Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ η αμίμητη απάντηση του Δημήτρη Μαρούδα, κυβερνητικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ κάπου στα μέσα του ’80. Κάτι τέτοιες δηλώσεις, που έχουν περάσει πλέον στην Ιστορία, υπενθυμίζουν πως μερικές φορές οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι καλύτερα να μασούν παρά να μιλούν… Ή, έστω, καλύτερα να απαντούν «δεν γνωρίζω», «δεν απαντώ», «θα ρωτήσω και θα σας πω». Ισως έτσι να έκαναν μικρότερη ζημιά στην κυβέρνηση που εκπροσωπούν και στο πρόσωπό τους. Είναι γεγονός, πάντως, πως δεν είναι μια οποιαδήποτε θέση. Χρειάζεται υψηλή πολιτική οξυδέρκεια, ευφράδεια λόγου, διπλωματικές ικανότητες, καλή γνώση του Συντάγματος, ετοιμολογία και, φυσικά, συναίσθηση του τι ακριβώς εκπροσωπεί: την ελληνική κυβέρνηση.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΜΠΡΙΑΣ, Αθανάσιος Τσαλδάρης, Δημήτριος Μαρούδας, Κωνσταντίνος Λαλιώτης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, Αντώνης Κούρτης, Γιάννης Ρουμπάτης, Νικόλαος Λιναρδάτος, Προκόπης Παυλόπουλος, Βύρων Πολύδωρας, Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Βασίλειος Μαγγίνας, Ευάγγελος Βενιζέλος, Τηλέμαχος Χυτήρης, Δημήτριος Ρέππας, Χρήστος Πρωτόπαπας, Θεόδωρος Ρουσόπουλος, Ευάγγελος Αντώναρος, Γιώργος Πεταλωτής, Ηλίας Μόσιαλος, Παντελής Καψής, Δημήτριος Τσιόδρας, Σίμος Κεδίκογλου, Σοφία Βούλτεψη, Γαβριήλ Σακελλαρίδης. Και Ολγα Γεροβασίλη.

ΑΣ ΜΗ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ για το πόσοι ή πόσες από τη μακρά αυτή λίστα πληρούσαν τα προσόντα που προείπαμε, γιατί θα απογοητευτούμε. Από την άλλη, βέβαια, και άξιος να είναι κάποιος, όταν περάσει από την… ηλεκτρική καρέκλα του κυβερνητικού εκπροσώπου, καίγεται. Ισως, μάλιστα, η θέση αυτή να είναι η δεύτερη πιο αντιπαθητική, αμέσως μετά τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Για σκεφτείτε, πως όσοι εκπροσωπούν τις κυβερνήσεις έχουν καθήκον να υπερασπιστούν νόμους που κόβουν μισθούς και συντάξεις, αποφάσεις που αυξάνουν τη φορολογία, που καταπατούν εργασιακά δικαιώματα και πάει λέγοντας… Μπορεί ακόμα να αναγκαστούν να χαρακτηρίσουν ως απλό «λεκτικό ατόπημα» τις απειλές Πολάκη ή να παρομοιάσουν τις ζωές και τις δουλειές χιλιάδων εργαζομένων στα τηλεοπτικά κανάλια ως «αυθαίρετα σε δάσος». Οπως αναγκάστηκε να κάνει η κ. Γεροβασίλη.

ΒΕΒΑΙΑ, το να υποστηρίζει ένας ή μία εκπρόσωπος τη «βρόμικη» δουλειά της κυβέρνησης στην οποία μετέχει είναι αποδεκτό. Σιγά μην έβγαινε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στην ενημέρωση των δημοσιογράφων για να πει πως ο πρωθυπουργός έκανε γκάφα ή τι καλά που τα λέει η αντιπολίτευση. Ωστόσο, αυτό που δεν μπορεί κανείς να αποδεχθεί είναι να βγαίνει η κυβερνητική εκπρόσωπος για να πει τη γνώμη της. Οπως νομίζει πως έκανε η κ. Γεροβασίλη.

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ και νομικός κόσμος της χώρας είναι ακόμα εμβρόντητος από την επίθεση που εξαπέλυσε εναντίον του ΣτΕ, το βράδυ της γνωστοποίησης της απόφασης του ανωτάτου δικαστηρίου για τις τηλεοπτικές άδειες. Επρόκειτο για μια επίθεση της εκτελεστικής κατά της δικαστικής εξουσίας, από τα πιο επίσημα χείλη, αυτά της κυβερνητικής εκπροσώπου. Ή μήπως νόμιζε πως εκείνη την ώρα έλεγε απλά την άποψή της; «Το άρθρο 14 του Συντάγματος μας επιτρέπει να λέμε την άποψή μας. Κρίνουμε, αλλά εφαρμόζουμε τους νόμους. Αυτό κάνει η κυβέρνηση», είπε σε τηλεοπτική της συνέντευξη στον ΣΚΑΪ και συμπλήρωσε: «Καλώς εξέφρασα την άποψή μου και καλώς εξέφρασαν και οι δικαστικοί την άποψή τους για τη δήλωσή μου». Περίπου τα ίδια είπε μιλώντας και στο STAR, πως «δεν απεμπολεί το δικαίωμά της να εκφράζει την άποψή της».

ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ πως η κυβερνητική εκπρόσωπος δεν έχει καταλάβει ότι ο θεσμικός της ρόλος είναι να εκπροσωπεί την κυβέρνηση και στις αρμοδιότητές της εντάσσεται η ενημέρωση των δημοσιογράφων για το έργο που επιτελούν οι υπουργοί. Οταν, λοιπόν, βρίσκεται στο press room ή στο Μαξίμου έτοιμη να διαβάσει ανακοίνωση, εκφράζει την κυβέρνηση και όχι τον εαυτό της. Αρα, η ανακοίνωση που διάβασε ήταν μια θεσμική επίθεση στη Δικαιοσύνη και όχι προσωπικό της σχόλιο. Αλλά είπαμε: Χρειάζεται υψηλή πολιτική οξυδέρκεια, ευφράδεια λόγου, διπλωματικές ικανότητες, καλή γνώση του Συντάγματος, ετοιμολογία και, φυσικά, συναίσθηση του τι ακριβώς εκπροσωπεί. Εκτός κι αν έχει ικανότητα κατάρριψης δορυφόρου, οπότε τα υπόλοιπα περισσεύουν.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής