Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Αυτό άλλωστε προκύπτει και από μια μελέτη κοινού που πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με την οποία το 75% των Ελλήνων θέλει να εφαρμοστεί η αντικαπνιστική νομοθεσία. Ποσοστό σίγουρα υψηλό, το οποίο ωστόσο, αν διαβαστεί αντίστροφα, σημαίνει ότι ένας στους τέσσερις πολίτες επιμένει να καπνίζει ακόμα και σε κλειστούς χώρους.

Και αν αυτός δεν θέλει να κόψει το κάπνισμα, πράγμα το οποίο βεβαίως αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά του, έστω και αν βλάπτει την υγεία του, προφανώς δεν έχει το δικαίωμα να υποχρεώνει και τους διπλανούς του να εισπνέουν τον δικό του καπνό, κάνοντάς τους παθητικούς καπνιστές και θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των άλλων.

Αυτή είναι μια περίεργη ελληνική νοοτροπία, που ευτυχώς δεν είναι πλέον κυρίαρχη, αλλά που δεν τη συναντάς και σε καμία πολιτισμένη χώρα του κόσμου, όπου το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους απαγορεύεται αυστηρώς εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ζήτημα αλληλοσεβασμού, αλλά και πολιτισμού. Το σημαντικό όμως είναι ότι πλέον υπάρχει πολιτική βούληση από την κυβέρνηση για καθολική εφαρμογή της απαγόρευσης του καπνίσματος, χωρίς εξαιρέσεις και αστερίσκους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πάρει πάνω του και αυτό το θέμα και είναι αποφασισμένος να επιτύχει την πλήρη εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Ετσι, δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία του τύπου «αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα», όπως χαρακτηριστικά είπε ο πρωθυπουργός. Στην πραγματικότητα πρόκειται για βασική κοινωνική μεταρρύθμιση, η οποία αποτελεί και μια συμβολική κίνηση για τον εκπολιτισμό μας, τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας και την ενίσχυση, και όχι την αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής.

Από την έντυπη έκδοση