Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
Ο στόχος που τέθηκε από τον Κώστα Μπακογιάννη ήταν να παρουσιαστεί η πόλη με ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο στις γιορτές. Μια ανανέωση, μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με όσα τετριμμένα βλέπαμε εδώ και πολλά χρόνια.
ΤΟ Ιδρυμα Ωνάση, που ανέλαβε το φωτισμό στον, ίσως, πιο όμορφο δρόμο της Αθήνας, βρέθηκε στο στόχαστρο των «καφενόβιων» -και όχι μόνο- του twitter. Για το φωτισμό δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε κλασικά λαμπιόνια ούτε αγγελάκια και δεντράκια. Αντιθέτως, δημιουργήθηκε μια εικαστική εγκατάσταση με φωτιστικές ράβδους που αλλάζουν χρώματα.
ΑΥΤΟ το πρότζεκτ, λοιπόν, ξεσήκωσε αντιδράσεις και έπεσε στην αρένα του καθημερινού σχολιασμού των social media. Εκεί όπου ο χαρακτηρισμός bullying είναι πολύ ελαφρύς για να περιγράψει όσα γράφονται τις περισσότερες φορές από ανώνυμους λογαριασμούς και πληρωμένα τρολ.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ δεκάδες θέματα πολιτικής, κοινωνικής ή γενικής επικαιρότητας γίνονται trend στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αρκεί να δοθεί το «σήμα». Λογαριασμοί που συμπεριφέρονται ως άγρια θηρία κατασπαράζουν δίχως αναστολές διάσημα ή άγνωστα πρόσωπα, πολιτικά κόμματα, μέσα ενημέρωσης, ομάδες, γεγονότα. Το ανελέητο τρολάρισμα τις περισσότερες φορές ξεφεύγει πολύ γρήγορα από τον αστεϊσμό. Το ζητούμενο είναι να τρέξει «αίμα», το «θύμα» να συρθεί στην αρένα και να διασυρθεί μέχρι εξευτελισμού.
1.000 μέρες βαρβαρότητας
ΤΟΤΕ, συνήθως, ξεκινούν και οι μάχες των αντίπαλων στρατοπέδων. Η αντιπαράθεση πέφτει στο πιο χαμηλό επίπεδο μέσα από εξυπνακίστικες ατάκες. Ο διχασμός και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα φουντώνουν, η βλακεία ξεχειλίζει, η ημιμάθεια θριαμβεύει και η αμορφωσιά παίρνει… μεταπτυχιακό.
ΚΟΡΥΦΑΙΟ και πιο τραγικό παράδειγμα των τελευταίων ετών το σκηνικό που είχε διαμορφωθεί στα social media τις ημέρες του ψευδημοψηφίσματος που προκήρυξε ο Αλέξης Τσίπρας για να βρει το άλλοθι να κάνει την κωλοτούμπα. Εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες του twitter, που χαρακτήριζαν μνημονιακούς προδότες και μενουμευρωπαίους όσους δεν ψήφιζαν «όχι» και ζητούσαν «κρεμάλες για τις κουφάλες», ύστερα από λίγες ημέρες θριαμβολογούσαν για το Μνημόνιο που υπέγραφε ο πρώην πρωθυπουργός.
ΚΑΙ το γνωστό ερώτημα επανέρχεται διαρκώς. Πώς μπορεί αυτή η χώρα να κάνει βήματα προς το αύριο; Αν ένα κομμάτι τής κοινωνίας δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι εκσυγχρονίζεται ο χριστουγεννιάτικος στολισμός της Αθήνας, τότε πώς θα υλοποιηθούν ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις που αφορούν εξαιρετικά πιο σοβαρά ζητήματα από το φωτισμό της Βασιλίσσης Σοφίας;
Ο πλανήτης τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εδώ δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα. Στην Καλαμάτα καταργούν το «5G» γιατί πιστεύουν ότι εξυπηρετεί σχέδιο… στείρωσής τους. Κάποιοι ακόμα πιστεύουν ότι δεν χρεοκοπήσαμε, αλλά ότι μια μέρα ξύπνησε η Μέρκελ και αποφάσισε να μας «βομβαρδίσει». Αλλοι θεωρούν ότι δημοκρατία σημαίνει να πετάνε μολότοφ οι μπαχαλάκηδες και να αποφυλακίζονται ισοβίτες δολοφόνοι μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων και κάποιοι άλλοι τα ΜΑΤ να γδύνουν συλληφθέντες στο δρόμο. Κάποιοι «ψεκασμένοι» θέλουν να κάνουν μπάρμπεκιου δίπλα σε καταυλισμό προσφύγων. Στο Δημόσιο ακόμα απεργούν για να μην αξιολογούνται. Η ιδιωτική πρωτοβουλία αντιμετωπίζεται από την αξιωματική αντιπολίτευση ως «τέρας» που πρέπει να πολεμηθεί μέχρις εσχάτων.
ΖΟΥΜΕ τους μύθους μας. Στην κανονική ζωή και στην εικονική των social media. Αν συνεχίσουμε να αρνούμαστε την πραγματικότητα δεν θα προχωρήσουμε μπροστά. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, να εκσυγχρονίζουμε τα «λαμπιόνια» της χώρας, αντί να μας «αλλάζουν τα φώτα» οι οπαδοί οπισθοδρομικών ιδεοληψιών.
Από την έντυπη έκδοση
*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου