Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΣΤΟ τέλος του 2019 το πιο σημαντικό είναι πως, επιτέλους, η λεγόμενη «σιωπηλή πλειοψηφία» των πολιτών ενεργοποιείται. Δεν διστάζει, πλέον, να μπει ακόμα και στην πρώτη γραμμή. Η καθολική εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου και το ξεκίνημα ενός νέου τύπου ανακύκλωσης απορριμμάτων δείχνουν το δρόμο.

ΤΟ πιο αισιόδοξο μήνυμα, όμως, έρχεται από τα πανεπιστήμια. Ομάδες φοιτητών διεκδικούν κάτι που είναι αυτονόητο, αλλά το οποίο εδώ και 45 χρόνια ολόκληρες γενιές δεν τολμούσαν ούτε να το ψελλίσουν. Θέλουν να ξεφύγουν από την κομματικοποίηση, απαιτούν ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον υψηλών προδιαγραφών.

ΠΡΙΝ από δύο μήνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης συγκροτήθηκε η ανεξάρτητη πρωτοβουλία φοιτητών «Ναι στα ανοιχτά πανεπιστήμια». Ζητούν κατάργηση των φοιτητικών παρατάξεων με πρόβλεψη ενιαίου ψηφοδελτίου στις εκλογές, καθιέρωση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις συνελεύσεις, «λουκέτο» στα κομματικά στέκια, ξήλωμα πανό και αφισών και τερματισμό των συνεχόμενων καταλήψεων.

ΟΠΩΣ εξηγούν οι ίδιοι, «είμαστε πολιτικοποιημένοι, η συντονιστική επιτροπή αποτελείται από έξι άτομα τα οποία στις εκλογές του Ιουλίου ψήφισαν τέσσερα διαφορετικά κόμματα. Η ομάδα μας δεν αποτελεί ακόμα μια κομματική νεολαία, αλλά την πρώτη προσπάθεια φοιτητών για την ομαλή λειτουργία του πανεπιστημίου, την κανονική διεξαγωγή μαθημάτων, τον δημοκρατικό διάλογο στις συνελεύσεις, την εξάλειψη κάθε μορφής λεκτικής ή σωματικής βίας και των πάσης φύσεως στοχοποιήσεων φοιτητών και καθηγητών».

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ζητούν το αυτονόητο. Απαιτούν να μπει τέλος στο αρρωστημένο status quo δεκαετιών που «ορίζει» ότι μικρές μειοψηφίες κομματικά ενταγμένων φοιτητών, στις οποίες συμμετέχουν και εξωπανεπιστημιακοί… σωματοφύλακες, «αποφασίζουν και διατάζουν» για τον τρόπο λειτουργίας των ιδρυμάτων.

ΟΙ νέοι του ΑΠΘ βρίσκονται ήδη σε συνεννόηση και συνεργασία με φοιτητές και αντίστοιχες ομάδες και σε άλλες σχολές σε όλη τη χώρα. Εχουν στόχο να συντονίσουν τις δράσεις ενός πανελλαδικού κινήματος που για πρώτη φορά θα διεκδικεί ένα ελεύθερο και ανοιχτό πανεπιστήμιο για όλους.

ΚΑΤΙ, λοιπόν, φαίνεται πως αλλάζει. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, μετά τη δεκαετία της χρεοκοπίας και των Μνημονίων έχει κατανοήσει πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας δεν ήταν το δημοσιονομικό. Ηταν και είναι ακόμα οι παθογένειες στο κράτος, στον ιδιωτικό τομέα, στην καθημερινότητα. Η μη τήρηση κανόνων και νόμων. Ενα απέραντο… μπαχαλιστάν όπου ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι γουστάρει, να βρίσκει την «άκρη». Και όχι μόνο δεν υπήρχαν συνέπειες, αλλά οι μειοψηφίες καθόριζαν τις τύχες των πλειοψηφιών.

ΟΛΑ δείχνουν πως η ανοχή των πολιτών τελείωσε. Πως επιτέλους δείχνουν αποφασισμένοι να διεκδικήσουν τα αυτονόητα σε κάθε επίπεδο. Αυτή είναι και η μεγάλη ευκαιρία της κυβέρνησης προκειμένου να μπορέσει να υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις που έμεναν για χρόνια στο ράφι, έχοντας στο πλάι της την πλειονότητα της κοινωνίας.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου