Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει ενδιαφέρον γιατί αποτελεί μνημείο ρηχότητος όσων προσέτρεξαν να γράψουν τσιτάτα στο Facebook και το Twitter για να μαζέψουν likes και να αναμοχλεύσουν τα δήθεν αριστερά αντανακλαστικά του κοινού.

Ο κ. Τσιάρας είπε πως αφουγκράστηκε την κοινή γνώμη και καλώς έπραξε, αφού αυτός είναι ο ρόλος του πολιτικού. Να νομοθετεί βάσει των αναγκών της κοινωνίας και όχι ενάντια στην επικρατούσα άποψη. Και δυστυχώς η επικρατούσα άποψη στην παρούσα φάση υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη διάταξη αποτελούσε οπισθοδρόμηση και στροφή στον νεοσυντηρητισμό.

Ψάχνοντας, όμως, ψύλλους στ΄ άχυρα βλέπει κανείς τα εξής. Παρόμοιες διατάξεις έχουν πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης ανέφερε το παράδειγμα χώρας η οποία απέσυρε μεν μία τέτοια διάταξη αλλά την επανέφερε έναν χρόνο μετά, αφότου είχε σημειωθεί έξαρση ρατσιστικών δράσεων καύσης κορανιών και λεκτικών επιθέσεων σε μετανάστες.

Παράλληλα τέτοιου είδους διατάξεις δεν έρχονται να προστατεύσουν την λεγόμενη επικρατούσα θρησκεία αλλά τις μειονότητες. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη εισαγγελικής προστασίας, κάθε άλλο. Οι άνθρωποι όμως των θρησκευτικών μειονοτήτων, ειδικά μετά το ακροδεξιό σόου στα Διαβατά, φαίνεται πως έχουν κάθε δικαίωμα να αισθάνονται ασφαλείς απέναντι σε στοχευμένες επιθέσεις ορισμένων οι οποίοι επιθυμούν να τους στοχοποιήσουν μέσα από την προσβολή των θρησκευτικών τους πιστεύω.

Απέναντι στην καφρίλα και την μείωση της προσωπικότητας το αριστερόστροφο φάσμα της χώρας επέλεξε τον αναχρονισμό και όχι την πρόοδο. Επέλεξε να δει την «δεξιά του Κυρίου», την δίωξη για κάποιον που έβρισε τον Δία και άλλα τέτοια χαρούμενα φρουί ζελέ που αναπαράγονται μόνο στα social media. Για μια ακόμη φορά φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και πίσω από την εξέλιξη της κοινωνίας.

Το προοδευτιλίκι λοιπόν αγνόησε πως η σχετική διάταξη ήταν υφιστάμενη στην χώρα μέχρι και τον περασμένο Ιούλιο. Και λέμε ξέχασε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε επί 4,5 χρόνια, αλλά δεν είχαμε δει μαζικές διώξεις ή αθρόες φυλακίσεις. Ούτε μεσαίωνα είχαμε και ούτε φυσικά οι παπάδες μας έβαζαν πιπέρι στο στόμα.

Ναι, η διάταξη που έφυγε και ξαναήρθε μπορεί να μην ήταν το ιδεατό για την προστασία του καθενός που θίγεται από την προσβολή των θρησκευτικών του πιστεύω, αλλά το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου έδειξε, για άλλη μία φορά, πόσο ανώριμοι είμαστε ως λαός, πόσο ρηχά προσεγγίζουμε τα κοινωνικά ζητήματα και την ανάγκη που έχουμε να σπάμε πλάκα με το οτιδήποτε και το χειρότερο; Να βαφτίζουμε την πλάκα αυτή ως άποψη.

*Ο Γιῶργος Μιχαηλίδης είναι ο διευθυντής του EleftherosTypos.gr