία με την ίδια αξιοπρέπεια που αντιμετωπίζει τη δολοφονία του γιου της, απόφυγε και την πρότασή του. Κάποιος ας πει στον Γιάνη του ενός νι ότι όλα δεν γίνονται σενάριο, γιατί μετά η ταινία πάει άπατη.

Η επιλογή του πρωθυπουργού στην πολιτική σκακιέρα ήταν από εκείνες που αποκαλούμε στο σκάκι roimat. Και όχι μόνο γιατί δεν άφησε στους πολιτικούς του αντιπάλους κανένα περιθώριο να εκμεταλλευτούν την επιλογή του, αλλά γιατί βρήκε θετική απήχηση. Και δεν ήταν μόνον οι Ελληνίδες που θεώρησαν ότι o πρωθυπουργός τις τιμά στο πρόσωπο της κ. Σακελλαροπούλου, αλλά και οι Ελληνες είπαν: «Καιρός ήταν».

Βέβαια, πολλοί θυμήθηκαν μιαν άλλη επιλογή δικαστικού για το ανώτατο αξίωμα. Εκείνη κατήντησε λίαν βλαπτική για τον θεσμό. Ηταν κι άλλες οι εποχές. Η επιλογή Μητσοτάκη κοιτάζει μόνο προς το μέλλον.

Πιστεύω ότι η κ. Σακελλαροπούλου συναισθάνεται απολύτως την ευθύνη που συνεπάγεται η επιλογή της. Γιατί δεν είναι μόνο ότι στο πρόσωπό της τιμώνται οι γυναίκες. Θα πρέπει να αποδείξει ότι δικαίως μας δίδεται αυτή η τιμή. Μικρό δε θα ‘ναι.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου